Cyfrowe umysły od dawna przewyższają ludzkich arcymistrzów w szachach, grze uważanej kiedyś za szczyt osiągnięć intelektualnych. Jednak ta sama moc obliczeniowa ma trudności z pozornie prostymi zadaniami, takimi jak rozpoznawanie obiektów czy chodzenie – zadania, którymi małe dziecko opanowuje z łatwością. Ta sprzeczność leży u podstaw Paradygmatu Moravca. Nie jest to nazwa powieści science fiction, a raczej zasada zaproponowana dziesiątki lat temu, która staje się coraz bardziej istotna w świecie sztucznej inteligencji (AI).
Paradygmat Moravca i Zagadka Ewolucyjna podkreślają różnicową ewolucję umiejętności między ludźmi a maszynami. Podczas gdy ludzie mieli miliony lat na doskonalenie umiejętności niezbędnych dla przetrwania, takich jak mobilność i interakcja społeczna, nasze umiejętności abstrakcyjnego myślenia są stosunkowo niedawne na osi czasu ewolucyjnego. Komputery z kolei świetnie radzą sobie z analizą logiczną i złożonymi obliczeniami – obszarami, w których ewolucja jeszcze nie doszlifowała ludzkiego mózgu.
Brana pod uwagę perspektywa przyszłości, podczas gdy sztuczna inteligencja nadal spotyka się z pewnymi ograniczeniami narzuconymi przez Paradoks Moravca, sukcesywnie zbliża się do replikowania, a nawet przewyższania ludzkich zdolności w różnych obszarach. Zawody twórcze, które kiedyś uważano za niemające wpływu na automatyzację, coraz bardziej są zainspirowane postępami w dziedzinie AI.
Rozmywanie granic między ludzką a maszynową inteligencją nie oznacza zbędnego stosowania dla ludzkości; zamiast tego, to przygotowuje drogę do wykorzystania AI w celu rozwiązania wielkich wyzwań naszych czasów. Symbioza ludzkiej pomysłowości i obliczeń maszynowych stanowi klucz do przyszłego postępu.
The source of the article is from the blog procarsrl.com.ar