Indias ambisjon om å bli med i ligaen av globale supermakter ligg i deira evne til å bygge avanserte teknologisproduksjonsmoglegheiter, inkludert halvledar-chips. Desse chippene har no blitt kritiske ressursar, som formar geopolitiske strategiar og fungerer som pass til økonomisk velstand. Medan nokre samanliknar dei med det nye oljeeventyret, ser andre dei som avgjerande for nasjonal tryggleik.
Den globale halvledarindustrien, dominert av selskap frå USA, Taiwan, Sør-Korea, Japan og Nederland, har enormt potensiale. Dei er overalt i livene våre, frå kvardagslege einingar som kaffemaskinar og mobiltelefonar til toppmoderne teknologiar som elektriske køyretøy og helseutstyr. McKinsey førespel at industrien innan 2030 kan vere verdt billionar av dollar.
For å forstå Indias veg mot teknologisk framståing, er det viktig å analysere den komplekse verdikjeda til halvledarindustrien. Denne kjeda består av tre kjerneområde: Design, Fabrikasjon, og Samansetjing, Test og Pakking (ATP). USA dominerer chip-designet og får cirka 47 prosent av verdien. Fabrikkar i Taiwan og Sør-Korea produserer chippene med subatomært presisjon, noko som gjer dei til ein sann test for teknologiproduksjonsmoglegheiter.
Geopolitikk spelar òg ei stor rolle i halvledarindustrien. USA held kontroll over viktige flaskehalsar i den globale forsyningskjeda, noko som gjer at dei kan påverke andre nasjonar som ønskjer kontroll over produksjonsprosessar. Den nylege avgjerda til Samsung om å spreie produksjonen til Vietnam tyder på moglegheiter for andre land når dei koplar seg frå Kina.
Sør-Korea og Taiwan har oppnådd imponerande teknologisk opphenting i halvledarindustrien. I løpet av to tiår gjekk dei føre teknologileiarar som Tyskland i patentsøknader. Sør-Korea oppnådde vertikal integrasjon frå chip-design til testing, medan Taiwan stole på eit nettverk av spesialiserte firma og regjeringsstøtta institusjonar. Begge nasjonane nytta godt av ekspertar som var mobile, og som tok med seg beste praksisar og toppteknologisk kunnskap heim.
India, som siktar mot å bli ein sentrum for halvledarar, har teke steg i riktig retning. Med initiativ som Semicon India-programmet, Produksjonslenka Incentive (PLI) ordninga og Design-Linka Incentive (DLI) ordninga, ønskjer India å styrkje posisjonen sin på tvers av halvledar-verdikjeda. Strategiske partnerskap med globale aktørar og investeringar frå leiande amerikanske selskap viser Indias forplikting til teknologi, talent og forsking. Men, India står framleis overfor utfordringar, inkludert mangel på kompetent arbeidskraft og eit etterslep på nesten to tiår bak chip-kurven.
For å lukkast, må India bli ein attraktiv stad for høgt spesialiserte globale kunnskapsarbeidarar som kan bidra til halvledarindustrien. Utanom land og kapital må India tilby ein stad som appellerer til desse ekspertane og oppmodar til deira flytting. India kan utnytte moglegheitene som ligg i den pågåande koplinga frå Kina til å finne verdi-allierte internasjonale partnarar som kan byggje bro over gapa i forsking og oppføring.
Indias suksess innanfor andre felt som romutforsking, 5G og digitale teknologiar er bevis på potensialet deira for å realisere den ambisiøse visjonen sin. Ved å prioritere talentutvikling, internasjonalt samarbeid og eit fordelaktig næringsmiljø, kan India bane vegen sin mot teknologisk framståing innan halvledarindustrien.
(Skribenten er assisterande overingeniør i Nord-Vest Jernbane, synet er personleg)
The source of the article is from the blog macholevante.com