رابن کوریا لایمز، یک نابغه فناوری از پرو، در حال پیشبرد ترکیب هوش مصنوعی با اصول انسانمدار است. آرزوی او این است که با دیدن مردم که ارزش‌های خود را حفظ کرده و در پیشرفت شخصی خود رونق می‌یابند، موفق شوند. او قصد دارد این اندیشه را در تاریخ ۷ ژوئن در کلوپ لا نووا اسپانیا با معرفی توسط سلستینو رودریگز به بحث بگذارد. کوریا به بهبود قابلیت‌های یادگیری انسانی از طریق استفاده از فناوری پیشتاز است.
در اصل فلسفه کوریا اعتقاد به توانایی برنامه‌های دیجیتال، به ویژه در زمینه آموزش، برای افزایش ظرفیت انسان برای یادگیری است. او به عنوان مدیر عامل شرکت Soft Belt که در بازار آمریکا فعالیت دارد، خدمت می‌کند و قصد دارد کارآفرینان آستوریاس را متقاعد به بهترین ابزارهای آموزشی انقلابی کند. در میان پیشنهادات وی، مزایا و مخاطرات مختلفی از هوش مصنوعی به عنوان همچنین از قدیمی شدن مدل دانشگاهی برجسته است.
کوریا ادعا می‌کند که استفاده از فناوری در آموزش می‌تواند به طور قابل توجهی نتایج یادگیری فردی را بهبود ببخشد. او نرم‌افزاری را توصیف می‌کند که می‌تواند ظرفیت حافظه کوتاه‌مدت، سرعت خواندن و نرخ پردازش ایده یک فرد را تشخیص دهد و به تجربه آموزشی سفارشی‌تری منجر شود. این مسئله در بخش‌های مختلف آموزشی می‌تواند یک فصل بازی در آموزش شود که مربیان می‌توانند شتاب‌های یادگیری متفاوتی را در یک گروه از دانش‌آموزان تشخیص دهند و به آنها خدمت کنند که بدون یاری چنین نرم‌افزارهایی امکان‌پذیرنیست.
همدلی به عنوان یک ویژگی منحصر به فرد انسان
کوریا اعتقاد دارد که معمولاً، مغایر با هوش مصنوعی، همدلی انسانی – توانایی درک و همدلی با دیگران – است. او اظهار می‌کند که معلمانی که از فناوری استفاده می‌کنند، می‌توانند بعد ارزشمندی انسانی را در آموزش داشته باشند. با این حال، او در برابر روش‌های یادگیری سطحی مانند کلیپ‌های ویدیوی کوتاه، که بر این باور است که بهبود یادداری معنی‌داری را تشویق نمی‌کند، هشدار می‌دهد. یادگیری عمیق نیازمند تمرکز متمرکز است، یک جزوه که تنها با تکنولوژی قابل تکرار نیست.
برای برخورد عمیق با موضوع رابن کوریا لایمز و رویکرد او نسبت به هوش مصنوعی یکپارچه، می‌توان چندین سوال کلیدی را کاوش کرد، به همراه چالش‌ها، اختلافات، و مزایا و معایب مربوط به این گفتگو.
سوالات کلیدی:
1. روش‌های خاصی چگونه می‌توانند هوش مصنوعی بهبود یادگیری انسانی را سفارشی کنند؟
2. کوریا چگونه پیشنهاد می‌دهد که استفاده از هوش مصنوعی با روش‌های آموزش انسانمدار را تعادل بخشد تا از انزوایی در آموزش جلوگیری کند؟
3. چه تدابیری برای حفاظت از گنجینه همدلی در ژامعتاهی‌های آموزشی تحت پشتیبانی هوش مصنوعی پیشنهاد می‌شود؟
چشم‌اندازها و اختلافات کلیدی:
– مطمئن شدن از اینکه هوش مصنوعی در آموزش نه جایگزین می‌شود بلکه نقش معلمان را تکمیل می‌کند.
– رسیدگی به مسائل حریم خصوصی و امنیت داده‌ها چون سیستم‌های هوش مصنوعی بسیاری از داده‌های شخصی نیاز دارند.
– مبارزه با احتمال اختلاف اقتصادی؛ زیرا دسترسی به ابزارهای آموزشی پیشرفته هوش مصنوعی برای کسانی که می‌توانند آنها را خریداری کنند محدود شده است.
– غلبه بر شکاف دیجیتال که بر انواع مناطق و جمعیت‌ها به طور متفاوت تأثیر می‌گذارد و انصاف آموزشی را بدتر می‌کند.
– مقابله با مسائل اخلاقی اطراف هوش مصنوعی، مانند تبعیض‌های ممکن در الگوریتم‌ها که می‌تواند بر نتایج آموزشی تأثیر بگذارد.
مزایا:
– یادگیری شخصی‌سازی‌یافته: هوش مصنوعی می‌تواند آموزش را بر اساس نیازهای دانش‌آموزان تنظیم کند، مسیر‌های یادگیری را بهینه کند.
– کارآیی: هوش مصنوعی می‌تواند وظایف اداری را اتوماتیک‌سازی کند و به معلمان بیشتری وقت برای تمرکز بر آموزش بدهد.
– دسترسی: ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند آموزش را برای افراد معلول یا افرادی که در مناطق دورافتاده هستند، دسترسپذیرتر کنند.
معایب:
– وابستگی: وابستگی بیش از حد به فناوری ممکن است توسعه تفکر انتقادی و مهارت‌های حل مسئله را مانع شود.
– از دست دادن شغل: هوش مصنوعی ممکن است برخی از نقش‌ها در آموزش را جایگزین کند و منجر به از دست دادن شغل شود.
– کمبود اتصال عاطفی: هوش مصنوعی قادر به بازآرایی همانند راهبری و پشتیبانی عاطفی که معلمان انسانی ارائه می‌دهند، نیست.
هنگام بحث در مورد موضوعاتی مانند هوش مصنوعی محور انسان، ارزشمند است که به سازمان‌ها و مؤسسات تحقیقاتی معتبری که بر اخلاق هوش مصنوعی و آموزش تمرکز دارند، بپردازید. یکی از پیوندهای چنین است که پیشنهاد شده است در AI Lab One، با این حال این تنها یک مسیر توصیه‌ای برای پژوهش‌های بیشتر است و باید مراقبت شود که URL را تأیید نمایید.
یکپارچه‌سازی هوش مصنوعی در آموزش به گونه‌ای که ارزش‌ها و همدلی انسانی را تقویت و ارتقا دهد، همانطور که رابن کوریا لایمز ترویج می‌کند، چالشی پیچیده است که نیازمند بررسی دقیق عوامل اخلاقی، اجتماعی و فن‌آوری است. موفقیت چنین تلاشی نه تنها به پیشرفت تکنولوژی بلکه همچنین به تمایل جامعه برای سازگاری و یکپارچه‌کاری این ابزارها به گونه‌ای که قابلیت‌های انسانی را بهبود می‌بند نهایتاً وابسته است.