جذابیت اتوماسیون در بیمارستان‌ها ممکن است به نظر برسد که یک راه‌حل واعظ برای چالش‌هایی است که کادر درمانی با آن‌ها روبه‌رو است. اما واقعیت نهایتاً پیچیده‌تر است. در حالی که پیشنهادات سیاستی و فناوری‌های جدید برای رفع کمبود منابع انسانی در اوج شیوع بیماری COVID-19 توسعه یافته اند، تأثیر اتوماسیون بر صنعت بهداشت ممکن است در آغاز به نظر هماهنگ نباشد.
درست است که کمبود منابع درمانی تا حدی کاهش یافته است، با کاهش تنها 1.1 درصد تعداد کارگران از آغاز شیوع همه‌گیری. با این حال، عامل اصلی موجب کمبود پزشکان افزایش پیوسته‌ای در تقاضای نیروی کار در حوزه بهداشت است، در حالی که تعداد ورودی‌های دانشگاه پزشکی به طور نسبتاً ثابت باقی می‌ماند. مراقبت از خستگی بدون در نظر گرفتن تقاضای اصلی نیروی کار، به کاهش خود کمبود منابع در بیمارستان‌های سراسر کشور نمی‌انجامد.
علاوه بر این، حضور اتوماسیون در بیمارستان‌ها پیامدهای غیرمستقیمی دارد که چالش‌های موجود را تشدید می‌کند. دانشجویان پزشکی پیشرو اتوماسیون را به عنوان یک تهدید برای آینده شغلی خود می‌بینند و آن‌ها را از تعقیب کار در این حوزه منع می‌کند. در واقع، 75 درصد از این دانشجویان باور دارند که هوش مصنوعی یا ربات‌ها شغل‌های آن‌ها را به شدت تغییر می‌دهند. این نگرانی بی‌پایه نیست زیرا گزارشی از دانشگاه استنفورد نشان می‌دهد که 33 درصد اشتغال بیمارستان ممکن است با ربات‌ها و هوش مصنوعی اتوماسیون شوند.
با افزایش اتوماسیون در بیمارستان‌ها، به طور ناخواسته انگیزه‌ها برای حضور دانشجویان در دانشکده پزشکی از بین می‌روند و مشکلات کمبود نیروی کار موجود را بدتر می‌کنیم. آنچه در ابتدا به نظر ممکن است یک راه‌حل کوتاه‌مدت باشد، وقتی اتوماسیون به دقت اجرا نشود، به سنگ باری بلندمدت تبدیل می‌شود.
در پی توسعه و راهکارهای عملی، اهمیت دارد که در نظر گرفت که اتوماسیون بیمارستانی یک شمشیر دو لبه است. اگرچه قدرت آن برای کاهش بارهای پردازشی کارگران بهداشتی وجود دارد، اما اثرات غیرمنتظره‌اش این چالش‌های موجود را تشدید می‌کند. قبل از اینکه به طور کامل اتوماسیون را بپذیریم، حیاتی است که به دقت اثرات آن را در نظر گرفته و اطمینان حاصل شود که به نحوی اجرا شود که کادر درمانی را حمایت کند، نه آن را ضعیف سازد.
تعریفات
The source of the article is from the blog cheap-sound.com