رابن کوریا لائیمز، یک متخصص فناوری از پرو، در حال پیشگامی در ادغام هوش مصنوعی با اصول انسان‌مدار است. آرزوی او این است که ببیند مردم ارزش‌های خود را حفظ کرده و همزمان در توسعه شخصی خود پیشرفت کنند. او قصد دارد تا روز ۷ ژوئن در باشگاه لا نوئوا اسپانیا با معرفی توسط سلستینو رودریگز این ویژن را مطرح کند. کوریا به ارتقای توانایی‌های یادگیری انسان از طریق استفاده از فناوری اعتقاد دارد.
در مرکز فلسفه‌ی کوریا، اعتقاد به توانایی برنامه‌های دیجیتال، به ویژه در زمینه‌ی آموزش، برای افزایش ظرفیت انسان برای یادگیری است. او به عنوان مدیر عامل شرکت Soft Belt که در بازار آمریکا فعالیت می‌کند، خدمات و تأثیرات رهبر این ابزارهای آموزشی انقلابی را برای کارآفرینان آستوریاس معرفی می‌کند. از جمله پیشنهادات مختلف او، مزایا و خطرات بسیاری که از هوش مصنوعی ناشی می‌شوند، و همچنین کاهش سرمایه‌گذاری در مدل سنتی دانشگاه است.
کوریا ادعا می‌کند که استفاده از فناوری در آموزش می‌تواند به طور قابل توجهی به نتایج یادگیری فردی کمک کند. او نرم‌افزارهایی را توصیف می‌کند که قادرند ظرفیت حافظه‌ی کوتاه‌مدت، سرعت خواندن و نرخ پردازش ایده‌ها را از یک فرد تشخیص دهند و تجربه‌ی آموزشی منطبق‌تری را فراهم کنند. این به یک فصل بازی در دستور آموزش مبنی بر این می‌شود که معلمان می‌توانند سرعت‌های یادگیری متفاوتی را در بین یک گروه دانش‌آموزان شناسایی و خدمات رسانی کنند، یک عمل که بدون کمک چنین نرم‌افزاری امکان‌پذیر نبود.
همدردی به عنوان یک ویژگی منحصربه‌فرد انسان
همگان از هوش مصنوعی متمایز اعتقاد دارد، کوریا معتقد است، رویکردهای انسان‌مداری – توانایی درک و همدلی با دیگران – است. او پیشنهاد می‌دهد که معلمانی که از فناوری استفاده می‌کنند، باید بعد ارزشمندی انسانی به یادگیری بیافزایند. اما او از روش‌های یادگیری سطحی مانند کلیپ‌های ویدیویی کوتاه هشدار می‌دهد و دلیل می‌آورد که این روش‌ها باعث به ذهن سپردگی معنی‌دار اطلاعات نمی‌شوند. یادگیری عمیق نیاز به تمرکز متمرکز دارد، یک مولفه که تنها توسط فناوری قابل تکثیر نیست.
برای عمیق وارد شدن در موضوع رابن کوریا لائیمز و رویکرد او نسبت به هوش مصنوعی متمرکز بر انسان، می‌توان چندین پرسش کلیدی را کاوش کرد، همراه با چالش‌ها، اختلافات و مزایا و معایب مرتبط با این گفتمان.
پرسش‌های کلیدی:
1. روش‌های خاصی که هوش مصنوعی می‌تواند برای افزایش یادگیری انسان تنظیم شود چیست؟
2. چگونه کوریا پیشنهاد می‌دهد که کاربرد هوش مصنوعی با روش‌های آموزش انسان‌مدار تعادل برقرار کند تا از سپسردگی در آموزش جلوگیری شود؟
3. چه تدابیری برای تضمین وارد کردن همدلی در سیستم‌های آموزشی تحت پشتیبانی از هوش مصنوعی پیشنهاد می‌شود؟
چالش‌ها و اختلافات کلیدی:
– اطمینان از اینکه هوش مصنوعی در آموزش نقش معلمان را جایگزین نکند بلکه آن‌ها را تکمیل کند.
– برخورد با نگرانی‌های حریم خصوصی و امنیت داده‌ها زیرا سیستم‌های هوش مصنوعی اغلب به حجم زیادی از داده‌های شخصی نیاز دارند.
– مبارزه با احتمال تفاوت اجتماعی و اقتصادی، زیرا دسترسی به ابزارهای آموزشی پیشرفته هوش مصنوعی ممکن است برای کسانی که بتوانند آن‌ها را بخرند، محدود شود.
– مواجهه با شکل‌های اخلاقی اطراف هوش مصنوعی، مانند توارث‌های ممکنی در الگوریتم‌ها که می‌توانند بر نتایج آموزشی تأثیر گذارند.
مزایا:
– یادگیری شخصی: هوش مصنوعی می‌تواند آموزش را بر اساس نیازهای دانش‌آموزان فردی تنظیم کند و مسیرهای یادگیری را بهینه کند.
– کارآمدی: هوش مصنوعی می‌تواند وظایف اداری را خودکار سازی کند و معلمان را قادر به تمرکز بیشتر بر تدریس کند.
– دسترس‌پذیری: ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند آموزش را برای افراد با معلولیت یا افراد در مناطق دوردست قابل دسترس تر کنند.
معایب:
– وابستگی: وابستگی زیاد به فناوری ممکن است رشد تفکر انتقادی و مهارت‌های حل مساله را مختل کند.
– تشغیل شغل: هوش مصنوعی ممکن است نقش‌های خاصی در آموزش را جایگزین کند و منجر به از دست دادن شغل شود.
– کمبود ارتباط عاطفی: هوش مصنوعی قادر به شبیه‌سازی هدایت و پشتیبانی عاطفی ارائه شده توسط معلمان انسانی نیست.
در بحث‌های مرتبط با هوش مصنوعی متمرکز بر انسان، احسن می‌تواند قابل استحقاق باشد تا به سازمان‌های معتبر و موسسات تحقیقاتی که بر اخلاق هوش‌مصنوعی و آموزش متمرکز هستند، بپردازند. یکی از پیوندهای مرتباط این موضوع، به آدرس AI Lab One است، با این حال این یک جهت پیشنهادی برای تحقیقات بیشتر است و باید مراقبت کنیم تا از صحت URL اطمینان حاصل کنیم.
ادغام هوش مصنوعی در آموزش به گونه‌ای که ارزش‌ها و همدلی انسانی را حفظ و ارتقا دهد، همانطور که رویکرد رابن کوریا لائیمز پشتیبانی می‌کند، یک چالش پیچیده است که نیازمند ملاحظه دقیق از عوامل اخلاقی، اجتماعی و فناوری است. موفقیت چنین پیگیری‌ای تنها به پیشرفت فناوری بستگی ندارد بلکه به میزان آمادگی جامعه برای سازگاری و یادگیری این ابزارها به نحوی که قابلیت‌های انسانی را افزایش دهد بجای جایگزین کردن آن‌ها.
The source of the article is from the blog qhubo.com.ni