Het Amerikaanse marinierskorps heeft een belangrijke stap gezet in het moderniseren van zijn gevechtsstrategie, met name in het Pacifisch theater, door een nieuwe versie van de hoogwaardige gevechtsdrone van Kratos te integreren in zijn arsenaal. De MQ-58B, een elektronische aanvalsdrone op maat gemaakt voor de mariniers, is de nieuwste ontwikkeling die de verschuiving van het leger naar een high-tech benadering in eilandgevechtscontexten benadrukt.
De in Californië gevestigde dronefabrikant Kratos heeft eerder een experimentele XQ-58 drone geleverd aan de luchtmacht voordat het deze aanpaste aan de behoeften van de mariniers. De voornaamste missie van de MQ-58B is om vijandelijke radars te verstoren of vernietigen, om bemande gevechtsvliegtuigen te beschermen tegen luchtverdedigingssystemen op de grond.
Luitenant-kolonel Bradley Buick benadrukt het potentieel van de drone om zowel de dodelijkheid als de overlevingskansen van bemande vliegtuigen te vergroten. De inzet van de drone wordt verwacht het pad te effenen voor F-35C’s, waardoor ze kritieke doelen kunnen aanvallen zonder het verhoogde risico voor piloten dat doorgaans gepaard gaat met het doorkruisen van vijandig luchtruim.
Het ontwerp van de MQ-58B legt de nadruk op zowel massaproductie als kostenefficiëntie, met een prijskaartje dat aanzienlijk lager is dan dat van een F-35C. Omdat het onbemand is, is het “attritable”, een term die de wegwerpbare bruikbaarheid weerspiegelt in militair jargon—het verlies in gevecht brengt minder financieel en menselijk risico met zich mee.
In het bredere strategische kader past de MQ-58B bij de “Expeditiegeavanceerde Basisoperaties” van de mariniers, een doctrine die de tactieken uit de Tweede Wereldoorlog herziet door een eigentijdse, technologisch verbeterde lens. Deze aanpak voorziet in de verspreiding van kleine marinierseenheden over de Stille Oceaan om tijdelijke bases op te richten, die potentieel kunnen worden benut door het uitgebreide bereik en de tactische bekwaamheid van de F-35C.
De implicaties van de autonomie van de UAV zijn essentieel; opereren in de stealth modus om detectie te ontlopen betekent grotendeels vertrouwen op ingebouwde AI voor doelidentificatie en missie-uitvoering, een domein waarin de AI nog in ontwikkeling is ondanks succesvolle initiële tests. De voortgang van deze strategische integratie zal ongetwijfeld de toekomstige doeltreffendheid van de verreikende operaties van het Amerikaanse leger vormgeven.