هوش مصنوعی (AI) به عنوان یک چالشگر در حقوق خلاقیت
استقرار هوش مصنوعی در زندگی روزمره ما به فراتر از جذب محض روانگرا شده است و انقلابی در انجام وظایف روزمره با آسانی خودکار رقم زده است. در حالی که ما در معجزه‌های این پیشرفت‌ها مسحور می‌شویم، به یک امواج آشفتگی حقوقی کشیده می‌شویم که مرزهای مالکیت معنوی (IP) را مطرح می‌کند.
نگرانی اصلی در دنیای حقوقی این است که آیا آثار تولید شده توسط هوش مصنوعی برای حفاظت از حق نسخه تأیید می‌شوند یا خیر. حالت‌هایی که هوش مصنوعی می‌تواند به عنوان هم‌آفرین یا، برعکس، به عنوان نقض حقوق تولیدکنندگان شناخته شود، موضوعاتی از طریق مناظرات شدید و بازرسی‌های حقوقی بحث برانگیز شده‌اند.
برای این که یک آثار توسط قوانین حمایت از حقوق تأیید شود، مانند آنچه در اوکراین و فراتر از آن وجود دارد، باید نتیجة فرهنگی-انسانی باشد. محققان حقوقی ادعا می‌کنند که مشارکت‌های هوش مصنوعی ممکن است تحت حقوق نسخه تأیید شود، اما این وابسته به نقش مهمی انسان در فرآیند خلاقانه است. به عنوان مثال، هنگامی که یک هنرمند پارامترها و ورودی‌های اولیه را برای هوش مصنوعی تعریف می‌کند، اصلاحات بعدی آن‌ها به خروجی تولید شده توسط هوش مصنوعی می‌تواند حق نویسندگی اصلی را به آن‌ها بدهد.
AI در میان گرفتار قانون حق تأیید
موارد اختلاف قانونی ظاهر می‌شوند زمانی که هوش مصنوعی از مواد موجود برای آموزش استفاده کند، که ممکن است حداقل حقوق نسخه خالقان اصلی را نقض کند. بسیاری از هنرمندان هشدار داده‌اند که ایجاد اثرات خود را به عنوان ماده آموزشی برای هوش مصنوعی بدون موافقت یا کارمزد انتها ندهند.
موجی از دعاوی در سراسر جهان نگرانی‌های خالقان را تکان داده است. در ایالات متحده، نویسندگان به رهبری مایکل چابون دادخواستی علیه Meta Platforms را پیگیری کردند، این شرکت فناوری را متهم به استفاده از آثارشان برای آموزش یک مدل زبان هوش مصنوعی بدون اجازه صحیح ساخته‌اند.
نویسنده کانادایی مونا عواد و پل ترمبلی یک دعوای گروهی را راه انداختند که متهم به نقض توسط یک سازمان بود که از رمان‌های آن‌ها برای “آموزش” یک مدل هوش مصنوعی به طور نامشروع استفاده کرده بود.
یک دادگاه ادعاهای اولیه را رد کرد اما به خواهان فرصت اعاده ارسال با جزئیات اضافی داده شده اجازه داد، که هنرمندان را به دنبال روش‌های جدید برای حفاظت از آثار حق تأیید خود گذاشت، با توجه به عدم وجود مثال‌های حقوقی قطعی در مورد نقش هوش مصنوعی در نقض حقوق نسخه.
توأمان قانون اوکراین اظهار می‌کند که استفاده از فناوری مانند نرم‌افزار پردازش تصویر یک کار را غیر اصیل نمی‌کند. محصول یک نویسنده، حتی با استفاده از ابزاری مانند GPT یا Canva، هنوز به عنوان منحصر به فرد شناخته می‌شود و حق تأیید از لحظه ابداع دارد، بدون نیاز به ثبت.
به رغم عدم وجود درمان منجر، برخی از خالقان راهکارهایی برای حفاظت از مالکیت فکری خود ابداع کرده‌اند، مانند استفاده از نرم‌افزار “NO AI” مبتنی بر هوش مصنوعی که از ورود اثرات هنری به پایگاه‌های داده آموزشی هوش مصنوعی جلوگیری می‌کند. برخی دیگر از هنرمندان ترجیح دادن نمایش آثار خود به صورت انحصاری در قالب‌های ملموس را دارند و از انکار دیجیتال بی‌دوری می‌کنند.
مبارزه برای وضوح حقوقی در منظر هوش مصنوعی به پی‌گیری‌های اوایل غرب وحشی همپیوسته‌است: قانون‌گذاری به دنبال نوآوری‌ها پس می‌افتد. همچنین قضات در حالی که در سطح جهانی با تدابیر قوانینی برای خروجی‌های شبکه‌های عصبی سر و کار دارند، دادگاه‌ها در حال حل مسائل پیچیده به این می‌پردازند.
هوش مصنوعی و تحول قانون حقوق تأیید
تأثیر هوش مصنوعی در حوزه مالکیت معنوی چند سوال مهم را در مورد قوانین حق تأیید و مالکیت محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی برمی‌انگیزد. یکی از مهمترین سوالات این است: ”کدام‌کسی حقوق نسخه آثاری که توسط هوش مصنوعی ایجاد می‌شوند را می‌دارد؟”. برنامه کاربرد سنتی قانون حق تأیید برای خالقان انسانی طراحی شده است، یعنی به این معنی که هوش مصنوعی به عنوان یک موجود غیرانسانی در حال حاضر می‌تواند گیرنده حقوقی حق تأیید نباشد.
سوال اصلی دیگر “چطور قوانین حقوق نسخه روی داده‌های استفاده شده برای آموزش سیستم‌های هوش مصنوعی اعمال می‌شود؟” این موضوع به استفاده از مواد محافظت شده توسط حقوق نسخه برای اهداف یادگیری ماشین می‌پردازد، اغلب بدون اجازه صریح از صاحب حقوق نسخه استفاده می‌شود. چالش‌های اصلی مرتبط با این موضوع شامل تعیین دستورالعمل‌های روشن برای آنچه که در زمینه آموزش هوش مصنوعی چه مواردی حق استفاده منصفانه را تعیین کند، و آیا طبیعت تغییری که فرآیند یادگیری هوش مصنوعی به یک آفرینش مواد قابل حق تأیید تبدیل می‌شود معادل یک ایجاد مواد قابل حق تأیید جدید است یا خیر.
تعارضات وقتی بر می‌خیزند که در مورد تأثیر هوش مصنوعی بر آثار اصلی بحث می‌شود، از جمله مبارزه مداوم بین ترویج نوآوری و حفاظت از حقوق خالقان.
مزایا و معایب هوش مصنوعی در حقوق تأیید
یکی از مزایا این است که هوش مصنوعی قابلیت افزایش خلاقیت را دارد با ارائه ابزارهایی که می‌توانند محتوای جدید ایجاد کنند یا آثار موجود را به روش‌های نوآورانه تفسیر کنند. این در نتیجه می‌تواند منجر به توسعه مشارکت‌های فرهنگی و اجتماعی شود. علاوه بر این، هوش مصنوعی می‌تواند به مدیریت اطلاعات حقوق نسخه کمک کند با نظارت بر استفاده از اثرات محافظت شده و تشخیص تخطیات.
با این حال، معایب شامل تهدید به مکانیسم‌های سنتی حفاظت از حق تأیید می‌شود، اگر آثار تولید شده توسط هوش مصنوعی حق نسخه لازم نباشند یا اگر سیستم‌های هوش مصنوعی با استفاده از آثار موجود بدون اجازه استفاده کرده باشند.
برای به دست آوردن بیشترین دانش در زمینه قانون حقوق تأیید یا برای یافتن منابع بیشتر در مورد مالکیت فکری، می‌توانید به سازمان‌های حقوقی و مالکیت فکری معتبر مراجعه کنید:
– سازمان ملی مالکیت فکری جهانی (WIPO)
– اداره پتنت و نشان تجاری ایالات متحده (USPTO)
– اداره مالکیت فکری اتحادیه اروپا (EUIPO)
توجه کنید که باید همیشه به دقت به پیوندهای URL دسترسی پیدا کنید و اعتبار دامنه باید پیش از دسترسی اطمینان حاصل شود. این URLهای ارائه شده نماینده سازمان‌های رسمی هستند و باید معتبر باشند مگر اینکه سازمان‌ها پس از آخرین به‌روزرسانی‌ام تغییر نام دامنه داده باشند.
The source of the article is from the blog newyorkpostgazette.com