تأثیر هوش مصنوعی (AI) بر توسعه کودکان می‌تواند چالش‌های گوناگونی رقم بزند. با استفاده از هوش مصنوعی، برنامه‌هایی مانند ChatGPT اطلاعات را از منابع مختلف، از جمله محتوای نادرست یا نامناسب برای سن، ترکیب می‌کنند. کودکان ممکن است به طور تصادفی با اطلاعات اشتباه یا مطالب بزرگسالانه در ارتباط با آنها روبرو شوند.
خطرات برای ایمنی شخصی و حریم خصوصی نیز وجود دارد. علاقه کودکان به به اشتراک گذاری اطلاعات شخصی آنلاین می‌تواند منجر به نقض حریم خصوصی و دسترسی غیر مجاز به اطلاعات شود. تعامل آنان با برنامه‌ها یا چت‌بات‌های قدرتمند هوش مصنوعی، که قابلیت ویرایش عکس و شخصی‌سازی تعاملات را دارند، زمینه را برای تهدیدات سایبری گسترده تر می‌کند.
جذب کودکان به رفتارهای خطرناک یک دیگر از مخاطرات است. گزارش‌ها از نوجوانانی که به دنبال مشاوره‌های سلامت و رژیم غذایی مبتنی بر هوش مصنوعی بوده‌اند، منجر به برنامه‌های سریع و جزئی شده می‌شوند که از اطلاعات نادرست یا بدون زمینه منطقی برخوردارند، این می‌تواند به اقدامات مخرب بر اساس اطلاعات ناقص منجر شود.
تعاملات هوش مصنوعی می‌تواند باعث ایجاد اشتباهات فکری در ذهن‌های جوان شود، مانند اشتباه گرفتن هوش مصنوعی برای دوستان واقعی و پیروی از نظرات تعصب‌آمیز یا نادرست. این می‌تواند تأثیرات بلندمدتی بر روی توسعه روانی و رفتاری‌شان داشته باشد.
علاوه بر این، وابستگی زیاد به فناوری می‌تواند منجر به مشکلات روانی مانند افسردگی و اضطراب و کاهش مهارت‌های اجتماعی ناشی از کاهش تعامل انسانی شود. وابستگی به هوش مصنوعی ممکن است به مانع یادگیری، توانایی تحقیق و فعالیت کودکان شود.
برای پیشگیری از این خطرات، ضروری است که به جای محدود کردن دسترسی‌شان، کودکان را درباره ایمنی اینترنت آموزش دهیم. در ویتنام، حدود دو سوم از 24.7 میلیون کودک از اینترنت استفاده می‌کنند، معمولاً از سن شش یا هفت سالگی، افزایش آگاهی در مورد ریسک‌های سایبری حیاتی است. آموزش حرفه‌ای در زمینه اینترنت از سنین زودهنگام نسبت به میانگین جهانی آغاز می‌شود و نیاز به آموزش زودهنگام در زمینه اقدامات ایمنی آنلاین را بر جلوه می‌دهد تا کودکان را در منظر دیجیتال محافظت کند.
چالش‌ها و اختلافات کلیدی:
یکی از مهم‌ترین سوالات این است که چگونه هوش مصنوعی بر توسعه شناختی و اجتماعی کودکان تأثیر می‌گذارد. در حالی که هوش مصنوعی ممکن است محتوای آموزشی سفارشی ارائه دهد، اندرزهایی نیز نسبت به این استفاده از هوش مصنوعی در آموزش وجود دارد که ممکن است تأثیر آن بر فرایندهای یادگیری سنتی و روابط دانش‌آموز-معلم را داشته باشد. یکی از سوالات دیگر این است که اخلاقیات توسعه هوش مصنوعی در رابطه با کودکان چگونه است – چگونه تأمین میکنیم که سیستم‌های هوش مصنوعی رفتارهای مثبت را ترویج کنند و عرصه‌ها یا تبعیض‌هایی را تقویت نکنند؟
یک اختلاف کلیدی در تعادل بین بهره‌گیری از هوش مصنوعی به منظور اهداف آموزشی و حفاظت از حریم خصوصی کودکان است. روش‌های جمع‌آوری داده‌های لازم برای شخصی‌سازی هوش مصنوعی ممکن است در تضاد با نیاز به حفاظت از اطلاعات کودکان باشند.
مزایا:
– مزایای آموزشی: هوش مصنوعی می‌تواند با ارائه محتوای شخصی‌سازی و راهبردهای یادگیری تطبیق‌داده شده، یادگیری را تحول بخش کند و به نیازهای دانش‌آموزان فردی پاسخ دهد.
– دسترسی: هوش مصنوعی می‌تواند با ارائه ابزارهایی برای چالش‌های خاص کودکان با معلولیت‌ها، تحصیل را برای همه محصولتر نماید.
– سرگرمی: بازی‌ها و برنامه‌های مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند سرگرمی ایمن، تعاملی و آموزشی برای کودکان فراهم کنند.
معایب:
– حریم خصوصی داده: سیستم‌های هوش مصنوعی اغلب به مقدار زیادی داده، شامل اطلاعات شخصی، نیاز دارند که موجب نگرانی‌هایی در مورد حفظ حریم خصوصی کودکان می‌شود.
– توسعه مهارت‌های اجتماعی: وابستگی زیاد به تعاملات هوش مصنوعی ممکن است بر توسعه مهارت‌های انسانی و هوش هیجانی کودکان تأثیر بگذارد.
– کنترل کیفیت: خطر دسترسی کودکان به اطلاعات گمراه‌کننده یا نامناسب از منابع هوش مصنوعی که به طور معقول نظارت یا انتخاب نشده‌اند وجود دارد.
برای کاوش بیشتر در مورد موضوع هوش مصنوعی و توسعه کودکان، می‌توانید به وب‌سایت‌های سازمان‌های انگاشته بر فناوری و کودکان مانندUNICEF (UNICEF Homepage) یا جامعه بین‌المللی فناوری در آموزش مراجعه کنید (ISTE Homepage).
پیوند می‌تواند در پایان فراهم شود.
The source of the article is from the blog dk1250.com