هنرمند شیشه‌گری سینی ماجوری قصد دارد یک نصب نوآورانه را در جشنواره شیشه ونیز به نمایش بگذارد که رویداد برتر شیشه‌سازی معاصر در اروپا است. اثر جدید او با عنوان “رویاپرداز” بیش از دو متر ارتفاع دارد و به طور منحصر به فردی شامل هوش مصنوعی تولیدی، فناوری پلاسما و هنرمندی شیشه‌ای ظریف است.
این نصب رویاهای به اشتراک گذاشته شده توسط بینندگان را ضبط کرده و سپس آن‌ها را از طریق لنزهای شیشه‌ای تفسیر و ارائه می‌دهد و از شرکت‌کنندگان می‌خواهد که با واقعیتی که توسط الگوریتم‌ها شکل گرفته است، مواجه شوند. فضای صوتی محرک این اثر نتیجه کار یک تیم تحقیقاتی از دانشگاه آلتو به رهبری ویویان وانگ است و اعضای تیم در محل نمایشگاه در ونیز قبل از نمایشگاه تغییراتی را انجام می‌دهند.
ماجوری ابراز نگرانی می‌کند که رابطه بین هنر معاصر و شیشه چگونه است، noting the dominance of collectible glass artifacts from previous eras, often overshadowing today’s artists. این پروژه قصد دارد از طریق تجربیات جمع‌آوری‌شده در ونیز تکامل یابد و پتانسیل برگزاری نمایشگاه‌های آینده در محیط‌های متنوع‌تر را دارد.
نصب “رویاپرداز” در دو فضای نمایشگاهی واقع شده است و در اسپازیو بی، که توسط هنرمند شیشه‌گری مشهور ایتالیایی آدریانو برنگو در مورانو مدیریت می‌شود، به نمایش گذاشته خواهد شد—مرکز تاریخی شیشه‌سازی از قرن ۱۳. در ابتدا به عنوان یک نمایش کوچک طراحی شده بود، اما بعد از اینکه پروفایل هنرمند پس از یک مصاحبه برجسته در نیویورک تایمز افزایش یافت، جاه‌طلبی این اثر به طور قابل‌توجهی گسترش یافت.
قطعات پیچیده شیشه‌ای به آرامی در سرتاسر اروپا جابجا می‌شوند و قبل از سفر نهایی خود از طریق کانال‌های ونیز، در تاریخ ۱۱ سپتامبر به آنجا می‌رسند. این بازگشت ماجوری به جشنواره شیشه ونیز را نشان می‌دهد، جایی که او قبلاً از چندین هنرمند شیشه‌گری فنلاندی حمایت کرده است.
یک نصب هنر شیشه‌ای انقلابی در ونیز معرفی می‌شود: “رویاپرداز” هنر و فناوری را مورد بررسی قرار می‌دهد.
در حالی که دنیای هنر منتظر رونمایی از نصب “رویاپرداز” سینی ماجوری در جشنواره شیشه ونیز است، بسیاری مشتاق‌اند تا توجهات بیشتری را به عواقب گسترده‌تر این اثر نوآورانه برای بیان هنری معاصر جلب کنند. در حالی که هیجان اولیه حول ادغام هنر شیشه‌گری با فناوری پیشرفته است، این نصب همچنین سوالات مهمی را درباره آینده هنر و تقاطع آن با هوش مصنوعی مطرح می‌کند.
سوالاتی که “رویاپرداز” در مورد نقش AI در خلاقیت مطرح می‌کند، چیست؟ یکی از مسائل مرکزی این است که آیا هنر تولید شده با کمک AI می‌تواند به عنوان واقعی در نظر گرفته شود یا تنها یک تجمع از خروجی‌های الگوریتمی است. پروژه ماجوری مخاطبان را به تأمل در طبیعت در حال تکامل خلاقیت دعوت می‌کند، جایی که احساسات انسانی با تفسیر ماشین ملاقت می‌کند. این اثر بینندگان را به چالش می‌کشد تا بپرسند: آیا یک موجود غیرانسانی مانند یک الگوریتم می‌تواند به‌خوبی تجربیات و احساسات انسانی را ضبط کند؟
ماجوری با چه چالش‌هایی در نصب خود مواجه است؟ یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، حفظ تعادل ظریف بین ادغام فناوری و حفظ جوهره اصلی هنر شیشه است. هنرمند باید اطمینان حاصل کند که کار شیشه‌ای در سیرک تکنولوژیکی گم نمی‌شود. علاوه بر این، چالش لجستیکی جابجایی نصب‌های شیشه‌ای شکننده از طریق کانال‌های پیچ‌خورده ونیز، به‌ویژه در وسط اختلالات جوی احتمالی نیز وجود دارد.
مزایا و معایب اصلی ادغام فناوری در هنر شیشه چیست؟ از میان مزایا، این ادغام اجازه می‌دهد که خلاقیت بی‌سابقه‌ای برای گسترش امکانات بیان هنر شیشه ایجاد شود. این امکان را برای دسترسی به مخاطبان وسیع‌تر فراهم می‌کند و آن‌ها را به روش‌های نوین درگیر می‌کند، مانند از طریق فضای صوتی غوطه‌وری و تجربیات بصری سفارشی. برخلاف این، یک معایب قابل توجه، خطر بیگانگی از طرف افرادی است که فنون سنتی را ترجیح می‌دهند و ممکن است به تزریق AI به عنوان کاهشی در اصالت هنر نگاه کنند.
موقعیت “رویاپرداز” چه اهمیت فرهنگی دارد؟ نمایشگاه در مورانو، یک مرکز تاریخی شناخته‌شده به خاطر شیشه‌سازی ماهر با قدمت به قرن ۱۳، “رویاپرداز” در یک تقاطع شگفت‌انگیز تاریخ و نوآوری قرار دارد. با ارتباط هنر مدرن تکنولوژیک به یک منطقه پر از سنت، کار ماجوری تصورات مربوط به میراث و تکامل اشکال هنری را به چالش می‌کشد.
علاوه بر هیجان surrounding the premiere, some critiques have emerged. آیا “رویاپرداز” بر کار هنرمندان شیشه‌گری سنتی سایه می‌اندازد؟ در جامعه هنری درباره اینکه آیا جذابیت نصب‌های پیشرفته ممکن است توجه‌ها را از صنایع دستی سنتی دور کند، تردید وجود دارد. این بحث به نبرد مداوم برای شناسایی که هنرمندان نوپا در یک صنعت تسلط یافته توسط خالقان میراث مواجهند، اشاره می‌کند.
در نهایت، “رویاپرداز” سینی ماجوری نه تنها وعده می‌دهد که طرفداران هنر را در ونیز جلب کند بلکه به عنوان یک تسریع برای گفت‌وگوی وسیع‌تر درباره آینده هنر در یک فضای دیجیتالی به طور فزاینده ای عمل می‌کند. همانطور که مرزها بین خلاقیت انسانی و خروجی تولید شده توسط ماشین محو می‌شود، دنیای هنر ممکن است یک تغییر پارادایمی قابل توجه را تجربه کند، تغییری که تعریفات هنر را به چالش می‌کشد.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره جنبش‌ها و نمایشگاه‌های هنر معاصر، به Artsy مراجعه کنید و تقاطع فناوری و خلاقیت را کشف کنید.
The source of the article is from the blog enp.gr