NVIDIA’s introductie van de GeForce GTX 295 grafische kaart in 2009 veranderde het landschap van pc-gaming. Als pionier van het idee van een dual-GPU ontwerp bood de GTX 295 ongeëvenaarde kracht en prestaties voor die tijd, hoewel het ook enkele uitdagingen kende. Laten we een reis maken naar het verleden en deze revolutionaire grafische kaart opnieuw bekijken.
De NVIDIA GeForce GTX 295, uitgerust met dual GPU’s, had een betaalbaar prijskaartje van $ 499, waardoor het een toegankelijke optie werd voor gaming liefhebbers die verlangden naar een krachtige grafische kaart. Zijn GT200 GPU, geproduceerd op het 55nm procesknooppunt, had 240 unified processors, wat effectief resulteerde in 480 unified processors door het dual-GPU ontwerp. Dit was twee keer de verwerkingssnelheid van zijn voorganger, de GeForce GTX 280.
Terwijl de GTX 280 een single-GPU kaart was met zijn eigen voordelen, ging de GTX 295 verder dan alleen het combineren van twee GTX 280’s. NVIDIA introduceerde een monster dual GT200 GPU binnen de GeForce GTX 295, waarbij de specificaties van de GTX 260 en GTX 280 single-GPU grafische kaarten werden gecombineerd. De GPU-klok werd verlaagd naar 576 MHz en de geheugenbus werd teruggebracht naar 448-bits, beide opofferingen werden gedaan om het dual-GPU-setup mogelijk te maken.
NVIDIA rustte de GeForce GTX 295 uit met 1,8 GB GDDR3-geheugen, een verhoging ten opzichte van de 1 GB die te vinden was in de GTX 280. Het koelontwerp was ook opmerkelijk, met het gebruik van twee aparte PCB’s en een enkele ventilator, terwijl het een compact dual-slot ontwerp behield. Bovendien maakte de kaart gebruik van PCIe 2.0 x16, dual DVI-connectoren en een enkele HDMI-poort, om te voldoen aan de connectiviteitsbehoeften van die tijd.
Het revolutionaire aspect van de GeForce GTX 295 was zijn SLI-ondersteuning, waarbij Alternate Frame Rendering (AFR) werd geïmplementeerd. Met deze techniek werden frames afwisselend tussen de twee GPU’s weergegeven, maar het was niet zonder gebreken. Gebruikers ondervonden micro-stotterende problemen en het was noodzakelijk dat beide GPU’s toegang hadden tot identieke gegevens, waardoor slechts 896MB VRAM per PCB werd gebruikt in plaats van de totale 1,8 GB.
In deze tijd van pc-gaming was er felle concurrentie tussen NVIDIA en AMD, waarbij beide bedrijven dual-GPU grafische kaarten op het 55nm procesknooppunt uitbrachten. De AMD Radeon HD 4780X2 was een opmerkelijke concurrent. NVIDIA reageerde later met de introductie van de GeForce GTX 590 en TITAN Z grafische kaarten.
Hoewel we nu geavanceerde grafische kaarten hebben zoals de GeForce RTX 4090, herinneren veel enthousiastelingen zich nog altijd met plezier de opwinding en mogelijkheden die dual-GPU kaarten zoals de GTX 295 boden. Ondanks de imperfecties speelden deze grafische kaarten een belangrijke rol bij het verleggen van de grenzen van pc-gaming en het boeien van de verbeelding van technologieliefhebbers wereldwijd.
The source of the article is from the blog enp.gr