رابن کوریا لیمز، نابغه فناوری اهل پرو است که در حال پیشگامی در ترکیب هوش مصنوعی با اصول انسان‌گرایانه است. آرزوی او این است که افراد ارزش‌های خود را حفظ کرده و در پیشرفت شخصی خود موفق شوند. او قرار است این چشم‌انداز را در 7 ژوئن در باشگاه LA NUEVA ESPAÑA به همراه معرفی توسط کلستینو رودریگز مورد بررسی قرار دهد. کوریا رشد توانایی‌های یادگیری انسانی از طریق استفاده از فناوری را دنبال می‌کند.
در اصل فلسفه‌ی کوریا، اعتقاد به قدرت برنامه‌های دیجیتال، به ویژه در زمینه‌ی آموزش، برای افزایش ظرفیت انسان برای یادگیری است. او به عنوان مدیرعامل شرکت Soft Belt که در بازار آمریکا فعالیت می‌کند، خدمت می‌کند و اهدافش را به سوی استفاده از ابزارهای آموزشی انقلابی به کارآفرینان استوریاس هدایت می‌کند. از جمله پیشنهادهای او، مزایا و مخاطرات بسیاری از هوش مصنوعی، و نیز بی‌ربط شدن مدل سنتی دانشگاه است.
کوریا ادعا می‌کند که بهره‌گیری از فناوری در زمینه‌ی آموزش می‌تواند به طور چشمگیری نتایج یادگیری فردی را افزایش دهد. او نرم‌افزارهایی را توصیف می‌کند که می‌توانند ظرفیت حافظه کوتاه‌مدت، سرعت خواندن و نرخ پردازش ایده یک فرد را تشخیص دهند و تجربه‌آموزشی شخصی‌تری را فراهم کنند. این در واقع یک فصل بازی در پداگوژی می‌شود که اساتید می‌توانند سرعت‌های یادگیری مختلف را در میان یک گروه از دانش‌آموزان شناسایی و به آن‌ها خدماتی ارائه کنند، عملی که بدون کمک چنین نرم‌افزارهایی امکان‌پذیر نیست.
همدلی به‌عنوان ویژگی منحصر‌به‌فرد انسان
کوریا معتقد است که متمایز از هوش مصنوعی، همدلی انسانی است – توانایی درک و ارتباط با دیگران. او این امر را در ارتباط معلمان با فناوری برای به دست آوردن بُعد ارزشمند انسانی در یادگیری بیان می‌کند. با این حال، او از روش‌های یادگیری سطحی مانند ویدئو‌های کوتاه هشدار می‌دهد و بر این باور است که این روش‌ها تحول معنوی و یادداری اطلاعات را تشویق نمی‌کنند. یادگیری عمیق و توجه متمرکز را نیازمند می‌کند، یک مولفه که تنها با فناوری قابل تکرار نیست.
برای بررسی عمیق موضوع رابن کوریا لیمز و نگاه به او به سوی هوش مصنوعی متمرکز بر انسان، می‌توان چندین سوال کلیدی را که همراه با چالش‌ها، اختلافات و مزایا و معایب مربوط به این مبحث هستند، بررسی کرد.
سوالات کلیدی:
1. چه راهکارهای خاصی وجود دارد که می‌تواند هوش مصنوعی را برای افزایش یادگیری انسانی تنظیم کند؟
2. چگونه کوریا پیشنهاد می‌دهد تعادل بین استفاده از هوش مصنوعی و روش‌های تدریس انسان‌گرایانه را حفظ کند تا جلوگیری از بی‌انسانی شدن در آموزش باشد؟
3. چه تدابیری برای حفاظت از در نظر گرفتن همدلی در سامانه‌های آموزشی حمایتی از هوش مصنوعی پیشنهاد می‌شود؟
چالش‌ها و اختلافات کلیدی:
– اطمینان از اینکه هوش مصنوعی در آموزش نه جایگزین بلکه پیشرفتگر نقش اساتید باشد.
– آدرس دادن به نگرانی‌های حریم خصوصی و امنیت داده‌ها زیرا سامانه‌های هوش مصنوعی معمولاً به حجمی بسیار از داده‌های شخصی نیاز دارند.
– مقابله با احتمال اختلاف اقتصادی، زیرا دسترسی به ابزارهای آموزشی پیشرفته هوش مصنوعی ممکن است فقط برای کسانی که امکان پرداخت هزینه را داشته باشند، محدود شود.
– رهایی از تقسیم دیجیتالی که بطور مختلف بر نواحی و گروه‌های اجتماعی تأثیر می‌گذارد و احتمال دارد نابرابری‌های آموزشی را بدتر کند.
– مقابله با مسائل اخلاقی مربوط به هوش مصنوعی، مانند تبعیض‌های احتمالی در الگوریتم‌ها که ممکن است بر نتایج آموزشی تأثیر بگذارد.
مزایا:
– یادگیری شخصی‌سازی‌شده: هوش مصنوعی می‌تواند آموزش را به نیازهای دانش‌آموزان حسب افراد تنظیم کند و مسیرهای یادگیری را بهینه کند.
– کارآمدی: هوش مصنوعی می‌تواند وظایف اداری را خودکارسازی کند و به اساتید بیشترین زمان برای تمرکز بر آموزش را بدهد.
– دسترسی‌پذیری: ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند آموزش را برای افراد معلول یا کسانی که در مناطق دورافتاده زندگی می‌کنند، قابل دسترس‌تر کنند.
معایب:
– وابستگی: وابستگی زیاد به فناوری ممکن است جلوی توسعه مهارت‌های تفکر انتقادی و حل مسئله را بگیرد.
– جایگزینی شغل: هوش مصنوعی ممکن است نقش‌های خاصی در آموزش را جایگزین کند و منجر به از بین رفتن شغل شود.
– عدم اتصال عاطفی: هوش مصنوعی ممکن است ارشادی و حمایت عاطفی ارائه شده توسط اساتید انسان را تکرار نکند.
هنگام بحث در مورد موضوعاتی مانند هوش مصنوعی متمرکز بر انسان، ممکن است مفید باشد به سازمان‌های قابل اعتماد و مؤسسات تحقیقاتی که بر اخلاقیات هوش مصنوعی و آموزش تمرکز دارند، پرداخت. یک پیوند مانند پژوهشکده هوش مصنوعی یک وجود دارد، اگرچه این یک جهت پیشنهادی برای تحقیقات بیشتر است و باید دقت شود که URL صحت آن تأیید شود.
ادغام هوش مصنوعی در آموزش به گونه‌ای که ارزش‌های همدلی و انسان را حفظ و تقویت می‌کند، همانند آنچه روبن کوریا لیمز حمایت می‌کند، یک چالش پیچیده است که نیازمند توجه دقیق به جنبه‌های اخلاقی، اجتماعی و فناوری است. موفقیت چنین تلاشی نه تنها به پیشرفت فناوری بلکه به تمایل جامعه برای تطبیق و ادغام این ابزارها به گونه‌ای است که توانایی‌های انسانی را بهبود می‌بخشد بلکه آن‌ها را جایگزین نمی‌کند.
The source of the article is from the blog lisboatv.pt