W niedawno przeprowadzonym wywiadzie, autor bestsellerów Tanuj Solanki wyraził swoje obawy dotyczące korzystania z ChatGPT i jego potencjalnych konsekwencji dla pisarzy. Solanki argumentuje, że jeśli duże modele językowe, takie jak ChatGPT, będą wykorzystywać pracę pisarzy, powinna istnieć jakaś forma rekompensaty lub personalizowanej usługi świadczonej w zamian. Uważa, że bez odpowiednich rozważań prawnych i operacyjnych przeszacowanie zdolności ChatGPT może uczynić pisarzy zbędnymi.
Inny autor, Shruti Buddharavapu, podziela podobne stanowisko, twierdząc, że choć nie wierzy, że treści generowane przez sztuczną inteligencję zagrożą pisarstwu ludzkiemu na dłuższą metę, mogą one w końcu stworzyć podział między treściami generowanymi przez AI a pisarstwem ludzkim. Martwi się o istotność swojej pracy jako coacha pisania, gdyż organizacje mogą uznać treści generowane przez AI za bardziej zyskowne i dostępne.
Z drugiej strony, AM Gautam uważa wykorzystanie ChatGPT za niestetyczne, podkreślając, że pisarze powinni być pytani o zgodę i odpowiednio wynagradzani za swoje wkłady. Uważa, że obecny trend pisania pod algorytmy i na cele SEO już teraz podważa kreatywność i unikalne zdolności opowiadania historii przez ludzkich autorów.
Podczas gdy niektórzy pisarze eksperymentują z ChatGPT, tworząc historie, inni pozostają sceptyczni co do wpływu sztucznej inteligencji na ich zawód. Nagradzany dziennikarz Radhika Iyengar zainspirował ChatGPT do stworzenia historii o myszy i kurczaku. Wygenerowany przez ChatGPT wynik pokazuje jego zdolność do generowania historii, ale jednocześnie rodzi pytania dotyczące oryginalności i autentyczności treści generowanych przez AI.
Podsumowując, korzystanie z narzędzi takich jak ChatGPT rodzi ważne obawy dotyczące przyszłości pisania i roli pisarzy ludzkich. Choć technologia AI ma swoje zalety, ważne jest zapewnienie uznania i rekompensaty dla pisarzy za ich wkład, aby uniknąć uczynienia ich zbędnymi w obliczu postępującej technologii.
The source of the article is from the blog macnifico.pt