محققان از دانشگاه واشنگتن اسٹیٹ پیشرفت قابل توجهی در جستجوی محلول‌های مایع کرده‌اند که بتوانند از غبار سنگ‌های ماه و مریخ مواد ساختشونده حیاتی استخراج کنند. این پیشرفت یک مرحله حیاتی است که به سفر بلندمدت در فضا و استعماری‌سازی کمک می‌کند.
زیرنظر سومیک بنرجی، استاد مشارکت کننده در انستیتو مهندسی مکانیک و مواد دانشگاه واشنگتن اسٹیٹ، تیم از تکنیک‌های یادگیری ماشین و مدلسازی محاسباتی استفاده کرد تا شش محلول پتانسیل را کشف و شناسایی کند که بتوانند مواد قابل استفاده برای چاپ سه‌بعدی را در ماه و مریخ استخراج کنند. این محلول‌ها، به نام مایعات یونیک، نمک‌هایی هستند که در حالت مایع وجود دارند.
بنرجی توضیح داد که رویکرد یادگیری ماشین به آن‌ها امکان می‌دهد تا از بین تعداد بسیار زیادی انتخاب‌ها به صورت کارآمد انتخاب کنند، در عین حال بررسی کیفیت حل‌شدن یک محلول را فراهم می‌کنند. امکان حل‌شدن مواد برای استفاده از منابع موجود و انجام فعالیت‌های چاپ سه‌بعدی در محیط‌های فضایی بسیار حیاتی است.
عرصهٔ هوابردی و فضاپیمایی ایالات متحده (NASA)، این پژوهش را با هدفی بخشی از ماموریت آرتمیس خود تأمین کرده است و قصد دارد انسان‌ها را به ماه و به فضاهای دورتری بفرستد. برای دستیابی به این هدف، خلبانان باید از منابع این اجرام آسمانی استفاده کنند، زیرا حمل کردن همه چیز از زمین به عمل‌پذیر نیست. جمع‌آوری مواد ساختمانی نیز باید سبز و با کاربری مؤثر از آب که در ماه کمی یافت می‌شود، باشد.
مایعات یونیک که توسط گروه بنرجی برای کاربردهای باتری مورد مطالعه قرار گرفته است، به عنوان یک راه‌حل پتانسیلی مطرح می‌باشند. با استفاده از یادگیری ماشین و مدلسازی در سطح اتم، پژوهشگران توانستند لیست گستردهٔ کاندیدهای خود را به حداکثر گزینه‌های مطمئن کاهش دهند. این محلول‌ها بتوانند مواد ماه و مریخ را محلول کنند، عناصر ضروری مانند آلومینیوم، مگنزیم و آهن را استخراج کنند و احتمالاً اکسیژن یا آب را به عنوان نوآوری‌هایی برای سیستم‌های پشتیبانی از حیات تولید کنند.
تیم پژوهشی قصد دارد آزمایشات آزمایشگاهی بیشتری با استفاده از مواد نمونه‌ای مشابه با سنگ‌های ماه انجام دهد. این یافته‌ها نزدیک‌تر کردن دانشمندان به امکان فضاپیمایی پایدار و خودکفایی را با استفاده از منابع موجود به یک شیوه کارآمد و زیست‌محیطی قرار می‌دهد.
The source of the article is from the blog exofeed.nl