Remembering NVIDIA’s Revolutionary GeForce GTX 295 Dual-GPU Graphics Card

بازبینی کارت گرافیک نمایشگر دوگانه NVIDIA GeForce GTX 295 در سال ۲۰۰۹، مناظره بازی کامپیوترهای شخصی را تغییر داد. این کارت گرافیک که مفهوم طراحی دو یونیت پردازش گرافیکی را به جلو برد، قدرت و عملکرد بی‌نظیری را در آن زمان ارائه می‌کرد اگرچه با چالش‌هایی روبه‌رو شد. بیایید یک سفر به گذشته بکنیم و این کارت گرافیک نوآورانه را مرور کنیم.

کارت گرافیک NVIDIA GeForce GTX 295 که دارای دو یونیت پردازش گرافیکی بود، قیمتی قابل قبول به ارزش ۴۹۹ دلار داشت و برای علاقمندان به بازی و کاربران تمایل‌مند به داشتن یک کارت گرافیک قدرتمند، یک گزینه قابل دسترس بود. GPU GT200 آن که بر روی فرآیند تولید ۵۵ نانومتر تولید شده بود، دارای ۲۴۰ پردازنده یکپارچه بود که از طریق طراحی دو یونیت پردازش گرافیکی به طور موثر ۴۸۰ پردازنده یکپارچه فعال می‌شدند. این دو برابر قدرت پردازشی نسل قبلی آن، کارت گرافیک NVIDIA GeForce GTX 280 بود.

اگرچه GeForce GTX 280 یک کارت با یک یونیت پردازش گرافیکی با مزایای خود بود، اما GeForce GTX 295 فقط در ادغام دو عدد GTX 280 نمی‌ماند. NVIDIA یک یونیت بزرگ GT200 دوگانه در GeForce GTX 295 معرفی کرده بود که مشخصات کارت گرافیکی تک یونیت پردازش گرافیکی GTX 260 و GTX 280 را ترکیب کرده بود. ساعت GPU به ۵۷۶ مگاهرتز کاهش یافته بود و حافظه باس نیز به ۴۴۸ بیت کاهش یافته بود، هر دو تنزل را به خاطر داشتن طراحی دو یونیت پردازش گرافیکی انجام می‌دهند.

NVIDIA تجهیزات کارت گرافیک GeForce GTX 295 را با ۱.۸ گیگابایت حافظه GDDR3 مجهز کرده بود که افزایشی نسبت به ۱ گیگابایت حافظه GDDR3 در GeForce GTX 280 بود. طراحی سرمایشی آن نیز قابل توجه بود و از دو برد جداگانه و یک فن تکی استفاده می‌کرد در حالی که یک طراحی دوگانه کارت گرافیکی کم حجم را حفظ می‌کرد. علاوه بر این، از پورت PCIe 2.0 x16، دو اتصال DVI و یک پورت HDMI استفاده شده بود که نیازهای اتصال در آن زمان را برآورده می‌کرد.

برتری نوآورانه GeForce GTX 295 در پشتیبانی SLI آن بود که اجرای نمایش فریم‌ها را با استفاده از روش Alternate Frame Rendering (AFR) تیمار می‌کرد. این تکنیک اجرای فریم‌ها را به تناوب بین دو یونیت پردازش گرافیکی انجام می‌داد، اما این کارکرد با دستخوشی‌های خود بود. کاربران با مشکلات میکرو-قطره برخورد کردند و برای اینکه هر دو یونیت پردازش گرافیکی به داده‌های مشترک دسترسی داشته باشند، تنها ۸۹۶ مگابایت از رم از ۱.۸ گیگابایت کل استفاده می‌شد.

در این دوره از بازی‌های کامپیوتری، رقابت شدیدی بین NVIDIA و AMD صورت گرفت، با این حال هر دو شرکت کارت‌های گرافیکی دو یونیت پردازش گرافیکی را بر روی فرآیند تولید ۵۵ نانومتری را عرضه کردند. Radeon HD 4780X2 شرکت AMD یک رقیب مهم بود. NVIDIA بعداً با معرفی کارت‌های گرافیکی GeForce GTX 590 و TITAN Z پاسخ داد.

اگرچه اکنون کارت‌های گرافیکی پیشرفته‌تری مانند GeForce RTX 4090 داریم، همچنان علاقمندان به این کارت‌های گرافیکی دو یونیت پردازش گرافیکی مانند GTX 295 به یاد دارند. با وجود عیوب موجود، این کارت‌های گرافیکی نقش قابل توجهی در گسترش مرزهای بازی در کامپیوترهای شخصی ایفا کردند و تخیل علاقمندان به فناوری را در سرتاسر جهان متملق کردند.

The source of the article is from the blog windowsvistamagazine.es