ارتقای سریع خودروهای خودران نگرانی ها را درباره نحوه تنظیم موثر این فناوری در حال ظهور در حالی که تعادل منافع افراد ذینفع گوناگون را در نظر دارد، افزایش داده است. در یک مقاله نظری منتشر شده در مجله Governing، های مین پارک و فابیان ای. ویلالوبوس بحثی در مورد فرآیند تصمیمگیری منحصر به فرد را مطرح میکنند که میتواند روش تنظیم خودروهای خودران را ثورتی نو ایجاد کند.
سنتیترین کارکردهای تکنولوژیهای جدید معمولاً باعث شلوغی شهرها و سازمانهای نظارتی میشوند که امکان تضمین ایمنی عمومی را به خطر میاندازند. اما نویسندگان اقتراح میکنند که یک مفهوم به نام “تصمیمگیری در مواجه با عدم قطعیت عمیق” (DMDU) را در نظر بگیرند که حتی در عدم وجود توافق کامل، اقداماتی که مورد توافق ذینفعان قرار میگیرد را در اولویت قرار میدهد.
به جای شرکت در بحثهای احتمالی درباره ایمنی خودروهای خودران، روی شناسایی نشانههای هشداردهنده و دقیقاً پیگیری آنها متمرکز میشود. این روش به مقامات نظارتی و شرکتهای خودروی خودران کمک میکند تا در تعیین نشانههای خطری که باید پیگیری شود به صورت همکارانه همکاری کنند. با پیشبینی و پیشفعالی در قبال خطرات احتمالی، شهرها و سازمانهای نظارتی میتوانند مسئولیت خود را در تضمین ایمنی عمومی برآورده سازند.
برای بهبود استراتژیهای مدیریت ریسک، نویسندگان توصیه میکنند تا در صورت عدم وجود داده قابل اعتماد از اندازهگیریهای جایگزین استفاده کنند. به عنوان مثال، عواملی مانند سرعت پذیرش فناوری، ظرفیت سازمانهای نظارتی برای مدیریت ریسکها یا تأثیر پتانسیل بر جمعیت میتواند نگاهی ارزشمند به خطرات محتمل مرتبط با خودروهای خودران ارائه دهد.
با اتخاذ رویکرد DMDU، شهرها و سازمانهای نظارتی میتوانند به طور موثری در پیچیدگیهای مربوط به تنظیم خودروهای خودران حرکت کنند. این تغییر پارادایم در مدیریت ریسک، ذینفعان را قادر میسازد تا در فرآیندهای تصمیمگیری شرکت نمایند و به این ترتیب تضمین میشود که نگرانیهای ایمنی در مراحل توسعه فناوری به طور زودهنگام مورد بررسی قرار گیرند. با پیشبینی و همکاری بیشتر، معرفی خودروهای خودران میتواند به طور موثرتری مدیریت شود و راهی برای آینده ایمن و کارآمدتر حمل و نقل بشود.
مرجع:
۱.https://www.governing.com (صفحه اصلی Governing)
۲.https://www.ntsb.gov (سازمان ملی ایمنی حمل و نقل)
The source of the article is from the blog krama.net