در جلسه اخیر گروه کشورهای G7، رئیس جمهور برزیل، لوئیز ایناسیو لولا دا سیلوا، تماسی برای ایجاد یک ساختار حکومتی جهانی و جامع برای هوش مصنوعی (AI) زد تا اطمینان حاصل شود که مزایایی که ارائه می‌دهد، به انصاف به‌اشتراک گذاشته شده وسیع بین مردم جهان باشد. او در حضور مخاطبان جهانی، برضرورت فوری داشتن نهادهای پاسخگو تا بتوانند در شرایط جغرافیایی جاری رهبری کنند بدون این که وضعیت‌های امتیازی داشته باشند، تأکید کرد.
رئیس لولا دا سیلوا بر دو چالش اصلی جهانی تأکید کرد: شکل‌دهی یک انقلاب دیجیتال جامع و بازنگری کلاسیک کلیما. او باور دارد که هوش مصنوعی نقش اساسی در کمک به کشورها برای اجرای سیاست‌های عمومی مؤثر مرتبط با حفاظت از محیط زیست و گذار انرژی داشته باشد.
رئیس لولا بر اهمیت آدرس دادن به موارد فوری فرصت، ریسک و نابرابری‌ها که توسط هوش مصنوعی تشدید می‌شود، تأکید کرده و بر قابلیت ابزار برای تشدید نابرابری‌ها تأکید داشت. با تمرکز بی‌سابقه از کنترل در چند دست در چند کشور، هوش مصنوعی منظری پیچ‌خوردة پر از چالش‌های غیرقانونی و نابرابری‌ها را ارائه می‌دهد.
رهبر برزیلی یک تصور برای هوش مصنوعی ارائه کرده است که با حقوق بشر، حفاظت از داده‌های شخصی و صحت اطلاعات همخوانی داشته باشد. او تصور می‌کند که هوش مصنوعی ویژگی‌های جنوب جهان را بیان کند، تنوع فرهنگی و زبانی را تقویت کند و اقتصاد‌های دیجیتال مناطق در حال توسعه را تحریک کند. به علاوه، او از استفاده از آن برای ترویج صلح به جای جنگ حمایت کرد و از حکومت بین‌الملل برای تمام کشورها حضور داشتن در آن حمایت کرد.
در جلسه که کشورهای مختلف به جز اعضای G7 را به استقبال آورد، مذاکراتی درباره انرژی، همکاری در آفریقا و در منطقه مدیترانه و به طور قابل توجهی، هوش مصنوعی صورت گرفت. لولا به آفریقا به عنوان یک شریک ضروری در چالش‌های جهانی اشاره کرد و بر پتانسیل این قاره تأکید کرد و از رفتار انسانی برای جوانان پناهجویی آن در جستجوی زندگی‌های بهتر، که مسیر آن تا حدی پر خطر و تراژی است، حمایت کرد.
در تبادل اندیشه‌های خود، رئیس Lula به عدم پایداری اقتصادی و سیاسی کشورهای آفریقایی که بوسیلة بدهی به دام افتاده‌اند پرداخت و از مجدد مشارکت دولت در برنامه‌ریزی توسعه استراتژیک خواست. جلسه نیز با اجتماع متنوعی از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی مواجه شد و تا بازگشت رئیس لولا به برزیل، با انجام چندین دیدار دوجانبه ادامه داد.
مهمترین سوالات و پاسخ‌ها:
1. چه اهمیتی دارد که یک ساختار حکومتی جهانی برای هوش مصنوعی وجود داشته باشد؟
یک ساختار حکومتی جهانی برای هوش مصنوعی برای اطمینان از مزایای انصاف و مدیریت ریسک‌ها اساسی است. این می‌تواند همکاری بین‌المللی را برای پیشگیری از تمرکز قدرت و کنترل در چند دست فراهم کند، از تشدید نابرابری‌های جهانی جلوگیری کند. چنین نهادی می‌تواند استانداردهای جهانی برای استفاده اخلاقی از هوش مصنوعی، حفاظت از حقوق بشر و امنیت داده‌های شخصی تعیین کند.
2. چگونه هوش مصنوعی می‌تواند در حل مسائل تغییرات آب و هوایی کمک کند، همانطور که رئیس لولا بیان کرده است؟
هوش مصنوعی می‌تواند در بهینه‌سازی سیاست‌های محیطی کشورها و شتاب بخشیدن به گذار به انرژی پایدار کمک کند. این می‌تواند تغییرات آب‌وهوایی را پیش‌بینی کند، مصرف انرژی را بهینه کند و به توسعه فناوری‌های هوشمند، تمیزتر برای اقتصاد کم‌کربن کمک کند و با تبیین قضاوت لولا برای سیاست‌های عمومی مؤثر در حفاظت از محیط زیست تطابق دارد.
3. چه مسائلی و نابرابری‌هایی هوش مصنوعی دارد، همانطور که رئیس لولا اشاره کرد؟
اگر کنترل آن در چند کشور یا شرکت تمرکز شود، وجود دارد این امکان که هوش مصنوعی نابرابری‌ها را افزایش دهد. مسائل شامل نقض حریم خصوصی شخصی، سوءاستفاده از داده، الگوریتم‌های تبعیض آمیز که تبعیض را تثبیت می‌کنند و امکان دستگاه‌های جنگی خودکار برای ناپایدار وضعیت جهانی را تهدید می‌کند اگر به‌نحو کافی تنظیم نشود.
چالش‌ها یا صراحی‌های کلیدی:
ایجاد چارچوب حکومتی جهانی برای هوش مصنوعی با چالش‌ها و صراحی‌ها روبرو است، از جمله:
– رسیدن به توافق بین ایالات ذی‌نفع خودمتمایی با اولویت‌ها و سطوح پیشرفت فناوری متفاوت.
– تعادل بین نرخ نوآوری با ملاحظات اخلاقی و تدابیر تنظیمی.
– اطمینان از اینکه جنوب جهان بصورت مساوی در فرآیندهای تصمیم‌گیری کنار صدای بالقوه جنوب فناوری‌ای شمال دارد.
– مدیریت تنش بین منافع امنیتی ملی و همکاری بین‌المللی.
مزایا و معایب:
مزایا:
– ترویج توزیع مساوی‌تر مزایای هوش مصنوعی به صورت جهانی.
– اطمینان از اینکه توسعه هوش مصنوعی با حقوق بشر و استانداردهای اخلاقی همخوانی داشته باشد.
– تسهیل تنوع فرهنگی و زبانی در برنامه‌های هوش مصنوعی، منجر به فناوری بیشتری برای همه می‌شود.
– ترغیب به استفاده از هوش مصنوعی برای اهداف صلح‌آمیز و خیرعمومی مانند حفظ محیط زیست.
معایب:
– تعیین حکومت جهانی ممکن است به دلیل مدل‌های مختلف ملی و محلی و عخودمتمایی‌های متفاوت فرآیند پیچیده و طولانی شود.
– ممکن است مقاومتی از سوی کشورها یا شرکت‌های دارای فناوری پیشرفته وجود داشته باشد که از حفظ کنترل بر هوش مصنوعی بهره‌مند شوند.
– خطر نمایان شدن تمثیل کمتر یا توجه کمتر به نیازهای خاص کشورهای در حال توسعه در یک طرح حکومتی جهانی وجود دارد.