تلاقی اخیر فناوری هوش مصنوعی توسط آهنگسازی برنده جایزه اسکار، A.R. رحمان، منجر به ایجاد تقسیمات قابل توجهی در اینترنت شده است. رحمان از این فناوری پیشرفته برای بازگرداندن صدای خوانندگان دیرینه به نامهای بامبا بکیا و شاهول حمید در آهنگ “تهمیری یژودا” در فیلم آینده‌ی “لال سلام” استفاده کرده است. در حالی که نظرات درباره این اقدام به طرز گسترده ای متعلق است، اما این موضوع باعث می‌شود تا بحثی عمومی درباره تبعات اخلاقی مشارکت پس از مرگ در عصر دیجیتال در نظر گرفته شود.
تعداد زیادی از کاربران اینترنت تلاش رحمان برای نوآوری را تحسین کرده‌اند و معتقدند که موسیقیدانان باید به پیشرفت‌های فناوری درخواسته شده پاسخ دهند. آنها این تلاقی از فناوری و هنر را ابزاری قوی برای پیشرفت هنری در صورت استفاده مسئولانه می‌دانند. یکی از شاگردان شجاعتمند اظهار داشت، “رعایت خالقان و جبران خدمات آنها/ خانواده‌ی آنها برای ما اساسی است. وقتی که فناوری به درستی به‌کار گیری شود، ابزاری قدرتمند برای پیشرفت می‌شود.”
با این حال، گروهی دیگر این تلاش را “بی‌ادبی” و “اخلاقی انصاف نکردنی” می‌دانند. برخی از آنها اعتقاد دارند که تنها درخواست کردن موافقت خانواده‌های خوانندگان فقید و پرداخت جبران به تنهایی کافی نیست برای ارزانش رفتن به این تلاش خلاقانه. یک نقاد نگرانی‌های خود را با اظهار نظر کردند و این موارد را بیان کردند که “نه تنها بی‌ادبانه است، بلکه این نیز یکی از موارد نادرست در دلایل اخلاقی می‌باشد.”
برای پرداختن به واکنش‌های متضاد، رحمان به رسانه‌های اجتماعی پناه برده و قصد خود را شفاف ساخته‌است و بر روی نیت‌های خود تأکید کرده‌است و تأکید بر اهمیت دریافت مجوز از خانواده‌های خوانندگان فقید و جبران و همچنین پرداختات به آنها در صورت استفاده از الگوریتم صداهایشان را دارد. رحمان در پیام خود آمده‌است: “اگر از فناوری به درستی بهره ببریم، آنها تهدید و مشکلاتی پیش نخواهند آورد.”
رویکرد رحمان نمونه‌ای از تعادل حساس بین پیشرفت هنری و اعتبارات اخلاقی را نمایش می‌دهد. این باز کردنِ موضوع منحصر به فرد، درباره تابلوهای منظر در حال تکامل عبارت است از اعتبارات هنری خلاقانه در عصر دیجیتال. با استفاده مسئولانه از فناوری، هنرمندان می‌توانند نوآوری را شامل شوند، در عین حال همچنان با احترام به شأن و حقوق افراد فقید و خانواده‌هایشان روبرو شوند.
همانطور که فناوری پیشرفته می‌شود و همچنان در تلاقی با قوانین هنری مختلف قرار می‌گیرد، برای خلق‌کنندگان و عموم جامعه ضروری است که درباره مرزهای اخلاقی و امکانات استفاده از این ابزارها به بحث‌های معنی‌دار بپردازند. روش غیرمعمول رحمان به چالش کشیدن قوانین سنتی و به ما تشویق می‌کند تا در مناطقی که فناوری و هنر به هماهنگی می‌رسند، خود را کشف کنیم.
قسمت تأجیل به سوالات:
۱. رحمان از هوش مصنوعی برای چه استفاده کرده است؟
آ.ر. رحمان از هوش مصنوعی برای زنده کردن صدای خوانندگان فقید به نامهای بامبا بکیا و شاهول حمید در آهنگ “تهمیری یژودا” در فیلم “لال سلام” استفاده کرده است.
۲. واکنش به استفاده رحمان از هوش مصنوعی چطور بوده است؟
آراء درباره استفاده رحمان از هوش مصنوعی متفاوت است. برخی از آن راهای نوآورانه‌اش را تحسین کرده‌اند و آن را ابزاری قوی برای پیشرفت هنری می‌دانند وقتی که مسئولانه استفاده شود. دیگران آن را بی‌ادبی و ناسزا اخلاقی می‌دانند.
۳. چه دلایلی برای حمایت از استفاده از هوش مصنوعی در موسیقی وجود دارد؟
همتایان آن راها از تکنولوژی‌های پیشرفته حمایت کرده وارشاد به این مهم است که خالقان و خانواده‌ی آنها برای خدماتشان جبران شده باشند.
۴. نگرانی‌های آنانی که به روش رحمان اعتراض می‌کنند چیست؟
رقیبان می‌دانند که تنها موافقت خانواده‌های خوانندگان فقید و پرداخت جبران کافی نیست برای استفاده از صداهای آنها. آنها معتقدند که این یک نوع قضاوت نامناسب در عرصه اخلاق است.
۵. رحمان با واکنش‌های تفاوت‌پذیر چگونه برخورد کرد؟
آ.ر. رحمان برای بیان هدف خود به رسانه‌های اجتماعی پناه برده و درباره نیت خود روشنفکر شده‌است. او بر روی اهمیت دریافت مجوز از خانواده و پرداخت جبران به آنها در مورد صداها الگوریتم خود تأکید داشت.
تعریف:
– هوش مصنوعی: شبیه سازی هوش انسان در دستگاه‌هایی است که برنامه نویسی شده‌اند تا به طور شبیه به انسان فکر و یادگیری کنند. در این مقاله به استفاده از فناوری هوش مصنوعی برای بازسازی صداهای خوانندگان فقید اشاره دارد.
– بعد از مرگ: رخدادها یا اثری که پس از مرگ رخ می‌دهد یا منتشر می‌شود. در این مقاله به مشارکت یا کاری که افراد بعد از مرگ خود انجام می‌دهند، اشاره دارد.
پیشنهاد لینک‌های مرتبط:
– دستور العمل‌های اخلاقی در هوش مصنوعی
– هنر و فناوری: بررسی تلاقی
The source of the article is from the blog windowsvistamagazine.es