در سال‌های اخیر، جنوب آسیا شاهد توسعه و استفاده قابل توجهی از فناوری‌های مبتنی بر هوش مصنوعی (AI) در اهداف نظامی بوده است. کشورهایی مانند هند و پاکستان به طور فعال در سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از هوش مصنوعی برای افزایش قابلیت‌های دفاعی خود نقش برجسته‌ای ایفا کرده‌اند که این امر نگرانی‌هایی را درباره تشدید یک رقابت همه‌جانبه منطقه‌ای به وجود آورده است.
به عنوان مثال، هند پیشرفت چشمگیری را در یکپارچه‌سازی هوش مصنوعی در استراتژی نظامی خود ثبت کرده است. با استقرار 140 سامانه نظارتی بر پایه هوش مصنوعی در طول مرز خود با پاکستان، هند قابلیت فهم و استنباط از اطلاعات خود را به طرز چشمگیری بهبود بخشیده است. این سامانه‌های نظارتی شامل دوربین‌های با وضوح بالا، حسگرها، وسایل هوایی بدون سرنشین (UAV) و اطلاعات راداری هستند. شاید یکی از پیشرفت‌های برجسته‌تر، توسعه پهبادهای اسرافیل است که قابلیت حمل و نقل سامانه‌های تحویل بمب هسته‌ای را دارند. شورای نظامی هوش مصنوعی که در سال 2022 تأسیس شده است، نقش کلیدی در استراتژی هوش مصنوعی هند با بودجه قابل توجهی که برای پروژه‌های مختلف هوش مصنوعی اختصاص یافته است، دارد.
از سوی دیگر، با وجود اینکه هزینه نظامی هوش مصنوعی پاکستان نسبت به هند به طور نسبی کم است، تحولات اخیر نشان‌دهنده تأکید بیشتری بر بهره‌گیری از فناوری‌های هوش مصنوعی است. پاکستان برای ایجاد مراکز تحقیقاتی هوش مصنوعی، مانند مرکز ملی رباتیک و اتوماسیون و مرکز هوش مصنوعی و محاسبات، منابعی را اختصاص داده است. این مراکز در استفاده از هوش مصنوعی و یادگیری ماشین برای افزایش تصمیم‌گیری در بخش‌های نظامی و مدنی تمرکز دارند.
ورود هوش مصنوعی به عملیات نظامی، پیامدهای نهادینه‌ای برای استحکام هسته‌ای منطقه دارد. قابلیت هوش مصنوعی در پردازش حجم زیادی از داده‌ها و پیش‌بینی دقیق مکان واحدهای هسته‌ای سیار، قابلیت انعطاف‌پذیری و بقا را افزایش می‌دهد. اما در عین حال، این امر خطر اشتباه تفسیر و تصمیم‌گیری عجولانه در شرایط استرس بالا را نیز افزایش می‌دهد. نزدیکی و اندازه پاکستان، به خصوص، موجب بالا بردن نگرانی‌ها درباره تهدید ممکن از عملیات نظامی فعال‌شده توسط هوش مصنوعی می‌شود.
چالش‌های نسبت‌به‌کارگیری سامانه‌های سلاح خودکار (AWS) باعث افزایش خطر تشدید ناخواسته می‌شوند. درگیری‌های فراوان بین هند و پاکستان در طول خط کنترل (LoC) استفاده از AWS در منطقه را به یک علت نگرانی تبدیل می‌کند. امنیت سایبری نیز به عنوان یک عامل خطرناک مهم محسوب می‌شود، زیرا سامانه‌های AWS آسیب‌دیده ممکن است به‌طور ناخواسته عملیات نظامی را آغاز کنند و درنتیجه مدیریت بحران را پیچیده‌تر کنند.
برای پردازش این چالش‌ها، امر حیاتی برای هند و پاکستان است که در گفتگوهای دوجانبه مشارکت و تدابیر اعتمادسازی خاصی را در مورد فناوری‌های هوش مصنوعی ایجاد کنند. این گفتگوها باید به توازنی بین شفافیت و امنیت تمایل داشته باشند و به تبادل دانش هوش مصنوعی با هدف ترویج استفاده اخلاقی و کاهش خطرات ناشی از نظامی‌سازی هوش مصنوعی کمک کنند.
در نتیجه، توسعه سریع هوش مصنوعی به منظور اهداف نظامی در جنوب آسیا همچنان فرصت‌ها و چالش‌هایی را به همراه دارد. در حالی که قابلیت‌های استراتژیک را بهبود می‌بخشد، خطر تشدید ناقص و نااستحکامی را نیز افزایش می‌دهد. تنظیمات اثربخش و همکاری بین المللی ضروری است تا استفاده پاسخگو و اخلاقی از هوش مصنوعی در حوزه نظامی تأمین شود.
The source of the article is from the blog portaldoriograndense.com