Då vi nærmar oss eitt år sidan oppblomstringa av AI, er det verd å reflektere over potensialet til å revolusjonere bransjar, på same måte som den berykta «tulipanmania» gjorde under den nederlandske gullalderen. Likevel står spørsmålet att: Vil AI-baserte teknologiar, som ChatGPT, fullstendig erstatte menneskelege arbeidarar, eller vil dei berre forbetre jobbane deira?
Medan debatten held fram om konsekvensane av AI på arbeidsstokken, vert noko klårt: leiarar startar å sjå desse innovasjonane som verktøy for å erstatte eller effektivisere visse oppgåver utført av marginaliserte arbeidarar.
IBM har til dømes sett ein auke på 17% i delane sine i år, delvis drivne av selskapet si adopsjon av AI. Administrerande direktør i IBM, Arvind Krishna, har openlyst erkjent at AI kan delvis eller fullstendig erstatte jobbar internt i organisasjonen. Faktisk avslørte Krishna at AI hadde bidrege til å redusere talet på tilsette som arbeidde med manuelle HR-relaterte oppgåver frå 700 til berre 50, noko som tillét selskapet å fokusere på andre målsetjingar.
Likevel førefin eidet til Krishna i saka er noko blanda. Innleiingsvis antyda han at visse roller ville bli erstatta av AI, berre for seinare å hevde at AI ville skape fleire jobbar enn det eliminerer. Slik er den endelege dommen om korleis beslutningstakarar vil omfavne og implementere AI-teknologiane framleis usikker.
Likevel viser ei nyleg undersøkjing av 3 000 leiarar gjort av beautiful.ai at mange leiarar vurderer å følge IBM sitt døme. Ei forbløffande 41% av dei spurde leiarane gav uttrykk for at dei ønskte å erstatte arbeidarar med kostnadseffektive AI-produkt i år, noko som signaliserar ei mogleg endring som kunne omforme arbeidsstokken.
Dette aukande interessa for AI-automatisering kjem midt i ei bølge av misnøye og ustabilitet blant arbeidarar. Nylege undersøkjingar indikerer at arbeidstakar-moralen er på det lågaste nivået nokon gong, der mange individer mistar trua på yrka sine midt i den pågåande pandemien. Inntektsveksten, sjølv om han har overgått inflasjonen, har ikkje resonert med hushaldningane som er råka av år med økonomisk valatilitet. Fagforeiningsmedlemskapet held seg på eit rekordlågt nivå, trass i nylege framstøt i popularitet, og streik og arbeidaraksjonar har auka med 280% det siste året.
Paradoksalt nok, medan arbeidarar kjempar for betre lønningar og jobbsikkerheit, er nokre leiarar i stadig større grad tilbøyelege til å vurdere AI-verktøy framfor lønnsauke. Undersøkjinga fann at nesten halvparten av leiarane (48%) trur selskapa deira ville ha fordel av å erstatte store delar av arbeidsstokken med AI-drevne løysingar. I tillegg ser 45% desse innovasjonane som ein moglegheit til å redusere lønningane til tilsette på grunn av mindre behov for manuelt arbeid.
Ein kan spørje seg om leiarane går til science fiction eller berre er tilskodarar som vert dratt med i AI-bølgja. I 2023, då AI først fekk momentum, var det utbreidd paranoia om den potensielle konsekvensen det kunne ha på sivilisasjonen. Likevel, som tida gjekk, kom det nye teoriar som tyda på at AI ikkje vil heilt erstatte menneskelege arbeidarar, men heller styrkja deira evner. Grad av jobbfare kan avhenge av ulike faktorar som sektor, ansiennitet og geografisk plassering. Interessant nok ynskte ein betydeleg del av dei tilsette opplæring i AI for betre å forstå teknologien dei fryktar.
Motsatte meiningar om framtiden for arbeidet kan sjåast mellom innflytelsesrike økonomiske skribentar. Sjåarstandpunkt dekkjer alt frå optimisme knytt til tilstrekkelege, høgt betalte jobbar i ein AI-dreven verden til varsel om geografisk og demografisk konsentrerte negative konsekvensar. Desse debattane forsterkar usikkerheitane kring dei faktiske konsekvensane av AI på arbeidsstokken.
Medan investorer heller milliardar inn i AI, liknar det dei til aksjemarknadsboomen på 90-talet, advarande røyster manar oss til å unngå førehandsantakingar om den uunngåelege transformasjonen AI kan ha på liva og arbeidet vårt. Rana Foroohar frå Financial Times hevdar at vi framleis er på det tidlege stadiet av AI-innovasjon, og den verkelege påverknaden vil avdekke seg over tiår. Ho varslar også om faren for ein AI-boble som kunne sprekke i nær framtid.
På dette ukjende territoriet kan leiarar ikkje ha den AI-utnyttinga dei trur dei har for å dempe eventuelle opprør frå arbeidskrafta. I tillegg, sjølv om dei kan vere skjerma til ein viss grad på grunn av beslutningane deira har tatt, er heller ikkje leiarane immune mot truslane som AI kan føre med seg. Ein betydeleg prosentdel (48%) trur at AI-verktøy vil true lønningane deira, noko som kan føre til lønnsnedgang på tvers av arbeidsstokken. I tillegg gav 50% uttrykk for bekymring over potensielle lønnsskår spesifikt knytta til leiande stillingar.
I motsetnad til folketrua er det ikkje dei fleste leiarane som søker å erstatte heile arbeidsstyrken sin med robotar. I staden er 66% av leiarane interesserte i å utnytte AI-verktøy for å forbetre produktiviteten til dei tilsette sine. Berre ein liten del (12%) har intensjonar om fullstendig automatisering av arbeidsstokken sin.
Utvilsamt held AI fram med å vere eit fascinerande og bekymringsfullt tema. Medan potensialet til å forstyrre og transformere ulike bransjar ikkje kan nektast, er den verkelege påverknaden på jobbar og arbeidarar framleis usikker. Då vi beveger oss inn i ei AI-dreven framtid, er det avgjerande å reflektere over balansen mellom innovasjon og den menneskelege faktoren som definerar arbeidsstokken.
Vanlege spørsmål (FAQ)
The source of the article is from the blog radiohotmusic.it