I den vidgjetne metropolen Chongqing, heime for over 32 millionar menneske, driv den statlege kinesiske partiavisa i frå ein høg skyskraper. Dette etablissementet har dedisert hovudetasjen til å spreie internasjonal propaganda. Her blir engelskspråklege artiklar og videoar omhuksamt førebudde for å framstille både Chongqing og Kina i eit positivt lys. Det som skil denne operasjonen frå andre, er bruken av ein virtuell avatar som nyheitsanker, eit digitalt skap tilrettleia av kunstig intelligens (AI). Denne tilnærminga viser Kinas strategi med å nyttiggjere AI for å styrke sine propagandabemanningar.
Statleg media i Kina, som leverer innhald på fleire språk, inkluderer no tjue utløp. Desse plattformane har gått inn i eigedomsretta app-ar, toda nettsider og YouTube-kanalar. Medan David Bandurski frå den uavhengige forskingsinitiativet China Media Project tyder på den systematiske tilnærminga bak denne propagandakampanjen for å understreke viktigheita av den globale kampen for narrativt herredøme. Sannerenheit, AI-teknologi er sentral i Kinas planar, for å tillate ein innovativ måte å kommunisere sine bodskap på.
AI-nyheitsankarar er ikkje berre ein nyvinning, men dei har blitt eit fast innslag i dusinvis av kinesiske fjernsynsstasjonar. I regionale parti-TV i Shandong-provinsen har ein interaktiv AI-nyheitsanker blitt ansiktet utad for nettverket, og helsar besøkande på ein stor skjerm og sjølv lar publikum engasjere seg gjennom klesendringar og spørsmål-og-svar-sesjonar – alt i eit forsøk på å skape ein sterkare tilknyting til publikummet.
Sjølv om dei fleste AI-ankarar tydeleg er identifiserbare som datagenererte skikkelser, blir teknologien også brukt til å lage digitale klonar av ekte moderatorar for å sikre dei kontinuerlege tilstadesemna deira på skjermen, også under personlege fråvær, som svangerskapspermisjon.
Sjølv om det er eit innovativt sprang, er suksessen til desse AI-ankarane med tanke på publikumsrekkevidde og engasjement, særleg internasjonalt, framleis uklar, då mange av YouTube-kanalane har få abonnentar, og oppnåinga av engelskspråklege Kina-sentrerte app-ar er ikkje allment kjent. Likevel er trenden bekymringsfull for observatørar som Bandurski, som trur at mellom det store antalet AI-genererte innhald, vil nokre bodskap uunngåeleg resonnere og vedvare.
Som denne teknologien blir meir vanleg, kjem spørsmål om potensielle effektar på internasjonal diskurs opp – eit tema som allereie blir granska av forskarar og medieobservatørar over heile verda.
The source of the article is from the blog rugbynews.at