Ο αλλαγμένος χώρος του σύγχρονου πολέμου απαιτεί καινοτόμες προσεγγίσεις στις δομές εντολής. Με την άνοδο των ακριβών επιθέσεων και των κυβερνοεπιθέσεων, οι παραδοσιακοί κεντρικοί επιτελείοι έχουν γίνει ευάλωτοι στόχοι. Φανταστείτε έναν σύγκρουση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας, όπου υψηλής τεχνολογίας κέντρα όπως τα Combined Air Operations Centers (CAOCs) αποτελούν κύριους στόχους. Για να αντιμετωπίσουν αυτή την πρόκληση, οι ειδικοί προτείνουν να αξιοποιηθεί η δύναμη της τεχνητής νοημοσύνης (ΤΝΔ) για τη δημιουργία πιο αποκεντρωμένων και ανθεκτικών δομών εντολής.
Το πεπρωμένο της αποκέντρωσης περιλαμβάνει τη μεταφορά της λήψης αποφάσεων και της επεξεργασίας πιο κοντά στο “τακτικό χείλος”. Αξιοποιώντας την ΤΝΔ, οι κύριες αποφάσεις μπορούν να λαμβάνονται στο επίπεδο του ατόμου, ενισχύοντας την ευελιξία και την ανταποκρισιμότητα. Αυτή η προσέγγιση αντίκειται στον κεντρικό έλεγχο που παρατηρείται στα τρέχοντα δυτικά συστήματα, τα οποία βασίζονται σε μοντέλα κέντρου και ακτίνας. Ωστόσο, η αποκέντρωση απαιτεί μια πολιτιστική μεταβολή και μια διαφορετική μορφή υλοποίησης της ΤΝΔ.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες διαθέτουν διαρκείς πλεονεκτήματα στον θεσμικό πολιτισμό και τον τεχνολογικό καινοτομία, δεν υπάρχει χώρος για αυταρέσκεια. Υπάρχουν εναλλακτικά μοντέλα μοντερνοποίησης και η Κίνα, ειδικότερα, επιμένει στην αποκέντρωση στην στρατιωτική της θεωρία. Οι κινεζικές εκθέσεις για την “πληροφορικοποίηση” αποδεικνύουν την επιθυμία για εξουσιοδότηση των επιστρατευμένων διοικητών με νέες τεχνολογίες.
Η κεντρικοποίηση έναντι της αποκέντρωσης δεν είναι μια δυαδική επιλογή αλλά ένα συρρικνούμενο κλίμακας. Η δημοκρατοποίηση του πολέμου, που αντιπροσωπεύεται από τις αυξανόμενες δυνατότητες των ατόμων εξοπλισμένων με drones, υποστηρίζει την αποκεντρωμένη λήψη αποφάσεων. Ταυτόχρονα, η πολυπλοκότητα και η κλίμακα του σύγχρονου πολέμου απαιτούν συντονισμό σε υψηλότερο επίπεδο. Επιθέσεις μακράς εμβέλειας και κυβερνοεπιθέσεις, που προέρχονται από διάφορες τοποθεσίες, απαιτούν κεντρική εντολή.
Η ΤΝΔ έχει τη δυνατότητα να υποστηρίξει και τις δύο προσεγγίσεις. Οι υπερυπολογιστές και οι κεντρικές δομές εντολής και ελέγχου μπορούν να ενσωματώσουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων, προσφέροντας μια συνολική εικόνα του πεδίου μάχης. Το cloud computing, με την αρχιτεκτονική του κεντρικού κέντρου και ακτίνας, διευκολύνει την αποτελεσματική εφαρμογή της ΤΝΔ. Ωστόσο, η κεντρικοποίηση έχει αδύναμα σημεία που μια σκεπτόμενη αντίπαλος μπορεί να εκμεταλλευτεί.
Το μέλλον των δομών εντολής βρίσκεται στον ευρυθμικό συμβιβασμό μεταξύ κεντρικοποίησης και αποκέντρωσης. Η αξιοποίηση της ΤΝΔ στην άκρη των δικτύων μπορεί να ενισχύσει την ευελιξία και τη λήψη αποφάσεων στο ατομικό επίπεδο, διατηρώντας τα πλεονεκτήματα του κεντρικού συντονισμού. Καθώς η τεχνολογία προχωρά, η υιοθέτηση μιας υβριδικής προσέγγισης που αξιοποιεί τις δυνατότητες της ΤΝΔ ενώ μειώνει τις ευπάθειες θα είναι κρίσιμη.
Συνοψίζοντας, το μέλλον των δομών εντολής βρίσκεται στην υιοθέτηση της ΤΝΔ και την ανανέωση των παραδοσιακών κεντρικών μοντέλων. Με τoν αποτελεσματικότερο συνδυασμό της ΤΝΔ στο τακτικό χείλος και την αποκεντρωμένη λήψη αποφάσεων, τα στρατιωτικά δυνάμεις μπορούν να προσαρμοστούν στην εξελισσόμενη φύση του σύγχρονου πολέμου. Ωστόσο, η διατήρηση ενός ισορροπίας μεταξύ κεντρικοποίησης και αποκέντρωσης θα είναι καθοριστική για τη μέγιστη αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων ενώ ταυτόχρονα μειώνονται οι ευπάθειες.
Σ
The source of the article is from the blog be3.sk