کامپیوترهای کوانتومی به عنوان یک فناوری نوآورانه به وجود آمده است که قابلیت انقلابی دارد و می‌تواند بخش‌های مختلفی از جوامع را، از جمله فناوری، پزشکی و ساخت و تولید، را به صورت بنیادی تغییر دهد. مایکروسافت (NASDAQ: MSFT) این رقابت برای توسعه یک سوپرکامپیوتر کوانتومی بزرگ را به یک مرحله بعد منتقل کرده است و خود را در مقدمه این زمینه هیجان انگیز قرار داده است.
در پی تسلط بر کوانتومی، مایکروسافت Azure Quantum را معرفی کرده است که به محققان امکان می‌دهد تا تکنیک‌های برنامه‌نویسی کوانتومی را بررسی کنند، نیازهای منابع برای حل مسائل پیچیده را برآورد کنند، و در محیط‌های شبیه‌سازی شده و نسخه‌های اولیه سخت‌افزار آزمایش کنند. قدرت محیط شبیه‌سازی مایکروسافت از طریق استفاده از برنامه‌نویسی کوانتومی و هوش مصنوعی، از طریق توسعه یک الکترولیت باتری جدید نشان داده شده است.
آنچه مایکروسافت را از رقبای خود متمایز می‌کند، تمرکز آن بر روی یک رویکرد متفاوت به تحقیق در زمینه سخت‌افزار است. دستاوردهای علمی اخیر موجب تثبیت تعهد مایکروسافت به ایجاد و کنترل ماده‌ای منحصر به فرد به نام “حالت صفر ماژورانا” شده است. این ذرات حمایت از خطای داخلی را دارند، که به کامپیوترهای کوانتومی آیندهٔ مایکروسافت از مزیت قابل توجهی در مقابل تکنولوژی‌های دیگری که در حال حاضر مورد بررسی قرار دارند، برخوردار می‌سازند.
به عنوان یک سرمایه‌گذار، این پیشرفت‌ها در زمینه کامپیوترهای کوانتومی سبب افزایش اعتماد به نفس در طولانی مدت مایکروسافت می‌شوند. تعهد این شرکت برای گسترش مرزهای این حوزه پیشرفته، آن را برای عملکرد بهتر از سایر شرکت‌های تک‌نفرهٔ تکنولوژی در دههٔ آینده قرار می‌دهد.
کامپیوتر کوانتومی خاصیت‌های ابرموقعیت و انتقالی را که توسط ذرات کوانتومی یا کیوبیت نشان داده می‌شود، برای انجام محاسبات پیچیده به کار می‌برد. برخلاف بیت‌های سنتی که تنها دو مقدار (1 یا 0) را ذخیره می‌کنند، کیوبیت‌ها به دلیل حالت ابرموقعیتشان قادر به ذخیره تعداد نامتناهیی از مقادیر هستند. این پیشرفت اجازه می‌دهد تا مقدار زیادی از اطلاعات ذخیره شود و فرصت‌های نوآورانه‌ای را برای تحقیقات علمی ایجاد کند.
علاوه بر این، مفهوم انتقال نقش مهمی در کامپیوترهای کوانتومی ایفا می‌کند. دو سیستم کوانتومی متصل به یکدیگر، یک همبستگی منحصر به فرد را نشان می‌دهند که اندازه‌گیری یک ذرهٔ این تناظر موجب فاش کردن مقدار ذرهٔ دیگر می‌شود رغم از فاصلهٔ فیزیکی آن‌ها. این ویژگی بنیادی برای برنامه‌نویسی کامپیوترهای کوانتومی است و امکاناتی برای حل مسائل پیچیده با کارآیی بی‌نظیر به وجود می‌آورد.
از اوایل دههٔ ۱۹۸۰ تاکنون، محققان در تلاش برای توسعهٔ الگوریتم‌هایی هستند که به‌طور ویژه برای اجرا روی کامپیوترهای کوانتومی طراحی شده‌اند. با وجود تشکیک اولیه دربارهٔ امکان‌پذیری کامپیوترهای کوانتومی، این حوزه پیشرفت‌های قابل توجهی را تجربه کرده است. این الگوریتم‌ها شامل سری عملیات (بازوهایی) برروی کیوبیت‌ها برای حل یک مسئله است. یک عملیات قابل توجه در این زمینه، عملگر هادامارد است که تبدیل مقادیر اندازه‌گیری را ممکن می‌کند.
در سال ۱۹۹۴ پیتر شور یک الگوریتم معرفی کرده است که قادر است عددهای بزرگ را به عوامل اولیه به طور سریع تجزیه نماید. این به خصوص برای معاملات مالی آنلاین امن زمانی که اقدام‌های امنیتی بر اساس پیچیدگی تجزیهٔ عددهای اولیه استوار است، اهمیتی بالقوه دارد. کامپیوترهای کلاسیک به دلیل زمان نمایی مورد نیاز برای تجزیهٔ عددهای بزرگ، مشکلاتی در تجزیه نمودن آن‌ها دارند و این امر می‌تواند کامپیوترهای کوانتومی را به یک عوامل تغییردهندهٔ بازی در این حوزه تبدیل کند.
همانطور که امکانات کامپیوترهای کوانتومی پیشرو می‌شود، تمرکز مایکروسافت در زمینهٔ کامپیوترهای کوانتومی توپولوژیک آن را نسبت به رقبای خود متمایز می‌سازد. با اجرای Azure Quantum و توجه به بهره‌برداری از قدرت حالت‌های صفر ماژورانا، مایکروسافت آماده شکل دادن به آیندهٔ این فناوری نوآورانه است. تلاقی برنامه‌نویسی کوانتومی، پیشرفت‌های سخت‌افزاری و تعهد مایکروسافت در نوآوری، این شرکت را به عنوان یک رهبر در رقابت برای تسلط کوانتومی قرار می‌دهند.
پرسش‌های متداول (FAQ)
۱. کامپیوتر کوانتومی چیست؟
کامپیوتر کوانتومی از خاصیت‌های ابرموقعیت و انتقالی نشان داده شده توسط ذرات کوانتومی یا کیوبیت‌ها برای انجام محاسبات پیچیده بهره می‌برد. برخلاف بیت‌های سنتی که تنها دو مقدار (1 یا 0) را ذخیره می‌کنند، کیوبیت‌ها به دلیل حالت ابرموقعیتشان، می‌توانند تعداد نامتناهی از مقادیر را ذخیره
The source of the article is from the blog coletivometranca.com.br