در دنیای ریاضیات خالص، پیشرفت‌ها اغلب به عنوان نتیجه‌ای از استدلال استثنایی و خلاقیت در نظر گرفته می‌شوند. این موارد از بی‌نظیری ذهنی به نظر می‌رسند که به ارتفاع‌هایی فراتر از هوش انسانی می‌رسند. یک مثال قابل توجه از این نوع پیشرفت، حل مساله‌ی مجموعه درپوش است، یک معما که بر پایه‌ی یافتن بزرگترین الگوی نقاط در فضا بدون اینکه سه نقطه خطی بسازند، تمرکز دارد. ریاضیدان تیموتی گاورز یک بار از حلی زیبایی تعجب کرد که به نظر آن‌قدر نابوده بنیاد بود که سخت به ذهن برسد.
اما بر خلاف باور رایج، چنین دستاوردهای قابل توجهی ممکن است کاملاً محدود به ذهن‌های انسانی نباشند. در سال گذشته، شرکت هوش مصنوعی گوگل دیپ‌مایند یک اعلان کاملاً منحصر به فرد – هوش مصنوعی آن‌ها به یک راه‌حل برتر برای مساله مجموعه درپوش دست یافتند که تلاش‌های هیچ انسانی را پیشی گرفت. این دستاورد بی‌نظیر به عنوان نمونه‌ای از توانایی‌های ریاضی هوش مصنوعی عرضه می‌شود. هوش مصنوعی مدرن در حال اثبات توانایی‌های بسیار بالایی است، در حل مسائل هندسی پیچیده پیشرفت می‌کنند، کمک به اثبات‌ها ارائه می‌دهند و دیدگاه‌های جدیدی به مسائل ریاضی قدیمی معرفی می‌کنند.
این موج موفقیت هوش مصنوعی منجر به سوالاتی از سوی ریاضیدانان شده است که آیا رشته‌ی آن‌ها در آستانه‌ی دوره‌ی جدیدی است یا خیر. به‌همین توازن، دانشمندان کامپیوتر به افزون اطمینان می‌یابند که در حال پرداختن به حدود هوش مصنوعی قرار داریم. آن‌ها ادعا می‌کنند که در حال به سرعت به مرحله‌ای نزدیک می‌شویم که هوش مصنوعی استدلال‌های واقعاً شبیه به انسانی داشته باشد که ممکن است منجر به توسعه‌ی هوش مصنوعی عمومی شود که مجازات‌پذیری زیادی در کارهای متنوع را نشان دهد یا حتی از توانایی‌های انسانی در وظایف مختلف پیشی گیرد.
به گفته‌ی الکس دیویز، یک پژوهشگر در دیپ‌مایند، “ریاضیات زبان استدلال است.” او باور دارد که اگر مدل‌ها بتوانند…
بر اساس اطلاعات عمومی پرسیده‌شده:
The source of the article is from the blog combopop.com.br