خلاصه: اینتل به تازگی مجموعهای از پردازندههای دسکتاپ نسل 14 اینتل Core و لپتاپهای بازی و کار ارائه داده است. در حالیکه شرکت به روزرسانیها و تغییراتی دیگر ارائه داده است، اما بسیاری از مصرف کنندگان سیستم نامگذاری اینتل را دلهرهآورتر از همیشه مییابند. چیپهای جدید سری 1 Core 7، Core 5 و Core 3 متاسفانه براساس افزایش سرعت ساعت معماری موجود Raptor Lake است، بدون استفاده از معماری Meteor Lake که در پردازندههای Core Ultra استفاده میشود. این چیپهای جدید دارای مشخصاتی مشابه با پردازندههای نسل 13 سری U از سال گذشته هستند و بهبودهای موجود در پردازندههای Core Ultra مانند پردازشگر سخت افزاری NPU و گرافیک Intel Arc را ندارند. خود سیستم نامگذاری باعث نارضایتی در بین مصرف کنندگان شده است و اصطلاحاتی مانند “پردازندههای اینتل Core سری 1 – پردازندههای سری U” به گیجی میانجامد.
با این عرضه جدید، اینتل از امکان معرفی اصلاحات قابل توجه و وضوح در خط محصول خود غافل شده است. تصمیم برای استفاده از نامگذاری نسل 14 برای پردازندههای دسکتاپ به دلایل شباهت آنها با نسل قبل منطقی به نظر میرسد. با این حال، تعمیم این نامگذاری به چیپهای لپتاپ سری HX میتواند این گیجی را به مصرف کنندگان بیشتر افزایش دهد. به نظر میرسد که تمرکز اینتل بر روی ارتقاء سرعت ساعت به جای پیشرفتهای معماری، منجر به کمبود نوآوری در خط محصول Core کنونی شده است.
برای مصرف کنندگانی که امیدوارند تفاوتهای واضحی میان پردازندهها وجود داشته باشد، عرضه اخیر پردازندههای جدید اینتل ممکن است ناامید کننده باشد. اشتراکات در مشخصات و عنوانگذاری بین چیپهای نسل 13 و 14 باعث میشود که کاربران به سختی بتوانند قابلیتها و بهبودهای واقعی ارائه شده توسط آخرین عرضهها را تشخیص دهند. با رقابتکنندگانی مانند AMD که به مرزهای عملکرد و پیشرفتهای معماری دست میزنند، اینتل نیازمند بازنگری در رویه نامگذاری خود و اولویتبندی ارتقاءهای محتمل تر است.
The source of the article is from the blog jomfruland.net