Wetenschappers aan de Universiteit van New York hebben een baanbrekende ontdekking gedaan die de heersende overtuiging in de superioriteit van quantumcomputers uitdaagt. Hun onderzoek heeft aangetoond dat klassieke computers die draaien op binaire code (1’s en 0’s) het potentieel hebben om zelfs de meest geavanceerde quantumcomputers te overtreffen, zowel qua snelheid als nauwkeurigheid.
Quantumcomputing wordt al lang geprezen als een gamechanger in de informatieverwerking. In tegenstelling tot klassieke computers die binaire bits gebruiken, maken quantumcomputers gebruik van qubits, die waarden kunnen bevatten die variëren tussen 0 en 1. Deze flexibiliteit stelt quantumcomputers in staat om een enorme hoeveelheid informatie tegelijkertijd te verwerken, wat veelbelovende doorbraken belooft in verschillende vakgebieden. Quantumcomputing kampt echter met aanzienlijke obstakels, zoals informatieverlies en de vertaling van quantuminformatie naar bruikbare berekeningen.
Het recente onderzoek presenteert een nieuwe benadering die het speelveld tussen klassieke en quantumcomputing gelijk kan trekken. Door een algoritme te ontwikkelen dat selectief de essentiële delen van informatie die zijn opgeslagen in een quantumtoestand behoudt, hebben de onderzoekers aangetoond dat klassieke computers, onder specifieke omstandigheden, quantumcomputers kunnen overtreffen in prestaties.
De doorbraak van het team kwam voort uit het toepassen van optimalisatietools uit statistische inferentie op complexe tensor netwerken, die de interacties tussen qubits nauwkeurig vertegenwoordigen. Met behulp van deze methode waren de onderzoekers in staat om tensor netwerken efficiënter te behandelen dan ooit tevoren, vergelijkbaar met het comprimeren van een afbeelding tot een JPEG-bestand. Dit algoritme stelt klassieke computers in staat om aanzienlijke hoeveelheden informatie op te slaan met minder ruimte, waardoor computationele verbeteringen worden bereikt die kunnen concurreren met quantumcomputing.
De implicaties van dit onderzoek zijn diepgaand. Het kan het tijdperk van quantumcomputing aanzienlijk uitstellen door het potentieel en de onbenutte mogelijkheden van klassieke computing te benadrukken. Door klassieke algoritmen te verfijnen om quantumcomputing processen na te bootsen, streven onderzoekers ernaar tools te ontwikkelen die de stabiele en betrouwbare aard van klassieke computers kunnen verbeteren.
De studie, gepubliceerd in het tijdschrift PRX Quantum, benadrukt het belang van het verkennen van alle mogelijkheden voor technologische vooruitgang, of het nu gaat om quantum- of klassieke computing. Terwijl het team doorgaat met het verfijnen van hun methoden en zich verder verdiept in complexe tensor netwerken, zijn ze optimistisch over het verleggen van de grenzen van klassieke computing.
Veelgestelde vragen:
1. Wat is de baanbrekende ontdekking die wetenschappers aan de Universiteit van New York hebben gedaan?
– De wetenschappers hebben ontdekt dat klassieke computers die draaien op binaire code (1’s en 0’s) het potentieel hebben om zelfs de meest geavanceerde quantumcomputers te overtreffen qua snelheid en nauwkeurigheid.
2. Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen klassieke en quantumcomputing?
– Klassieke computers gebruiken binaire bits (1’s en 0’s), terwijl quantumcomputers qubits gebruiken die waarden kunnen bevatten die variëren tussen 0 en 1. Quantumcomputers hebben de mogelijkheid om een enorme hoeveelheid informatie tegelijkertijd te verwerken.
3. Met welke obstakels kampt quantumcomputing?
– Quantumcomputing kampt met obstakels zoals informatieverlies en de vertaling van quantuminformatie naar bruikbare berekeningen.
4. Hoe hebben de onderzoekers het speelveld tussen klassieke en quantumcomputing gelijkgetrokken?
– De onderzoekers hebben een algoritme ontwikkeld dat selectief de essentiële delen van informatie die zijn opgeslagen in een quantumtoestand behoudt, waardoor klassieke computers quantumcomputers kunnen overtreffen qua prestaties onder specifieke omstandigheden.
5. Wat heeft geleid tot de doorbraak van het team?
– Het team paste optimalisatietools uit statistische inferentie toe op complexe tensor netwerken, die de interacties tussen qubits nauwkeurig vertegenwoordigen. Dit stelde hen in staat om tensor netwerken efficiënter te behandelen en computationele verbeteringen te bereiken die kunnen concurreren met quantumcomputing.
Definities:
– Quantumcomputing: Het vakgebied van computing dat de principes van de kwantummechanica, zoals superpositie en verstrengeling, wil gebruiken om complexe berekeningen efficiënter uit te voeren dan klassieke computers.
– Klassieke computing: De conventionele methode van computing die binaire bits (1’s en 0’s) gebruikt om informatie te verwerken en op te slaan.
– Qubits: Kwantumbits, de fundamentele eenheid van informatie in quantumcomputing. In tegenstelling tot klassieke bits kunnen qubits zich bevinden in een superpositie van toestanden tussen 0 en 1, waardoor parallelle verwerking mogelijk is.
– Tensor netwerken: Wiskundige structuren die multidimensionale arrays vertegenwoordigen. In de context van quantumcomputing worden tensor netwerken gebruikt om de interacties tussen qubits te beschrijven.
Aanbevolen gerelateerde link:
– Universiteit van New York
The source of the article is from the blog karacasanime.com.ve