دانشجویان دانشگاه IIT مادراس در نمایشگاه اخیری که توسط مرکز نوآوری برگزار شد، نوآوریهای پیشگامانه خود را به نمایش گذاشتند. در میان پروژههای مهم، به توسعه دارویی با استفاده از خاک مانند مریخ، یک ماشین مسابقه مبتنی بر انرژی خورشیدی، یک موشک بازپرتابپذیر و یک سیستم کنترل پرواز بومی برای پهپادها توجه ویژهای شده بود. این پروژهها تعهد دانشجویان را در جهت پیشبرد مرزهای فناوری و اکتشاف علمی نشان میدهند.
یکی از پروژههای بسیار جذاب، از مهندسی ژنتیک و بیولوژی مصنوعی برای بررسی امکان استفاده از منابع موجود در مریخ بهره برد. این تیم قصد داشت تا یک داروی پاراسِتامول را با استفاده از سیلیکون از خاک مریخ توسعه دهد که تاکنون هرگز امتحان نشده بود. این شکلگیری نوآورانه میتواند پیامدهای مهمی برای سفرهای آینده به فضا داشته باشد.
یکی دیگر از پروژههایی که توجه بسیاری را به خود جلب کرد، ماشین مسابقه خورشیدی به نام “آروش” بود. این وسیله نقلیه به طراحی سه چرخی قابل توجهی مجهز بود و قادر بود تا با سرعتی تا 75-80 کیلومتر در ساعت حرکت کند. تیم پشت این ماشین مصرفی، بهبود کارایی پنلهای خورشیدی و توسعه سیستم باتری خود را دنبال میکردند که این امکان را فراهم میکرد تا ماشین بتواند در فواصل بیشتری با سرعتهای بالاتر حرکت کند.
نمایشگاه برگزار شده شامل مجموعاً 76 پروژه از حدود 1000 دانشجو بود. نوآوریهای دیگر قابل توجه شامل یک سیستم کنترل پرواز بومی و استفاده از هوش مصنوعی برای ایجاد حرکات رقص منحصر به فرد بود. با پروژههایی در زمینههای مختلف از جمله بیوتکنولوژی، هوش مصنوعی و دیگر حوزهها، این رویداد ماهیت چند رشتهای نوآوری در دانشگاه IIT مادراس را برجسته کرد.
مدیر دانشگاه IIT مادراس، V Kamakoti، امیدهای خود را برای دانشجویان اعلام کرد و اظهار داشت که امیدوار است بیشتر از آنها در آینده کارفرما شوند. این موسسه هدف گذاری کرده است که تا سال 2025، 20٪ از دانشجویان فارغ التحصیل آن، بخشی از شرکتهای بومی خود باشند. این هدف جسورانه نشاندهنده تعهد دانشگاه IIT مادراس به تربیت روحیه کارآفرینی و ترویج نسل بعدی نوآوران است.
در کل، نمایشگاه برنزه یک سکوی ارزشمند برای دانشجویان برای نمایش پروژههای خود و ارتباط با کارشناسان صنعت فراهم کرد. با پرورش فرهنگ نوآوری و همکاری، دانشگاه IIT مادراس همچنان به تحقق اهداف و الهام بخشیدن به نسلهای آینده اختراعگران و حلکنندگان مشکلات ادامه میدهد.
The source of the article is from the blog papodemusica.com