Roman RemberEen nieuwe golf van industriële beleidspogingen is opgedoken nu landen over de hele wereld proberen hun eigen halfgeleider-productie-industrieën op te zetten. India heeft in het bijzonder een initiatief van $10 miljard aangekondigd, genaamd het Semicon India Programma, met als doel een belangrijke speler te worden in de chipproductie. Echter, hoewel India een sterke aanwezigheid heeft in chipontwerpdiensten, ontbreken momenteel commerciële chipfabrieken.
Door een vergelijking te maken met het succesvolle ruimteprogramma van India, hebben sommigen zich afgevraagd of de lessen van de Chandrayaan-3 missie kunnen worden toegepast om India te helpen een krachtpatser te worden op het gebied van halfgeleiders. Er zijn echter aanzienlijke verschillen tussen de twee sectoren die deze aanpak uitdagend maken.
Een belangrijk verschil is de schaal van gevraagde output. Ruimte- en kernprogramma’s produceren typisch producten voor een enkele koper, de overheid, terwijl halfgeleiderfabrieken contracten met meerdere chipontwerpfirma’s nodig hebben om financiële duurzaamheid te bereiken. Daarnaast vereisen de kapitaalinvesteringen voor chipfabricage veruit die van ruimtemissies, waardoor het een risicovollere onderneming is.
Een ander verschil ligt in de toeleveringsketen. Ruimte- en nucleaire industrieën zijn in staat geweest om technologie te indigeniseren en te upgraden via overheidssteun, maar de halfgeleider-toeleveringsketen steunt op een specialisatiebenadering gebaseerd op comparatieve voordelen. Verschillende regio’s, waaronder de VS, Zuid-Korea, Japan, China, Taiwan en Europa, dragen bij aan de halfgeleiderindustrie, waarbij de internationale aard van de toeleveringsketen wordt benadrukt.
Zelfs met overheidssteun en getalenteerde wetenschappers is het onwaarschijnlijk dat India volledige zelfvoorzienendheid in de productie van halfgeleiders kan bereiken. De afhankelijkheid van buitenlandse bedrijven voor inputs, talent en kapitaal blijft een belangrijke uitdaging.
China dient als voorbeeld van de moeilijkheden bij de overgang van succesvolle door de staat gerunde ruimte- en nucleaire programma’s naar halfgeleiders. Ondanks vroege successen liepen de door de overheid gerunde inspanningen voor halfgeleiders van China achter op andere landen zonder de discipline die marktfinanciering en concurrentie met zich meebrengen.
Hoewel de halfgeleider-ambities van India prijzenswaardig zijn, is het essentieel om de unieke uitdagingen te erkennen die gepaard gaan met het opbouwen van een binnenlandse chipfabricage-industrie. Lessen uit het ruimteprogramma kunnen niet rechtstreeks worden vertaald, en een praktische benadering die rekening houdt met de complexiteiten van de halfgeleider-toeleveringsketen is essentieel.
