De wereld van technologie evolueert voortdurend en introduceert ons aan nieuwe ideeën en concepten die ons leven vormgeven. Eén van deze concepten die in de afgelopen jaren aandacht heeft gekregen, is het begrip cognitogevaren. Dit zijn ideeën of inhoud die het potentieel hebben om individuen te schaden simpelweg door deze te consumeren of mee bezig te zijn. Hoewel cognitogevaren vaak worden geassocieerd met het rijk van sciencefiction, hebben recente ontwikkelingen in technologie en media de vraag opgeworpen naar hun bestaan in het echte leven.
Het begrip cognitogevoar werd gepopulariseerd door het collectieve fictieproject SCP, waarbij wordt verwezen naar ideeën die schadelijk kunnen zijn alleen door erover na te denken. Dit idee heeft betekenis gekregen naarmate we de impact van bepaalde inhoud en technologie op onze cognitie en psychologisch welzijn verkennen.
Een modern voorbeeld van een cognitogevaar is de opkomst van deepfake video’s. Deepfakes zijn door AI gegenereerde video’s die overtuigend gezichten van individuen manipuleren en vervangen om realistische maar valse inhoud te creëren. Deze video’s kunnen buitengewoon misleidend zijn, waardoor het voor kijkers moeilijk wordt om te onderscheiden wat echt is en wat gefabriceerd is. Zelfs als iemand te horen krijgt dat ze naar een deepfake kijken, kan de kracht van de sociale psychologie erachter ertoe leiden dat ze het nog steeds als echt accepteren. Dit roept bezorgdheid op over de potentiële gevaren van dergelijke inhoud en de noodzaak om de verspreiding ervan te verminderen.
Een ander aspect van cognitogevoaren ligt in het kapen van aandacht. In onze steeds meer gedigitaliseerde wereld is de strijd om de aandacht een lucratieve onderneming geworden. Bedrijven en mediaplatforms strijden voortdurend om onze tijd en betrokkenheid, waarbij ze technieken gebruiken die inspelen op onze primitieve instincten. Van de constante pushmeldingen tot de verslavende pull-to-refresh-feed kunnen deze tools van de aandachtseconomie echte cognitogevoaren worden, die ons dwingen toe te geven aan hun eisen en onze aandacht af te leiden van belangrijkere aspecten van het leven.
Eén voorbeeld van aandachtkapende inhoud is het fenomeen van “idle” spellen of “clickers”. Deze spellen zijn ontworpen om gebruikers te boeien door de beloningsmechanismen van een spel te condenseren tot een eenvoudige structuur met constante updates en verbeteringen. Gebruikers kunnen gemakkelijk het besef van tijd en productiviteit verliezen terwijl ze opgaan in deze spellen.
Op soortgelijke wijze kunnen niet-interactieve inhoud, zoals “domino video’s”, ook een cognitogevoarlijk effect hebben. Deze video’s tonen zich ontvouwende processen, trekken kijkers aan en creëren een onweerstaanbare drang om te blijven kijken tot het einde. Of het nu gaat om een zorgvuldig gerangschikte domino-run of het methodische schoonmaken van een tapijt, deze video’s spelen in op onze aangeboren fascinatie met vooruitgang en voltooiing.
Hoewel het onzeker is hoever cognitogevoaren werkelijk ons leven kunnen beïnvloeden, is het belangrijk om hun potentiële gevaren te erkennen. De voortdurende blootstelling aan boeiende en meeslepende inhoud vormt een risico voor onze cognitieve gezondheid, wat kan leiden tot verslaving en het verlies van kostbare tijd en productiviteit. Naarmate onze interacties met technologie en media blijven evolueren, is het cruciaal om waakzaam en bewust te blijven van de potentiële gevaren die worden gepresenteerd door deze boeiende ervaringen.
FAQ
The source of the article is from the blog radiohotmusic.it