Σε μια εποχή όπου οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι δημογραφικές μεταβολές αλλάζουν γρήγορα το τοπίο της απασχόλησης, οι εξειδικευμένοι εργάτες γίνονται ένα σπάνιο προϊόν. Υπάρχει συνεχής αύξηση των επιλογών εργασίας, ωστόσο πολλές από αυτές τις θέσεις χαρακτηρίζονται από αστάθεια και χαμηλή ασφάλεια. Η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης έχει επισπεύσει αυτήν τη μετάβαση, αναγράφοντας συνεχώς το οικονομικό βιβλίο κανονισμών με υψηλό ποσοστό αλλαγής των εργασιών και την εμφάνιση νέων βιομηχανιών.
Η έμφαση στη συνεχή εκπαίδευση και την επανακατάρτιση των εργαζομένων γίνεται η κύρια στρατηγική απασχόλησης. Αυτές οι πρωτοβουλίες θεωρούνται ουσιώδεις για τη γέφυρα του χάσματος μεταξύ των διαθέσιμων θέσεων εργασίας και των ανέργων που λείπουν από τις απαραίτητες δεξιότητες, ιδίως στην Ιταλία, όπου υπάρχει μεγάλο έλλειμμα σε επαγγελματικούς τομείς όπως η νοσηλευτική και οι πράσινες τεχνολογίες.
Η Ιταλία αντιμετωπίζει ένα μοναδικό πρόβλημα. Καθώς η γενιά των baby boomers αποσύρεται, δεν υπάρχουν αρκετοί νεότεροι που εισέρχονται στην αγορά εργασίας για να τους αντικαταστήσουν. Αυτή η έλλειψη οδήγησε σε μια ενδιαφέρουσα πρόταση: την υιοθέτηση του γερμανικού μοντέλου επαγγελματικής κατάρτισης για αιτούντες άσυλο. Είναι ένα σύστημα που στοχεύει στην αξιοποίηση των επιχειρηματικών πόρων για την εκπαίδευση, με αποτέλεσμα να είναι κερδισμένα τόσο οι εταιρείες όσο και οι εργαζόμενοι.
Επιπλέον, το Εθνικό Συμβούλιο Οικονομικής και Εργατικής (Cnel) εκμεταλλεύεται ψηφιακές πρωτοβουλίες εκπαίδευσης στις φυλακές ως έναν τρόπο να προωθεί την ένταξη, πιθανώς μειώνοντας τις ποσοστώσεις επανάπτυξης και ικανοποιώντας συγκεκριμένες αγορές.
Παρά τις συνεχείς κριτικές για τις ανασφαλείς συνθήκες απασχόλησης και τα εργατικά ατυχήματα, η αφήγηση παραμένει αμετάβλητη. Υπάρχει μια εγγενής σύγκρουση μεταξύ των διπλών μας ρόλων ως απαιτητικοί καταναλωτές και εργαζόμενοι. Αυτές οι “εσωτερικές” τάξεις αγώνα μπορεί να αμβλυνθούν μέσω της ευαισθητοποίησης των καταναλωτών και της επιλογής υπεύθυνων προϊόντων.
Το κράτος μπορεί να επηρεάσει τις αλλαγές μέσω της “ψήφου με το πορτοφόλι του,” χρησιμοποιώντας την εξουσία των δημοσίων συμβάσεων για να υποστηρίξει εταιρείες που προτεραιότητα δίνουν στη βιωσιμότητα και την υπεύθυνη υπο-εργασία, δίνοντας έτσι το παράδειγμα στους ιδιωτικούς καταναλωτές. Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, η καταπολέμηση της εξωτερικής εργασίας απαιτεί πολιτικές διασυνοριακής προέλευσης, όπως το Μηχανισμό Προσαρμογής των Συνόρων άνθρακα (CBAM), που στοχεύει στην ισορροπία του παιχνιδιού και στην αποτροπή μη δίκαιου ανταγωνισμού από εταιρείες που αποφεύγουν τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς.
Η ανταπόκριση στις πολυπλοκότητες της αγοράς εργασίας απαιτεί συλλογική προσπάθεια που περιλαμβάνει νοημοσύνη, ειλικρίνεια και πολιτική ευθύνη.