İnsan beyni, bilgi deposu olarak olağanüstü bir yapıya sahiptir ve 2.5 petabyte veri depolama kapasitesine sahip geniş bir kapasiteye sahiptir. Bu, bir 300 yıl boyunca yüksek çözünürlüklü bir filmi tamamen kaydetmeye yetecek kadar büyük bir kapasite sunar. Bu sadece bilgiyi saklama potansiyelimizi göstermekle kalmaz, aynı zamanda şu ilginç soruyu da dile getirir: Zihnimizin tam gücünü kullanabilseydik neler yapabiliriz?
İnsan beyninin kapasitesini harekete geçirebilme becerisi, bilginin gerçek ölçüsüdür. Vücut fonksiyonlarımızın merkezinde beynimiz, insan varlığının özü olan kalp ile birlikte çalışarak insan zekasının çekirdeğini oluşturur. Bilişsel yetenekleri insanlığın merkezine yerleştirerek, zekâ ve bilgelik üzerine ölçülebilir kriterler oluşturur.
Beyinlerimizin tam kapasitesinin kullanılmasını engelleyen engeller genellikle kontrolü temel arzulara bırakmaktan kaynaklanır; bu durum, sık sık alışkanlıklara teslim olunarak kalıcı hale gelebilir. Örneğin, aşırı alkol tüketimi kritik beyin hücrelerine zarar verebilir, hafıza süreçlerini engelleyebilir ve sarhoşken yapılan aktivitelerin unutulmasına neden olabilir.
Normalde ölümden sonra beyin hücrelerinin parçalanmasını kolaylaştıran enzimlerle zengin olan beyin dokusunun direnci, bazen şaşırtıcı bir koruma sürecine girebilir. Örneğin, İnka çocuğunun soğuk Andlar topraklarında bulunan 500 yıllık beyni veya Türkiye’deki Bronz Çağı’ndan gelen 4.000 yıllık beyin gibi, olağanüstü hücre koruması gösteren beyinler, eşsiz çevresel koşullar nedeniyle korunabilir.
Zekâmızın çevikliği, problemlere çözümler üretebilme, anlama, değerlendirme ve açıklama yeteneğine dayanır – bu, zeka ile eşanlamlı bir kavramdır. Zeka, IQ testleri aracılığıyla nötr ve ölçülebilir olmasına rağmen, bireyler arasında farklılık gösterir. Bilgi edinimi ve saklanması ile yakından ilişkilidir. Ancak, eğer zeka kullanılmazsa ne değere sahiptir sorusu akla gelir?
Zeki ve bilge olanlar, sadece bilgi kazanma yeteneğine sahip olmayan, aynı zamanda sınırlarını tanımayı da içinde barındıran kişilerdir. Hyman Rickover’ın bir deyişi bu düşünceyi açıklar: “Büyük zekâlar fikirleri tartışır; ortalama zekâlar olayları tartışır; küçük zekâlar insanları tartışır.” Cic…