پیام واضح در دنیای هوش مصنوعی
مسابقه عکاسی جوایز 1839، که به خاطر شناخت هنر تولید شده توسط هوش مصنوعی شناخته می‌شود، اخیراً تجربه‌ای غیرمنتظره داشت. مایلز آستری، یک عکاس که در حال حاضر در بولیوی زندگی می‌کند، یک عکس را که واقعاً با دوربین گرفته شده بود در میان آثار تولید شده توسط هوش مصنوعی ارسال کرد. این عکس نه تنها جایزه سوم را به دست آورد بلکه جایزه برگزیده مخاطب نیز از آن برخوردار شد. این موضوع توجه زیادی به خود جلب کرد، با اشاره‌های مهم در نشریاتی مانند گاردین.
عیب‌های عمده به تنفر صادقانه منجر به حذف شدن می‌شوند
حرکت جسورانه آستری یک نقض ارادی از قوانین مسابقه بود. او هدف داشت برای نشان دادن قدرت پایدار طبیعت و احساسات انسانی نسبت به دقت مکانیکی هوش مصنوعی. احساس آستری با بسیاری از افراد به اشتراک گذاشته شد، با موقعیت او این بود که خلاقیت و احساسات دور از کدهای عددی هستند.
به هر حال، اقدام‌های او منجر به حذف او توسط برگزارکنندگان مسابقه شد و تمامی عناوینی که کسب کرده بود را ابطال کرد. با این حال، هیئت داوران قدردانی خود را از پیام قدرتمندی که آستری از طریق کار خود ارسال کرده بود، ابراز کرد.
نظر کارشناسان درباره موضوع
هیئت داوران جوایز 1839، که شامل افراد متخصص از سازمان‌های بزرگی از جمله نیویورک تایمز، گتی ایمیجز، گالری مدوکس و مرکز پمپیدو در پاریس بود، همگی درباره این موضوع نظر دادند. درک هیئت داوران از اظهارات آستری نشان می‌دهد که یک گفتگو گسترده‌تر درباره نقشی که هوش مصنوعی در دنیای خلاقیت ایفا می‌کند وجود دارد. این رویداد امید می‌دهد به عکاسانی که نگران این هستند که هوش مصنوعی استعداد انسانی را سایه انداز می‌کند.
با توجه به اینکه مقاله بر روی مشارکت مایلز آستری در جوایز 1839 تمرکز دارد، ما می‌توانیم اهمیت رویداد و گفت‌وگوی مربوط به هوش مصنوعی در هنر را متنوع‌تر کنیم. در زیر تعدادی از واقعیت‌ها و جوانب مربوطه آورده شده است:
– تکامل هنر عکاسی: اختراع داگرهوتایپ در سال 1834 نشانگر تولد عکاسی بود؛ بنابراین، تا سال 1839، این وسیله هنوز نوزاد بود. از آن زمان به بعد، پیشرفت‌های فناوری به طور مداوم بر روی حوزه عکاسی تأثیر گذاشته‌اند و این امر به گفتگوی امروزی ما درباره هنر تولید شده توسط هوش مصنوعی در مقایسه با عکس‌های توسط انسان گرفته شده‌است.
– نقش هوش مصنوعی در صنایع خلاق: در سال‌های اخیر، هوش مصنوعی به شدت پیشرفت کرده است، با توانایی‌ای که از ویرایش ساده عکس تا ایجاد آثار هنری پیچیده برخوردار است. بحث پیرامون هوش مصنوعی در خلاقیت اغلب به اصالت، ابتکار و عنصر انسانی موجود در اشکال سنتی هنری می‌پردازد.
– چالش اصلی: یک اختلاف مهم در تلاقی هوش مصنوعی و هنر این است که آیا یک الگوریتم می‌تواند عمق تجربه و احساسات انسان در خلقیت هنری تقلید کند یا خیر. موقعیت آستری این گفتگو را به چشم‌انداز اصلی می‌آورد با تأکید بر ارزش لمس انسانی در عکاسی.
– مزایا و معایب: استفاده از هوش مصنوعی در هنر می‌تواند توانایی ایجاد را برای همه با حذف برخی از موانع مربوط به تکنیک‌های هنرمندانه سنتی و شاید باز کردن مکان‌های جدیدی برای بیان افتالب. با این حال، می‌تواند چالش جدی برای هنرمندان ایجاد کند که احساس می‌کنند که عنصر انسانی هنر در مقابل فناوری ارزش کمتری دارد.
برای کسانی که علاقه‌مند به بررسی بیشتر نقش هوش مصنوعی و ابداع انسانی در هنر هستند، این موسسات نگرانه‌های بیشتری را درباره وضعیت فعلی دنیای هنری ارائه می‌دهند:
– نیویورک تایمز
– گتی ایمیجز
– گالری مدوکس
– مرکز پمپیدو
ضروری است توجه داشته باشید که بررسی URLهای ارائه شده می‌بایست برای اطمینان از اعتبار آنها چک شود، زیرا آنها بر اساس پیشنهادهای کلی بر اساس موسسات مذکور در تشکیل داوران ذکر شده هستند. علاوه بر این، کاوش در نقاط نظر و مقالات این منابع می‌تواند درک گسترده‌تری از گفتگوی مربوط به هوش مصنوعی و صنایع خلاقی فراهم کند.