نقش هوش مصنوعی در پرورش کودکان به شکل روزافزونی اهمیت پیدا می‌کند، و شواهدی از ایالات متحده بر جهتی احتمالی نگران‌کننده توجه به این مساله جلب می‌کند. کودکان نسل آلفا، آنانی که در دنیایی از تلفن همراه و تبلت‌ها متولد شده‌اند و اغلب آن‌ها با آن‌ها به آئینه‌های خود وصل شده‌اند، رهنمود‌هایی را از هوش مصنوعی دریافت می‌کنند که ممکن است حتی بیش از حد غیرقابل توجیه باشد. توانایی‌های جدید هوش مصنوعی در موتورهای جستجو، مشورت‌هایی ارائه می‌دهد که از بدرد نخور گرفته تا فقط عجیب و غریب، مانند حمام کردن با توستر، چسب غیرمضرات مورد مصرف برای پیتزا و مصرف سنگ‌ها به طور روزانه بر اساس توصیه‌های یک زمین‌شناس.
اگر چه ممکن است قصد پشت پاسخ‌های تولیدی چنین چیزی بی‌آزرا باشد، اما نتیجه آن این است که کودکان ممکن است به پیشنهاد‌های بی‌انطباق و بالقوه مضر از منبعی که ممکن است آن را به عنوان یک منبع معتبر در نظر بگیرند، مطلع شوند.
پرورش کودکان در دوران فناوری همچنین شاهد تکمیل روش‌های سنتی شده است، یا حتی جایگزین می‌شود، با مانیتورینگ دیجیتال و ابزارهای ارتباطی. فناوری‌هایی نظیر برچسب‌های هوایی که به طور پنهانی توسط والدین برای پیگیری موقعیت فرزندانشان قرار داده شده‌اند، ساعت‌های هوشمند برای حفظ ارتباط پایدار و تلفن‌های هوشمند با برنامه‌ها و هوش مصنوعی بارگذاری شده که به عنوان “مربی‌های دیجیتال” برای کودک مدرن شایع است. این فناوری‌ها به گوش‌های کودکان همه‌چیز را نقل می‌کنند، از پیشنهاد‌های دیتایی بی‌سر و ته‌ریز برای رژیم‌های غذایی تا هزاران شیرینی کولا و ژله‌های ترش برای “پیشرفت سالم”.
هوش مصنوعی کار برنده به پیشرفت، با آنکه فروشگاه نزدیک‌ترین با بهترین انتخاب شیرینی‌ها را شناسایی می‌کند، خرید آنلاین را ترتیب می‌دهد و معامله‌ها را با استفاده از پول کودک انجام می‌دهد. با اسکوترهای الکتریکی آماده، کودکان می‌توانند برای جمع‌آوری و نمونه ذوق کردن با سرعت جابجا شوند – تماما تحت نظارت والدینی که به صورت لحظه‌ای به موقعیت آن‌ها هشدار می‌دهند.
باوجود این ارتقای فناوری، مقایسه‌ای بین عیوب پرورش کودکان نسل‌های گذشته قابل انجام است. با این‌حال، با افزایش نگرانی‌ها درباره تأثیر هوش مصنوعی، تالش‌هایی برای بهبود رهنمود فناوری در حال انجام است.
موارد شکل‌گیری:
یکی از چالش‌های اساسی تربیت به کمک فناوری، اطمینان از ایمنی و مطابقت محتوا و نصحیت‌های ارائه شده توسط هوش مصنوعی است. بحث‌ها درباره تزاحم حریم خصوصی با مانیتورینگ مداوم و اثرات بلندمدت بر رشد، استقلال و مهارت‌های اجتماعی کودکان وقتی که فناوری نقش‌های مراقبتی حائز اهمیت را برعهده میگیرد، در حال وجود است.
مزایا:
– راحتی: هوش مصنوعی و فناوری به راحتی و کارایی در انجام وظایف روزمره و سرگرم کردن کودکان کمک می کنند.
– ایمنی: پیگیری مکان به صورت زمان واقعی و ابزارهای ارتباطی تعدادی از والدین را در افزایش توانایی‌شان برای مطمئن کردن از ایمنی فرزندانشان افزایش می دهد.
– نوآوری: پیشرفت‌های تکنولوژی مانند پنیر پیتزا خودچسب در فروشگاه‌ها نشان می دهد که نوآوری‌ها چگونه می‌توانند زندگی روزمره را بهبود بخشیده و راحتی ارائه دهند.
معایب:
– وابستگی بیش از حد: وابستگی فراوان به فناوری می‌تواند منجر به کوتاهی در مهارت‌های تفکر انتقادی و حل مسئله شود.
– تجاوز به حریم خصوصی: مانیتورینگ مداوم می‌تواند به حریم خصوصی کودکان تجاوز کند و ممکن است ازایجاد ناامیدی باشد.
– محتوای نامناسب: کودکان ممکن است به دلیل بسیاری‌های ناقص نصیحت‌هایی که از طریق هوش مصنوعی ارائه می‌شود، به اطلاعات مضر بیفتند.