دولت NSW قابلیت هوش مصنوعی (AI) را برای پیش بینی خطراتی که کودکان و جوانان در محیط‌های جانشینی به آنها تواجه می‌کنند، به کار گرفته است. در همکاری با دانشگاه Monash، وزارت جوامع و عدالت (DCJ) در حال حاضر یک مدل AI را آزمایش می‌کند که به طور موثری خطرات بالقوه برای کودکان و خانواده‌های آسیب‌پذیر را پیش بینی می‌کند.
هدف اصلی این پروژه تحقیقاتی، بررسی این است که چگونه AI می‌تواند به برنامه‌های هدفمند برای کودکان در معرض خطر کمک کند، بدون اینکه توان تصمیم‌گیری کارشناسان مورد تخصص را جایگزین کند. با بهره‌گیری از فناوری AI، این پروژه در نظر دارد عوامل خطر در حال ظهوری که می‌توانند ایمنی و رفاه کودکان در مراقبت دولتی را به خطر بیندازند، شناسایی کند. این تشخیص زودهنگام خطر می‌تواند مداخله‌های به موقعی را فراهم کند و از طریق آن کودکان را از سوءاستفاده، ترک و سایر اشکال آسیب‌رسان به حفاظت برساند.
در طی این پروژه، دانشگاه Monash دسترسی به اطلاعات غیرشناسایی شده در سیستم داده‌های مالکیت دولتی و کنترل شده به نام مجموعه داده‌های خدمات انسانی را کسب کرده است. این مجموعه داده‌ها داده‌ها را از اداره‌های دولتی مختلف تجمیع کرده و بهره‌وری را در حوزه کودکان، خانواده‌ها و جوامع بهبود می‌بخشد. به منظور حفظ حریم خصوصی فردی، اطلاعات شخصی مانند نام‌ها، تاریخ‌های تولد و آدرس‌ها حذف می‌شوند.
اگرچه هنوز در مرحله آزمایشی خود قرار دارد، پروژه “ابزارهای تمرین هوشمند” به مدت یک سال دیگر ادامه خواهد داشت، با دیدگاه بلندمدتی برای توسعه ابزارهای پشتیبان تصمیم‌گیری برای کارشناسان حفاظت از کودکان نخستین خط دفاع. این ابزارها بینش‌های ارزشمندی در مورد خطراتی که کودکان در محیط‌های جانشینی مراقبتی مواجه هستند، فراهم می‌کنند و به کارشناسان ارتباطی قدرتمند برای تصمیم‌گیری برمبنای داده‌ها می‌دهند و مداخله های هدفمند را فراهم می‌کنند.
با بهره‌گیری از داده‌های موجود و استفاده از فناوری AI، پروژه نرخ کارآیی تقریباً 87٪ را نشان داده است. این نتایج اولیه نشان دهنده قدرت پتانسیل AI در پیش بینی دقیق خطرات و سهمیه‌بندی برنامه‌های خدماتی است.
بررسی دولت NSW از AI در زمینه حفاظت از کودکان یک گام پیشرو در بهره‌گیری از فناوری برای حفاظت از افراد آسیب‌پذیر است. این پروژه نشان دهنده تعهد دولت به استفاده از AI برای خیر اجتماعی است و قدرت AI در انقلابی کردن حوزه حفاظت و سلامت کودک را برجسته می‌کند.
بخش سوالات متداول:
س: هدف پروژه تحقیقی دولت NSW و دانشگاه Monash چیست؟
ج: هدف اصلی این پروژه تحقیقی بررسی است که چگونه AI می‌تواند به برنامه‌های هدفمند برای کودکان در معرض خطر کمک کند، بدون اینکه توان تصمیم‌گیری کارشناسان مورد تخصص را جایگزین کند.
س: پروژه به چه چیزی جلوی می‌گیرد؟
ج: هدف پروژه شناسایی عوامل خطری در حال ظهور است که می‌توانند ایمنی و رفاه کودکان در مراقبت دولتی را به خطر بیندازند.
س: تشخیص زودهنگام خطر می‌تواند چه عواقبی را دنبال داشته باشد؟
ج: تشخیص زودهنگام خطر می‌تواند مداخله‌های به موقع را فراهم کند تا کودکان را از سوءاستفاده، ترک و سایر اشکال آسیب‌رسان حفاظت کنـد.
س: از چه نوع اطلاعاتی در پروژه استفاده می‌شود؟
ج: پروژه از اطلاعات غیرشناسایی شده در سیستم داده‌های خدمات انسانی استفاده می‌کند که مجموعه اطلاعات از نهادهای دولتی مختلف را به تجمیع می‌کند تا به نتایج بهتری در حوزه کودکان، خانواده‌ها و جوامع برسد.
س: چگونه حریم خصوصی فردی در پروژه حفظ می‌شود؟
ج: اطلاعات شخصی مانند نام‌ها، تاریخ‌های تولد و آدرس‌ها از داده‌ها حذف می‌شوند تا حریم خصوصی فردی حفظ شود.
س: نرخ کارایی پروژه تا کنون چقدر است؟
ج: پروژه نرخ کارایی تقریباً 87٪ را در پیش‌بینی دقیق خطرات نشان داده است.
س: دیدگاه بلندمدت پروژه چیست؟
ج: دیدگاه بلندمدت پروژه توسعه ابزارهای پشتیبان تصمیم‌گیری برای کارشناسان حفاظت از کودکان است که بینش‌های ارزشمندی در مورد خطراتی که کودکان در محیط‌های جانشینی مراقبتی مواجه هستند، فراهم می‌کنند.
اصطلاحات کلیدی:
– هوش مصنوعی (AI): شبیه‌سازی هوش انسان در ماشین‌ها که به طور برنامه‌ریزی شده می‌توانند به صورت انسانی فکر و یاد بگیرند.
– مراقبت خارج از خانه: مراقبت ارائه شده برای کودکانی که نمی‌توانند با خانواده زیستی خود زندگی کنند، معمولاً به دلایلی مانند سوءاستفاده، ترک و یا ناتوانی والدین.
– وزارت جوامع و عدالت (DCJ): وزارت عدالت مسئول حفاظت از کودکان و سایر خدمات انسانی در New South Wales، استرالیا.
– ابزارهای پشتیبان تصمیم‌گیری: ابزارها یا سامانه‌هایی که به کاربران در تصمیم‌گیری با ارائه اطلاعات مربوط، تحلیل داده و پیشنهادهایی کمک می‌کنند.
پیوندهای مرتبط:
۱. دانشگاه Monash
۲. وزارت جوامع و عدالت
The source of the article is from the blog foodnext.nl