در یک تلاش پیشگامانه برای ارتقای برنامه‌های رفاهی، یک دولت محلی در بوسان به عنوان نهاد اجرایی برای یک پروژه نمونه برتر انتخاب شده است که هدف آن بهره‌گیری از فناوری هوش مصنوعی (AI) برای شناسایی جمعیت‌های کم رویکرد به رفاه است.
این پروژه با استفاده از الگوریتم‌ها و تحلیل‌های داده‌های بزرگ، بر روی انجام سریع مشاوره‌های اولیه و تامین نیازهای رفاهی ظاهر شده از طریق امکاناتی مانند برنامه هشدار بحرانی متمرکز است. این رویکرد نوآورانه یک گام مهم به سوی ساده‌سازی فرآیندهای کشف رفاهی محسوب می‌شود.
پس از درگیری در فاز اول این پروژه در ابتدای امسال، دولت محلی از آن زمان به بهبود استراتژی‌های خود برای کشف نقاط کور رفاهی فعال شده است. این دولت با انتخاب برای عملیات دوم این پروژه، قصد دارد تا از این ماه تلاش‌های خود را ادامه دهد و گسترش دهد.
مشاوره‌های اولیه جهت ارتقای داده‌های مصنوعی شامل ارسال پیش‌آگاهی‌ها از طریق پیام‌های متنی به افراد قبل از ارتباط با یک سیستم تلفن هوشمند مبتنی بر AI برای فرآیند مشاوره می‌شود. این مشاوره‌ها از مراحلی چون تأیید هویت، ارزیابی بحران، تجزیه و تحلیل نیازها و تعیین وضعیت واجد شرایط برای مشاوره عمیق گذر می‌کند.
با ابراز اهمیت این ابتکار، مقام محلی بر جلوگیری از نقاط قوت برای خدمات رفاهی در میان روندهایی چون افزایش خانواده‌های تک‌نفره و سنی، تأکید داشت. با شناسایی موثر خانوارهای در معرض خطر و تقویت تلاش‌های مشاوره رفاهی، هدف این است که برای ایجاد شبکه ایمن قوی در جامعه آماده شود.
اصلاح بخش رفاهی از طریق راه‌حل‌های پیشرفته AI
در زمینه رسیدگی به مسائل رفاهی، یکپارچگی سیستم‌های هوش مصنوعی پیشرفت‌های قابل توجهی را در سال‌های اخیر داشته است. درحالی که فازهای اولیه بهره‌گیری از فناوری AI برای شناسایی جمعیت‌های محروم نشانه‌ای از موفقیت داشته‌اند، وجود جنبه‌های اضافی این رویکرد نوآورانه توجه و بررسی راستاست.
چند سوال کلیدی درباره استفاده از AI در رسیدگی به رفاه وجود دارد؟
یکی از سوالات حیاتی، پیامدهای اخلاقی حاصل از وابستگی سنگین به الگوریتم‌های AI برای تعیین وضعیت رفاهی است. چگونه می‌توان تعداد جهالت‌ها در سیستم‌های AI را کاهش داد تا توزیع عادلانه و برابر منابع رفاهی تضمین شود؟ به علاوه، چه تدابیری برای حفاظت از حریم خصوصی و امنیت داده‌ها از افرادی که در مشاوره‌های مبتنی بر AI شرکت می‌کنند، وجود دارد؟
چالش‌ها و سوءتفاهمات کلیدی
یکی از چالش‌های اصلی مرتبط با اصلاح رسیدگی به رفاه از طریق سیستم‌های AI، احتمال گم شدن لمس انسانی در ارائه خدمات است. درحالی که AI می‌تواند فرآیندها را تسریع کند و بهره‌وری را افزایش دهد، کمبود همدلی و درک انسانی ممکن است موانعی را برای ایجاد اعتماد با جمعیت‌های آسیب پذیری که به دنبال کمک هستند، ایجاد کند. علاوه بر این، از یک جنبه دیگر، جنجالی درباره جایگزینی کارگران انسانی توسط فناوری AI وجود دارد که از نظر امنیت شغلی و تأثیر بر جوامع محلی مشکلاتی را به وجود می‌آورد.
مزایا و معایب
مزایای استفاده از AI در رسیدگی به رفاه شامل قابلیت شناسایی سریع نیازها و پاسخ به امور پدیدار، ساده‌سازی فرآیندهای مشاوره و بهینه‌سازی تخصیص منابع بر اساس مشاهده‌های مبتنی بر داده است. سیستم‌های AI همچنین می‌توانند کارایی کلی برنامه‌های رفاهی را با اتوماتیک کردن وظایف روزمره افزایش دهند و منابع انسانی را برای حمایت شخصی‌تر آزاد کند.
از سوی دیگر، معایب از وابستگی بیش از حد به AI در رسیدگی به رفاه شامل احتمال جنجالی‌های الگوریتمی، کاهش تعامل انسانی و خطر محرومیت جوامع که به فناوری‌های دیجیتال دسترسی یا آشنایی ندارند، ممکن است. تعادل بین مزایا و معایب ادغام AI در خدمات رفاهی اساسی است برای اطمینان از روشی جامع و مساوی برای حمایت اجتماعی.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تأثیر AI بر برنامه‌های رفاه اجتماعی، به سایت انجمن اقتصاد جهانی مراجعه کنید. اینجا می‌توانید در مورد بینش‌ها و دیدگاه‌هایی در مورد تلاقی فناوری و رفاه اجتماعی به صورت جهانی بیابید.
The source of the article is from the blog combopop.com.br