یک مطالعه اخیر توانایی جالبی از فناوری تشخیص چهرههای مبتنی بر هوش مصنوعی را بیان کرده است – توانایی نوعشناسی تمایل سیاسی فرد از طریق ویژگیهای چهرهای آن. این تحقیقات توسط یک تیم در دانشگاه استنفورد انجام شد و نشان داد که حتی بیان معتدل فرد میتواند حدسزدایی معتبری درباره باورهای سیاسی آن فرد ارائه کند.
شرکتکنندگان در مطالعه پس از تکمیل یک نظرسنجی سیاسی جزئی، چهرههایشان توسط یک الگوریتم پیشرفته تجزیه و تحلیل شد. با اینکه عواملی مانند سن، جنسیت و نژاد حذف شده بود، هوش مصنوعی در پیشبینی گرایش سیاسی نشان داد عملکرد قابل توجهی داشت. توجه شده بود که دقت بیشتری بدست آمد زمانی که اطلاعات جمعیتی در تجزیه و تحلیل در نظر گرفته شد.
این پژوهش علمی بر پایه تحقیقات قبلی است که نشان میدهد اختلافات واضحی بین اندازهگیریهای چهرهای افراد با دیدگاههای سیاسی مختلف وجود دارد. این نشانهها به طور معجزهآسا حالت روشنکنندهای دارند؛ بر اساس آن، افراد لیبرال تمایل دارند ویژگیهای کوچکتری دارند، در حالی که افرادی با گرایشهای محافظهکار ویژگیهای بزرگتری نشان میدهند.
پیامدهای این یافتهها ژرفینهای دارد و فناوری را به عنوان یک ابزار پتانسیلی برای تبلیغات سیاسی هدفمند و نظارت بر معقول میکند. این امر باعث نگرانی درباره حریم خصوصی و استفاده اخلاقی از هوش مصنوعی برای بازشناخت اطلاعات شخصی میشود. این تحقیق نشان میدهد که با پیشرفتهای حاصل از هوش مصنوعی و تشخیص چهره، ممکن است حریم خصوصی فرد به روشهای بیسابقه چالش دیده شود، به ویژه اگر از چنین فناوریهایی برای مشخصکردن افراد بر اساس گرایشهای سیاسی آنها استفاده شود.
استفاده از هوش مصنوعی برای پیشبینی نگرشهای سیاسی از ویژگیهای چهره، همانطور که مقاله توصیف مینماید، منوط به چندین جنبه از بحث است، با توجه به تبعات اخلاقی، قابلیتهای فناوری و تأثیرات گسترده اجتماعی. در زیر چندین سوال، چالش، اختلاف، مزیت و معایب مرتبط با این موضوع آمده است:
سوالات اساسی:
1. چگونه هوش مصنوعی میتواند نگرشهای سیاسی افراد را از ویژگیهای چهره با دقت بالا برآورده سازد؟
2. این فناوری چه چالشها و مسائل حریم خصوصی ایجاد میکند؟
3. این توانائی چگونه ممکن است بر جامعه و دموکراسی تأثیر بگذارد؟
چالشها و اختلافات اساسی:
– حریم خصوصی: فلسفی و حقوقی، بر این اصل استوار است که افراد مالک دادههای چهرهای خود هستند. استفاده از ویژگیهای چهرهای آنها برای استخراج اطلاعات حساس، مانند گرایش سیاسی، میتواند به عنوان تجاوزی به حقوق حریم خصوصی دیده شود.
– تبعیض و تبعیض: سامانههای هوش مصنوعی ممکن است الگوهای تبعیضآمیز جامعهای را تداوم یا گسترش دهند اگر بر دادههای ممثل نباشند، باعث عملیات تبعیضآمیز ممکن است.
– رضایت: افراد ممکن است موافقت نکنند که ویژگیهای چهرهای آنها برای استنتاجات سیاسی تحلیل شود و نبود رضایت، میتواند به معتب وجودی چنین استفادههای هوش مصنوعی شود.
– سوءاستفاده و تبلیغ: وجود خطر سوءاستفاده توسط دولتهای ظالم یا موجودات برای هدفگرایی گروههای خاص بر اساس باورهای سیاسیشان که از طریق هوش مصنوعی نتیجه گرفته شدهاند.
مزایا:
– تحقیقات بازار: این فناوری میتواند برای کمپینهای سیاسی و تحقیقات بازاریابی مفید باشد تا از نظر عمومی آراء را درک کنند و پیامها را مطابق با آن تنظیم کنند.
– تحقیقات علمی: این میتواند مطالعات ما را درباره ارتباط بین ظاهر فیزیکی و الگوهای اجتماعی یا روانی به جلو ببرد.
معایب:
– فرسودگی ناشناسگری: افراد ممکن است دیگر دیگران به سادگی اندیشههای سیاسی خود را به صورت عمومی یا خصوصی نگه دارند بدون خطر شناسایی توسط هوش مصنوعی و عواقب جانبی.
– حقوق شهروندی: امکان سرپرستی دولت یا شرکتی برای نظارت بر حقوق شهروندی و آزادی بیان به طور قابل توجهی وجود دارد.
– نگرانیهای اخلاقی: هدف و زمینه استفاده از چنین هوش مصنوعی ممکن است مطرح باشد و خطوط اخلاقی استفاده را در حوزههای مختلف مبهم کند.
مقالات و بحثهای مرتبط با این موضوع به نیاز به مقررات و دستورالعملهایی که بر استفاده از این فناوری کنترل کننده هستند، اشاره نمودهاند. برای مطالعه بیشتر و کسب اطلاعات در مورد بحثهای کلی از اخلاقیات هوش مصنوعی، یا هوش مصنوعی و سیاست، خوانندگان میتوانند به منابع معتبر زیر مراجعه کنند:
– اتحادیه آزادی شهروندان آمریکا (ACLU)
– دانشگاه استنفورد
– برزرگی تلاش برای مرز و بازی (EFF)
– انجمن پیشرفت هوش مصنوعی (AAAI)
– سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD)
لطفا توجه داشته باشید که زیرا فناوری هوش مصنوعی و کاربردهای آن در پیشبینی گرایشهای سیاسی بر اساس تشخیص چهره به طور مداوم در حال تکامل است، تحقیقات و گفتوگوی حقوقی برای برخورد با چالشها و اختلافات مرتبط حیاتی خواهد بود.
The source of the article is from the blog krama.net