یک مطالعه اخیر انجام شده توسط پژوهشگران دانشکده فناوری اطلاعات دانشگاه ناگویا، نور می‌اندازد بر تکامل ویژگی‌های شخصیتی در گفتگوهای هوش مصنوعی. تیم از یک مدل زبان بزرگ (LLM) و بازی دیلمای زندانی (prisoner’s dilemma) استفاده کرد تا یک چارچوب را توسعه دهد که رفتار انسان را در عامل‌های هوش مصنوعی شبیه‌سازی کند.
هدف پژوهشگران از بررسی چگونگی استفاده از LLMs برای ترویج ظهور ویژگی‌های شخصیتی متنوع در هوش مصنوعی در طول تعاملات اجتماعی بود. عوامل هوش مصنوعی به گونه‌ای تکامل یافتند که بازی دیلمای زندانی را بازی کرده و تلاش کردند تا سود‌های مجازی خود را بیشینه کنند، جایی که همکاری و خیانت دو گزینه موجود بود.
با استفاده از قابلیت‌های زبان LLMs، پژوهشگران توانستند شرح‌های زبانی طبیعی از ویژگی‌های شخصیتی را به ژن‌های عوامل هوش مصنوعی رمزگذاری کنند. این امکان را فراهم کرد که تکامل رفتارها به شکل دقیق‌تری صورت بگیرد و منجر به تنوعی وسیع از ویژگی‌های شخصیتی شود.
نتایج این مطالعه نشان داد که عوامل هوش مصنوعی قادر به تغییر رفتار بین خودخواهانه و همکارانه بودند، مشابه رفتار انسان. برخی از عوامل ویژگی‌های خودخواهانه بیشتری نشان می‌دادند و اولویت می‌دادند به منافع خود نسبت به جامعه، در حالی که دیگران استراتژی‌های پیشرفته‌تری ارائه می‌دادند که هم مزیت شخصی و هم مزیت مشترک را در نظر می‌گرفتند.
با این حال، مطالعه نشان داد که عدم پایداری ذاتی در جوامع هوش مصنوعی وجود دارد، زیرا گروه‌های بیش‌همکار توسط عوامل مرکز‌گرای تعویض می‌شوند. این نکته نشان می‌دهد که نیاز به دسترسی متعادل در زمان طراحی جوامع هوش مصنوعی و تعاملات آینده میان هوش مصنوعی و انسان وجود دارد.
این نتایج تحقیقاتی ارزشمند راجع به پتانسیل مدل‌های زبان در تحقیقات هوش مصنوعی فراهم می‌کنند. با استفاده از بیانات زبانی منحصر به فرد، LLMs می‌توانند به طور موثر فرآیند تکامل ویژگی‌های شخصیتی را شبیه‌سازی کنند. این یافته‌ها نه تنها توسعه شخصیت‌های هوش مصنوعی را پیش می‌برند بلکه راهنمایی هم برای یکپارچه‌سازی هوش مصنوعی در جامعه انسانی ارائه می‌دهند.
سؤالات متداول:
س: چیست بازی دیلمای زندانی؟
بازی دیلمای زندانی یک سناریو در نظریه بازی است که دو فرد باید بین همکاری و خیانت انتخاب کنند. نتیجه بازی به دست انتخاب‌های هر دو بازیکن بستگی دارد، با پاداش‌های مختلف برای ترکیب‌های مختلف انتخاب‌ها.
س: چگونه نقش ایفا شدند شخصیت‌های هوش مصنوعی در این مطالعه؟
شخصیت‌های هوش مصنوعی در این مطالعه با استفاده از یک چارچوب تکاملی شکل گرفتند. توانایی‌های عوامل هوش مصنوعی توسط انتخاب طبیعی و جهش در طول نسل‌ها شکل گرفت که منجر به ظهور یک دسته وسیع از ویژگی‌های شخصیتی شد.
س: چه یافته‌های کلیدی در این مطالعه وجود داشت؟
مطالعه نشان داد که عوامل هوش مصنوعی هم‌واره خصوصیت‌ها را نشان می‌دهند که می‌توانند هم کنشی و خودخواه باشند، شبیه دینامیک‌های اجتماعی انسانی. به علاوه، مطالعه نشان داد عدم پایداری در جوامع هوش مصنوعی به وضوح دیده شد که گروه‌های بیش‌همکار احتمالاً توسط عوامل مرکز‌گرای جایگزین می‌شوند.
س: چه اثراتی این یافته‌ها بر تحقیقات و جامعه هوش مصنوعی دارد؟
این یافته‌ها قدرت تغییرآفرینی مدل‌های زبان در تحقیقات هوش مصنوعی را نشان می‌دهند. پتانسیل تکامل ویژگی‌های شخصیتی بر اساس بیانات زبانی به خوبی توسط مدل‌های محاسباتی با استفاده از مدل‌های زبان نمایش داده شده است. این نگرش‌ها می‌توانند راهنمایی کننده برای توسعه عوامل هوش مصنوعی باشند که به نحو مثبتی در جامعه انسانی به آن افزوده شوند و طراحی جمعیت‌های آینده هوش مصنوعی باشند.
منابع:
– دانشگاه ناگویا: [لینک](https://www.nagoya-u.ac.jp)
– گزارش‌های علمی: [لینک](https://www.nature.com/srep)
The source of the article is from the blog hashtagsroom.com