Terwijl het gebruik van kunstmatige intelligentie (AI) in het onderwijs steeds gebruikelijker wordt, rijzen er zorgen over de impact ervan op de beoordeling van studenten. Een van die zorgen is de betrouwbaarheid van AI bij het detecteren van valsspelen. Toen Professor Robert Topinka besloot om ChatGPT op de proef te stellen, kwam hij voor een dilemma te staan. De door AI aangedreven software identificeerde een essay correct als door AI gegenereerd, maar verrassend genoeg labelde het ook zijn eigen originele essay als mogelijk door AI gegenereerd.
De ervaring van Topinka benadrukt een aanzienlijk tekortkoming in het vermogen van AI om de authenticiteit van geschreven werk te beoordelen. Het lijkt erop dat de software goed geschreven, logische en grammaticaal correcte essays mogelijk onterecht als door AI geproduceerd classificeert. Dit roept twijfels op over de effectiviteit van AI bij het detecteren van academisch wangedrag.
Terwijl Topinka met dit dilemma worstelde, komt er een andere belangrijke overweging naar voren. Moeten studentenwerk, inclusief essays, wel bijdragen aan de uiteindelijke graadkwalificatie? Critici betogen dat door het gewicht van dergelijke opdrachten te elimineren, de prikkel om te valsspelen zou afnemen. In plaats daarvan pleiten ze voor een systeem dat uitsluitend leunt op examens als bepalende factor voor een graad. Verrassingsvragen in een gecontroleerde examenruimte, zonder enige technologische hulpmiddelen, zouden zorgen voor een eerlijke evaluatie van de kennis en vaardigheden van studenten.
Het is echter van essentieel belang om het onderliggende probleem dat valsspelen veroorzaakt te erkennen: employability. Omdat de samenleving hogere kwalificaties eist voor instapposities, voelen studenten zich steeds meer gedwongen om graden te behalen louter als een middel om geschikte werkgelegenheid veilig te stellen. Deze motivatie beïnvloedt hun bereidheid om hun toevlucht te nemen tot oneerlijke praktijken. Om het probleem van valsspelen aan te pakken, is een fundamentele verschuiving vereist in de mentaliteit van studenten. Universiteiten zouden een omgeving moeten bevorderen waarin leren omwille van kennis prioriteit heeft boven carrièreperspectieven.
Uiteindelijk moet de rol van AI bij het beoordelen van studentenessays opnieuw worden overwogen. Hoewel het zijn voordelen heeft, mag er niet uitsluitend op worden vertrouwd om de authenticiteit te bepalen. Het combineren van AI-technologie met menselijk oordeel en zinvolle interacties tussen studenten en docenten kan zorgen voor een meer alomvattende en eerlijke evaluatie. De focus zou moeten liggen op het koesteren van een oprechte passie voor leren, in plaats van enkel streven naar graden voor werkdoeleinden. Alleen dan kunnen we hopen de prevalentie van valsspelen te verminderen en de integriteit van academische beoordelingen te herstellen.
The source of the article is from the blog queerfeed.com.br