Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη γίνεται όλο και περισσότερο ενσωματωμένη στις καθημερινές μας δραστηριότητες, δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί τόσο η φόβος από εφιάλτες επανάστασης μηχανών όσο η πραγματική ανησυχία. Πίσω από τον ενθουσιασμό για τις δυνατότητες της τεχνητής νοημοσύνης κρύβονται σημαντικοί κίνδυνοι, όπως η απειλή για την ιδιωτικότητα, η διατήρηση προκατάληψης και η έλλειψη σαφήνειας σχετικά με την εσωτερική λειτουργία και τους δημιουργούς της τεχνητής νοημοσύνης.
Ωστόσο, υπάρχει ένας πιο κρυφός κίνδυνος που είναι το μείωσης της ανθρώπινης ικανότητας για σκεπτικό, διακεκριμένο λήψη αποφάσεων. Ως ψυχολόγος που ασχολείται με τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, έχω κατανοήσει ότι η πραγματική απειλή της τεχνητής νοημοσύνης δεν βρίσκεται στις προφανείς προκλήσεις της, αλλά στο πώς μπορεί να υπονομεύσει την γνωστική μας δύναμη.
Η πορεία της λήψης μιας συνειδητής απόφασης είναι παραδοσιακά μια τρισδιάστατη χορογραφία: αναγνώριση του προβλήματος, εξέταση πολλαπλών λύσεων και αντίσταση στην βιασύνη της επίλυσης χωρίς επαρκή σκέψη. Αυτά τα βήματα περιλαμβάνουν τη συγκέντρωση διάφορων πληροφοριών, το ζύγισμα των ανταλλαγών ειλικρινά και την αποχή από τη βιασύνη.
Ωστόσο, καθώς η τεχνητή νοημοσύνη παρέχει γρήγορες λύσεις, ανεξαρτήτως του σκληρού σκέψη που συνήθως αφιερώνουν οι άνθρωποι, μας στερεί ευκαιρίες να εξασκηθούμε και να βελτιώσουμε τις ικανότητες λήψης αποφάσεων. Είμαστε όντα με προδιαθέσεις και νοητικές συντομεύσεις, συχνά ικανοποιημένοι από το να μας γίνουν οι επιλογές. Μόλις η τεχνητή νοημοσύνη μπει στο παιχνίδι, μπορεί να ενισχύσει τις ιδιότητές μας, δίνοντας την ψευδαίσθηση της λογικής λήψης αποφάσεων, κλείνοντας τον κύκλο ανατροφοδότησης με πιθανά ανεύσπλαγχες συνέπειες.
The source of the article is from the blog mendozaextremo.com.ar