متخصصان روان‌شناسی در آلمان نگران آثار هوش مصنوعی در تشخیص دروغ گفتن هستند. در یک مقاله مهم در “Trends in Cognitive Sciences”، پژوهشگران دانشگاه‌های آلمان بر پیچیدگی‌های استفاده از هوش مصنوعی برای تشخیص دروغ تاکید کردند. به ویژه، کریستینا سوکوتسکی از دانشگاه ماربورگ و ماتیاس گامر از دانشگاه وورتسبورگ از استفاده از هوش مصنوعی در مرزهای اتحادیه اروپا و در تحقیقات جنایی به عنوان مواردی اشاره کردند که این تکنولوژی برای ارزیابی راستی چشم‌انداز شده است.
ماهیت ‘جعبه سیاه’ هوش مصنوعی چالش‌های تفسیری را پیش روی افراد می‌گذارد. اساتید آلمانی به این نکته اشاره کردند که سامانه‌های هوش مصنوعی اغلب به عنوان “جعبه‌های سیاه” عمل می‌کنند، به معنای اینکه روشن نیست که فرایند استدلال آنها چگونه است و تأیید بیرونی از داوری‌های آنها امکان‌پذیر نیست. این انطباق می‌تواند منجر به نتایج ناقص شود.
تلاش برای یافتن یک ‘بینی پینوکیو واقعی’ بیهوده است. این دو نکته که نشانگرهای فیزیکی قابل اعتمادی که کافی برای تفکیک دروغ از حقیقت در رفتار انسانی باشند، مانند رشد خیالی بینی پینوکیو هنگام دروغ گفتن، در واقعیت موجود ندارند. جستجو برای چنین نشانه‌ای فیزیولوژیکی از فریب به عنوان یک موضوع افسانه‌ای بیشتر تا علمی باقی می‌ماند.
سوالات و پاسخ‌های مهم:
س: چه مسائل بالقوهی با استفاده از هوش مصنوعی برای تشخیص دروغ وجود دارد؟
پ: این مسائل شامل کمبود شفافیت در فرایندهای تصمیم‌گیری هوش مصنوعی، امکان بر اساس شواهد فیزیولوژیک ناپایدار یا عدم وجود آنها، و نگرانی‌ها در مورد دقت و اخلاقیات اعمال چنین فناوری‌هایی در حوزه‌های حساس مانند انجام امور انتظامی و کنترل مرزی است.
س: آیا هوش مصنوعی می‌تواند در تشخیص دروغ موثرتر از انسان‌ها عمل کند؟
پ: شواهد فعلی نشان می‌دهد که هوش مصنوعی ممکن است به اندازه قابل توجهی نسبت به انسان‌ها به عنوان تشخیص ارواح موثرتر نباشد، به دلیل پیچیدگی‌های روان‌شناسی و رفتار انسانی. هوش مصنوعی هنوز قابلیت فهم و تفسیر احساسات و ظرافت‌های انسانی را به همان روشی که یک انسان می‌تواند ندارد.
چالش‌های اصلی یا اختلافات:
یکی از چالش‌های اصلی در تشخیص دروغ با هوش مصنوعی مسأله “جعبه سیاه” است، جایی که منطق پشت عقیده‌های هوش مصنوعی توسط انسان‌ها به راحتی قابل درک یا ارزیابی نیست. این موضوع نگرانی‌هایی را درباره عدالت و مسئولیتی که در استفاده از چنین سامانه‌هایی وجود دارد، بوجود می‌آورد، به خصوص در موقعیت‌های بالاسری.
یک اختلاف دیگر در پیش بینی نهادهایی از تنش فیزیولوژیکی یا رفتاری است که می‌توانند به طور قابل اعتماد نشاندهنده تقلب در سطح افراد و موقعیت‌های مختلف باشند. رفتار انسانی بسیار پیچیده است و می‌تواند توسط متغیرهای بی‌شماری تحت تأثیر قرار گیرد که یک سامانه هوش مصنوعی ممکن است بر آنها حساب نکند.
مزایا و معایب:
مزایا:
– هوش مصنوعی می‌تواند مقدار زیادی داده را سریعتر از انسان‌ها پردازش کند و الگوهایی را شناسایی کند که ممکن است به ادعای تقلب اشاره کنند.
– با استفاده از هوش مصنوعی می‌توان فرض‌های انسانی که هنگام تشخیص دروغ اتفاق می‌افتد را کاهش داد، زیرا که هوش مصنوعی بر اطلاعات با انحصار پذیرفته نشده آموزش نیافته باشد.
– سیستم‌های هوش مصنوعی می‌توانند شبانه روزی قابل دسترس و مانند اپراتورهای انسانی خستگی نکشند.
معایب:
– هوش مصنوعی ممکن است نتواند به اندازه کافی شعور روان‌شناختی و رفتار اجتماعی انسان را درک کند، که موجب نا دقیقی ممکن است.
– عدم توانایی در توجیه فرایند استدلال هوش مصنوعی می‌تواند اعتماد به نتیجه آن را زیر سؤال ببرد و نگرانی‌های اخلاقی ایجاد کند.
– تبعیض‌های الگوریتمی ممکن است در هنگام آموزش سیستم‌های هوش مصنوعی معرفی شوند، که ممکن است منجر به نتایج ناروا یا تبعیض شود.
برای مطالعه بیشتر در زمینه استفاده از هوش مصنوعی در بخش‌های مختلف و بحث‌های مرتبط، خوانندگان می‌توانند به حوزه‌های اصلی زیر مراجعه کنند:
Association for Computing Machinery
Nature (International Journal of Science)
American Civil Liberties Union
به عنوان یک نکته به یاد داشته باشید که به دلیل دلایل اخلاقی و حفظ حریم خصوصی، استفاده از هوش مصنوعی در تشخیص دروغ، یک موضوع مورد اختلاف است و تحقیقات و بحث‌های پیوسته به شکل استفاده آن در آینده شکل خواهد گرفت.
The source of the article is from the blog macnifico.pt