مسئولیت کارفرما در عصر هوش مصنوعی: توازن بین بهره‌وری و محرمانی

هوش مصنوعی به بهره‌وری کمک می‌کند اما ریسک‌های حقوقی را افزایش می‌دهد

هنگامی که ابزارهای هوش مصنوعی (AI) بیشتر رواج پیدا می‌کنند، جذابیت آن برای کارمندانی که به تقویت بهره‌وری خود علاقه‌مند هستند، نباید زیر سوال برده شود. این ابزارها قول می‌دهند که کارکنان را از وظایف خسته‌کننده مانند تجزیه و تحلیل داده‌ها به صورت کارآمد، تولید اتوماتیک گزارش و ایجاد برنامه‌های زمانبندی معترض می‌کنند و این به صرفه بوده وقت و انرژی ارزشمند را صرفه جویی می‌کنند. با این حال، استفاده غیرمجاز از هوش مصنوعی داخل یک شرکت می‌تواند ریسک‌های متنوعی به همراه داشته باشد.

زمانی‌که کارمندان به طور مستقل از ابزارهای هوش مصنوعی برای کنترل داده‌های شرکت از جمله جزئیات محرمانه و شخصی استفاده می‌کنند، ممکن است به طور ناخواسته اطلاعات محرمانه کارفرمایان خود را به خطر بیندازند و حریم خصوصی مشتریان را نقض نمایند. پیامدهای چنین نقضی توسط عدم قانونی بودن مطالعه حقوقی که به طور خاص به آفرینش و استفاده از هوش مصنوعی ختم نمی‌شود، بخشگی از ادرسانی لازم نمی‌شوند.قوانین موجود کارفرمایان را مسئول اعمال کارکنان خود به عهده دارند، با این حال این بایدناظرندهگرگی حقوقی و مالی ناخوشایند را بر عهده دارند.

خطرات ابزارهای هوش مصنوعی غیرمجاز

به‌طور سنتی، ار کنندگان باید عواقب حقوقی و عملیاتی ناشی از استفاده بی‌اجازه کارمندان از ابزارهای هوش مصنوعی که ضرر زننده‌اند را تحمل کنند.سوالاتی دستکارده مشابه این است که آیا باید کارفرمایان بهره‌مند از فواید بهره­وری به دنبال توازن برقرار کنند یا خطرات مربوط به فاش اطلاعات­محرمانه و پتانسیل شکایت­زدایی قانونی را مدیریت کنند؟برای پاسخ‌دهی به این سامان، ابهامات مهمی و جدال‌هایی برای شرکت‌ها نیاز به رواج برده‌اند.