یک مطالعه اخیر نشان می‌دهد که تسریع فرآیند تبدیل دیجیتال به دلیل قرنطینه جهانی، دوره‌ای را آغاز می‌کند که تهدیدهای سایبری به طور گسترده و پیوسته پیچیده‌تر و فراوان‌تر می‌شوند و تأثیرگذاری بر افراد، سازمان‌ها و دولت‌ها را دارند. افزایش حملات سایبری چالش قابل توجهی را ایجاد می‌کند و پروژه‌ها نشان می‌دهند که این حملات در آینده نزدیک می‌توانند دوبرابر شوند.
حوزه‌های مرتبط با تغییرات آب‌وهوا و امنیت سایبری چالش‌های منحصربه‌فردی را ارائه می‌دهند که به طور فزاینده‌ای در منظر جهانی امروز یک‌پارچه می‌شوند. هنگامی که رخدادهای اقلیمی بیشتر و شدیدتر می‌شوند، آسیب‌پذیری‌های زیرساخت‌های ما فاش می‌شوند. سازمان هواشناسی جهانی از افزایش پنج‌برابری در حوادث اخیری گزارش می‌دهد؛ این حوادث سبب آسیب‌های فیزیکی به زیرساخت‌ها، تنش منابع انرژی و مخلوط شدن زنجیره‌های تأمین می‌شوند – ایجاد شکاف‌هایی برای کاربران جرم‌انگاری سایبری.
پایش امنیت سایبری در طول این حوادث به شدت درصد تغییرات فوری می‌کند و آن را به طور موقت به مخاطره می‌اندازد. اطلاعات نادرست در هنگام آشوب می‌توانند وضعیت را بدتر کنند، ترس و گیجی وارد کنند. تلاش‌های مشترک میان دولت‌ها، سازمان‌ها و افراد در پخش اطلاعات دقیق و کاهش تهدیدات سایبری بسیار حیاتی است.
زمانی‌که فناوری‌های آب‌وهوا پیشرفت می‌کنند تا به تأثیر گلوبال گرمایش جهانی بپردازند، امنیت آن‌ها امری حیاتی می‌شود. فناوری‌هایی مانند شبکه‌های هوشمند، سیستم‌های انرژی تجدیدپذیر و ضبط کربن به شدت به شبکه‌های دیجیتال وابسته‌اند. این پیوند باعث افشای زیرساخت‌های حیاتی به تهدیدات سایبری می‌شود در حالی که به بهبود کارایی و جمعآوری داده‌ها کمک می‌کند.
سرمایه‌گذاری در تحقیقات امنیت سایبری که بر این فناوری‌ها منطبق شده باشد، برای توسعه راه‌حل‌های سفارشی برای پوشش دادن آسیب‌پذیری‌های منحصربه‌فرد ضروری است. حفاظت از ستون فقرات دیجیتالی برنامه‌های اقدامی مواجهه با تهدیدات سایبری را تضمین می‌کند و در نهایت حمایت از جنگ جهانی علیه تغییرات آب‌وهوایی را می‌کند.
عصر دیجیتال که سالیانه برای 4% از گازهای گلخانه‌ای جهانی مسئولیت دارد، به شیوه‌های پایدار در دنیای دیجیتال نیاز دارد تا محیط زیست ما را حفظ کند. تغییر مراکز داده به منابع انرژی تجدیدپذیر می‌تواند تأثیر زیست‌محیطی آن‌ها را کاهش دهد، گازهای کربن و مصرف انرژی را کاهش دهد.
در این دوران دیجیتالی، تطبیق رفتارها و مدل‌های فکری برای تأمین نیازهای جدید حیاتی است. همکاری کلیدی در دستیابی به امنیت سایبری است، مخصوصاً با توجه به طبیعت ناشناس حمله‌کنندگان سایبری. برنامه‌های آموزشی و آموزشی نقش حیاتی در افزایش آگاهی و به وراثت دادن مهارت‌ها و دانش‌های لازم برای مقابله با تهدیدات سایبری در حال تغییر بازی می‌کنند.
حفظ پایداری محیطی در دنیای دیجیتال نیاز به رویکرد چندگانه برای آدرس دادن به تأثیرات محیطی فناوری دیجیتال و بهره‌برداری از ظرفیت آن برای پایداری دارد. ایجاد سوخت الکترونیکی به تقلیل پسماندهای الکترورنیکی، صحافیت انرژی، پذیرش شیوه‌های ساخت تجدیدپذیر و استفاده از راهکارهای دیجیتال برای حفاظت از محیط‌زیست، می‌تواند آینده‌ای پایدارتر پدید آورد. با تأکید بر بحران سه‌گانه گرمایش جهانی از طریق تکنولوژی‌های کارای انرژی‌مصرف، نوآوری‌های سبز و سیاست‌های همکارانه، آینده ای پایدار و قابل اطمینان را می‌توان تحقق داد.
نوآوری‌ها در تکنولوژی دیجیتال: تعادل بین پایداری زیست‌محیطی و امنیت سایبری
تلاقی تکنولوژی و پایداری زیست‌محیطی در دوران دیجیتال سوالات حیاتی در مورد چالش‌ها و فرصت‌های ارائه‌شده توسط منظره‌های تکاملی برمی‌انگیزد. چه چالش‌های کلیدی با ساختار دیجیتال که تکنولوژی‌های آب‌وهوا را پشتیبانی می‌کنند مرتبط هستند و چطور می‌توان این چالش‌ها را بدون تضعیف به طور موثری آدرس داد؟
پیشرفت سریع تکنولوژی‌های آب‌وها مانند شبکه‌های هوشمند و سیستم‌های انرژی تجدیدپذیر بر اشتباه شبکه‌های دیجیتال استوار است که به تهدیدات سایبری مستعد هستند. تضمین امنیت سایبری این زیرساخت‌های اساسی، امری حیاتی برای حفاظت از حملات پتانسیلی که ممکن است خدمات ضروری را قطع و پیشرفت‌های زیست‌محیطی را باجمع‌کردن نماید، است. چطور می‌توان سازمان‌ها نیاز به اتصال و کارایی را با ضرورت تدابیر محکم امنیت سایبری از طریق چگونگی برنامه‌ریزی کرد و تعادل ایجاد کرد؟
یکی از مزایای اصلی ادغام راهکارهای دیجیتال به ابتکارات زیست‌محیطی امکان جمعآوری داده نیز برای تحلیل و نظارت بهتر می‌باشد. توانایی جمعآوری اطلاعات زمان واقعی در حوزه‌های زیست‌محیطی تصمیم‌گیران را قادر می‌سازد که به حداکثر رساندن استفاده از منابع و بهینه‌سازی تلاش‌های حفاظتی را به دست گیرند. با وجود وابستگی به سامانه‌های دیجیتال پیشرفته، این ابتکارات نیز به خطرات امنیتی سایبری می‌انجامند. اقداماتی که بتوانند ستون فقرات دیجیتالی این پروژه‌های محافظتی را بدون کاهش کارایی عملیاتی، نجیب‌تر کنند چه هستند؟
یک از اختلافات اصلی اطراف پذیرش فناوری‌های دیجیتال به پایداری زیست‌محیطی نیز به اطراف تأثیرات زیست‌محیطی صنعت تک مربوط می‌شود. در حالی که نوآوری‌های دیجیتال فرصت‌هایی برای کارایی انرژی و حفظ منابع فراهم می‌کنند، مراکز داده و دستگاه‌های الکترونیکی به گازهای گلخانه‌ای جهانی مشارکت می‌نماید. چطور حوزه صنعت تک می‌تواند به پایداری زیست‌محیطی خود را کاهش دهد در حالی که شیوه‌های پایدار عملیاتی را در استخراج مواد محافظت می‌کند؟
پذیرش یک رویکرد جامع به تکنولوژی و پایداری‌زیست‌محیطی، نیازمند هدایت کردن از موازنه حساس بین نواوری، امنیت و حفاظت از محیط زیست است. با ترویج هم‌افزایی میان جداکنندگان، سرمایه‌گذاری در تحقیقات امنیت سایبری به روی‌های تکنولوژی‌های آب‌وها منطبق کردن شده و عملیات اقدامیِ پیشروانه داخلی صنعت تکنولوژی، آینده‌ای مقاوم و پایدار خواهد بود. چطور می‌توان دولت‌ها، کسب‌وکارها و افراد به منظور پیشبرد تکنولوژی برای تأمین انرژی زیست‌محیطی همراهی نمود درحالی که ریسیک‌های امنیت سایبری را کاهش دهند؟
هنگامی که ما سعی داریم تا به قدرت نوآوری دیجیتال به دست آمدن چالش‌های فوری زیست‌محیطی را حل نمائیم، از اهمیتی برای تأیید هم‌واژگی و پایداری در انهدام هاین فناوران حقیقی است. با پیگیری این نگرانی‌های پیچیده به نحوی فعال و همکارانه، می‌توان از راهی برای آینده دیجیتال که نه تنها بهره‌ور و امن بلکه پایداری نیز می‌باشد، پیشتره زد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد روندهای آخرین در تلاقی فناوران با تکنولوژی و پایداری‌زیست‌محیطی از طریق World Bank بازدید کنید.