Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη (AI) προχωρά, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα αντιμετωπίζουν την πρόκληση της διασφάλισης της ακαδημαϊκής ακεραιότητας και της παροχής αρκετής υποστήριξης στους φοιτητές. Η εμφάνιση του ChatGPT, ενός μοντέλου γλώσσας AI, έχει προκαλέσει ανησυχίες σχετικά με τους φοιτητές που αναθέτουν τη σκέψη τους σε μηχανές. Ως απάντηση, οι πανεπιστήμια έχουν υιοθετήσει λογισμικό ανίχνευσης AI όπως το Turnitin για τον εντοπισμό περιεχομένου που εκτός λειτουργίας που έχει δημιουργηθεί από AI σε δοκίμια.
Ωστόσο, η χρήση λογισμικού ανίχνευσης AI δημιουργεί ένα δίλημμα. Αφενός βρίσκονται οι φοιτητές που ενδέχεται να εξαρτώνται αυθόρμητα από τις περιορισμένες δυνατότητες που παρέχονται από λογισμικό υποστήριξης που έχει εγκριθεί από το πανεπιστήμιο. Αφετέρου βρίσκονται οι καθηγητές και οι ανιχνευτές AI που έχουν ως εργασία να διαφυλάσσουν την ακαδημαϊκή ακεραιότητα. Ένα υψηλό σκορ ανίχνευσης AI μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες, όπως ποινές λόγω ακαδημαϊκής ανοχής ή αποβολή.
Το Turnitin, ένας κυρίαρχος παίκτης στην αγορά ανοχής ακαδημαϊκής συμπεριφοράς, έχει εξελίξει το λογισμικό του για να εντοπίζει δοκίμια που έχουν δημιουργηθεί από AI. Ενώ το λογισμικό ανίχνευσης AI προσπαθεί να διαφοροποιήσει το κείμενο ως αποτέλεσμα AI από το ανθρώπινο στυλ, δεν είναι αδιάβλητο. Η ετικέτα που υποδεικνύει ένα δοκίμιο ως “Χ% δημιουργημένο από AI” συνοδεύεται από αποποίηση ευθυνών, αναγνωρίζοντας τη δυνατότητα σφάλματος.
Η εισαγωγή της γεννητικής AI έχει καταστήσει λιγότερο αποτελεσματικές τις παραδοσιακές μεθόδους ανίχνευσης πλαγιαρίσματος. Η μοναδικότητα του κειμένου που δημιουργείται από AI δυσκολεύει τον εντοπισμό ομοιοτήτων με υπάρχουσες πηγές. Συνεπώς, οι φοιτητές είναι υποχρεωμένοι να ψάξουν τρόπους για να αποφεύγουν την ανίχνευση της AI, οδηγώντας σε ένα παιχνίδι γάτας και ποντικιού μεταξύ φοιτητών και τεχνολογίας.
Για να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα, τα πανεπιστήμια μπορούν να εξερευνήσουν εναλλακτικές μορφές αξιολόγησης που δεν μπορούν εύκολα να αναπαραχθούν από μοντέλα AI. Εργασίες όπως παρουσιάσεις, podcasts, βίντεο ή αναλυτική γραφή μπορούν να δείξουν τον κριτικό στοχασμό και τις πρωτότυπες ιδέες των φοιτητών. Επιπρόσθετα, η ενσωμάτωση μοναδικού περιεχομένου που δημιουργήθηκε από την τάξη στις ερωτήσεις των δοκιμίων μπορεί να αποτρέψει την εξάρτηση από απαντήσεις που δημιουργήθηκαν από AI.
Ωστόσο, η εφαρμογή αυτών των αλλαγών θέτει πρόσθετες πιέσεις στους εκπαιδευτικούς, ιδιαίτερα όταν αντιμετωπίζουν βαριές εργασίες. Ορισμένοι εκπαιδευτικοί ενδέχεται να επιστρέψουν σε παραδοσιακές εξετάσεις κλειστών θυρών και γραπτά λόγω μιας αντίδρασης αυτοσχεδιασμού στην πρόκληση που προκαλεί η τεχνητή νοημοσύνη. Παρ’ όλα αυτά, είναι σημαντικό να επιτευχθεί μια ισορροπία μεταξύ της αξιοποίησης της τεχνολογίας AI και της διασφάλισης της ανάπτυξης των κριτικών στοχαστικών ικανοτήτων των φοιτητών για ένα μέλλον όπου οι άνθρωποι και οι μηχανές συνυπάρχουν.
Τελικά, ο πανικός γύρω από το λογισμικό ανίχνευσης AI είναι ένδειξη μιας ευρύτερης κρίσης στο σύστημα των πανεπιστημίων στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η ανισότητα στην επίπτωση σε μειονεκτικές ομάδες υπογραμμίζει την ανάγκη να γεφυρωθεί η χάσμα επίτευξης με τη διεύρυνση των μεθοδολογιών αξιολόγησης. Με την καλλιέργεια ανοικτόμυαλων κριτικών σκεπτικών, τα πανεπιστήμια μπορούν να προετοιμάσουν τους φοιτητές για έναν κόσμο όπου η ανθρώπινη νοημοσύνη συνεργάζεται με την τεχνητή νοημοσύνη.
The source of the article is from the blog agogs.sk