Dialog prowadzi do porozumienia w kwestii zachowania morskiego na spornym rafie
W atmosferze narastających napięć regionalnych Ambasada Chińska na Filipinach ujawniła, że wewnętrzne porozumienia i ustalenia wielokrotnie zostały osiągnięte z filipińską stroną w sprawie zarządzania spornym rafą Scarborough, znanej lokalnie jako Płycizna Panatag. Te odkrycia nastąpiły wobec zaprzeczania przez filipińskich urzędników, że jakakolwiek umowa została zawarta z Chinami za rządów prezydenta Ferdinanda Marcosa Jr.
Potwierdzając swoje zobowiązanie do odpowiedzialnego zarządzania sytuacją wokół rafy, Ambasada Chińska wyraziła mocno, że jej szczegółowe i kompletne zapisy negocjacji i komunikacji z Filipinami dowodzą trwającego dialogu ukierunkowanego na kontrolę sporów i unikanie konfliktów w celu utrzymania pokoju.
Wczesniej w tym roku, rozmowy z Zachodnim Dowództwem Filipińskim doprowadziły do ustanowienia nowego modelu zarządzania rafą, opisanego jako środek budowania zaufania niezależny od suwerennych stanowisk obu państw. Ten nowy model zarządzania rzekomo uzyskał aprobatę kluczowych postaci w filipińskiej strukturze dowodzenia, w tym Ministra Obrony i Doradcę ds. Bezpieczeństwa Narodowego.
Pozytywne refleksje na temat współpracy wojskowej
Implementacja tego nowego modelu była widoczna, gdy Filipiny skutecznie przeprowadziły operację zaopatrzenia 2 lutego, a strona chińska pozytywnie przyjęła wysiłki Zachodniego Dowództwa Filipin. Pokojowy charakter tej operacji odzwierciedla stopień, w jakim obie strony przestrzegają swoich porozumień i poczynają konstruktywne kroki w celu zapobieżenia potencjalnym starciom.
Ambasada Chińska odniosła się także do spotkania z 5 lipca ubiegłego roku między Chińskim Ambasadorem na Filipinach, Huang Xilianem, a Sekretarzem Obrony Filipin podczas którego rozmawiali oni o „porozumieniu dżentelmeńskim” związanym z rifem.
Z uwaga na fakt, że cała komunikacja i publiczne komunikaty z tego spotkania dostępne są na stronach internetowych zarówno Ministerstwa Obrony Narodowej Filipin, jak i Ambasady Chin, Ambasada wyraziła zdziwienie dlaczego administracja Marcosa stale zaprzecza zawarciu jakiejkolwiek umowy z Chinami w sprawie zarządzania rafą Scarborough.
Zrozumienie i współpraca w zakresie zarządzania rafą Scarborough między Chinami a Filipinami to złożona i delikatna kwestia, która dotyka suwerenności, prawa międzynarodowego i bezpieczeństwa regionalnego. Poniżej znajdują się kluczowe pytania, odpowiedzi oraz wyzwania lub kontrowersje związane z tym tematem:
Czym jest rafa Scarborough i dlaczego jest istotna?
Rafa Scarborough, znana również jako Płycizna Panatag lub Huangyan Dao, to bogaty teren rybacki i strategiczna strefa morska w Morzu Południowochińskim. Jej znaczenie wynika z położenia, z zasobów naturalnych i roli w bezpieczeństwie regionalnym oraz szlakach żeglugowych. Zarówno Chiny, jak i Filipiny roszczą sobie prawa suwerenności nad tą strefą, co czyni ją punktem zapalnym w sporach terytorialnych w Morzu Południowochińskim.
Jakie są główne wyzwania lub kontrowersje?
– Spory o Suwerenność: Chinse roszczą sobie prawo do „dziewięciu kresk” w Morzu Południowochińskim, które nakłada się na strefy ekonomiczne wyłącznego użytkowania (EEZ) kilku państw Azji Południowo-Wschodniej, powodując spory o prawa rybackie, zasoby ropy i gazu oraz swobodę żeglugi.
– Bezpieczeństwo Regionalne: Morze Południowochińskie jest kluczowym szlakiem morskim dla handlu światowego. Zapewnienie stabilności w regionie jest ważne dla handlu międzynarodowego i bezpieczeństwa.
– Złożoność Prawna i Dyplomatyczna: Stały Trybunał Arbitrażowy orzekł na korzyść Filipin w 2016 roku, unieważniając ekspansywne roszczenia terytorialne Chin. Jednak Chiny odmówiły uznania tego wyroku, komplikując relacje dyplomatyczne.
Jakie są korzyści z rozwoju porozumienia między Chinami i Filipinami w zakresie zarządzania rifem?
– Spadek Napięć: Ustanowienie komunikacji i praktyk zarządzania uzgodnionych wzajemnie może zmniejszyć ryzyko starć zbrojnych.
– Korzyści Ekonomiczne: Współpraca może prowadzić do wspólnego dostępu do łowisk rybnych i potencjalnie wspólnego eksplorowania oraz wykorzystania zasobów morskich.
– Budowanie Zaufania: Kontynuowany dialog może otworzyć drogę do szerszej współpracy regionalnej i rozwiązywania konfliktów.
Jakie są wady?
– Koncesje Suwerenności: Jakiekolwiek porozumienie może być postrzegane w kraju jako ustępstwo suwerenności, co potencjalnie może wywołać sprzeciw społeczny i opozycję polityczną.
– Zachęcanie do Asertywności: Jeśli Chiny uważają porozumienie za oznakę słabości, mogą stać się bardziej asertywne w swoich roszczeniach terytorialnych w innych częściach Morza Południowochińskiego.
– Prawo Międzynarodowe: Poprzez negocjowanie dwustronnych umów, Filipiny mogą podważyć wielostronną, opartą na zasadach porządek, w szczególności ramy UNCLOS i wyrok PCA.
W szerszym kontekście, sytuacja w Morzu Południowochińskim obejmuje nakładające się roszczenia terytorialne z innymi państwami, takimi jak Wietnam, Malezja, Brunei i Tajwan. Konieczne jest dokonanie rozmów wielostronnych poprzez takie fora jak szczyty ASEAN lub szersze ramy obejmujące zainteresowane zewnętrzne mocarstwa dbające o swobodę żeglugi, takie jak Stany Zjednoczone.
Dla dalszych wiarygodnych informacji zapraszam do odwiedzenia strony internetowej Filipińskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych lub Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ludowej Republiki Chin. Proszę mieć na uwadze, że chociaż linki te są aktualne na dzień mojej wiedzy, dostępność i treść mogą się zmieniać poza tym punktem.