Lidia Perskaدر یک سازگاری چشمگیر با محیط سرکوبگر در ونزوئلا، ظهور هوش مصنوعی به صدای انتقادی کمک کرده است تا از سانسور دولتی فرار کند. پس از انتخابات بحث‌برانگیز ۲۸ ژوئیه، که با بی‌باوری گسترده بین‌المللی مواجه شد، تدابیر نوآورانه‌ای از سوی خبرنگاران علیه رژیم نیکلاس مادورو افزایش یافته است.
یک تیم از حرفه‌ای‌های رسانه دو مجری مجازی به نام‌های لا چاما و ال پانا را معرفی کرده‌اند. این مجریان دیجیتال اجازه می‌دهند اخبار در مورد موضوعات حساس بدون ترس از انتقام دولت منتشر شود، زیرا آن‌ها افراد واقعی نیستند و بنابراین خارج از دسترسی مقامات دولتی قرار دارند. خطر برای خبرنگاران به طور قابل توجهی افزایش یافته است؛ گزارش‌ها حاکی از آن است که صدها نفر در میان ناآرامی‌های مدنی در حال افزایش دستگیر شده‌اند.
این ابتکار، که به عنوان “عملیات ریتویت” شناخته می‌شود، تلاشی جمعی میان رسانه‌های مستقل مختلف در ونزوئلا را نمایان می‌کند. تقریباً ۱۰۰ خبرنگار در حال همکاری برای به اشتراک گذاشتن اطلاعاتی هستند که به غیر از این توسط کانال‌های وابسته به دولت سرکوب می‌شود. اقدامات دولت آزادی مطبوعات را مختل کرده است، و این امر با لغو مجوزهای پخش برای رسانه‌های انتقادی به وضوح مشخص است.
با تشدید خشونت و سرکوب دولتی، رسانه‌های اجتماعی به ابزاری حیاتی برای ونزوئلایی‌ها تبدیل شده است. محدودیت‌ها بر روی پلتفرم‌هایی مانند X، که قبلاً به عنوان توییتر شناخته می‌شد، جریان اطلاعات را پیچیده‌تر کرده است. سازمان‌های حقوق بشری به ثبت شدت تعقیب و آزار دولتی ادامه می‌دهند که نقض‌های شدید آزادی‌های بنیادی در این کشور را نشان می‌دهد.
راهکارهای دیجیتال نوآورانه در برابر سانسور در ونزوئلا به وجود آمده‌اند
در مواجهه با سانسور و سرکوب روزافزون در ونزوئلا، راه‌حل‌های دیجیتال خلاقانه به ابزارهای حیاتی برای حفظ آزادی بیان و دور زدن نظارت دولت تبدیل شده‌اند. با deteriorating .جمع وضعیت سیاسی در زیر رژیم نیکلاس مادورو، ابتکارات فناوری مختلف توجه را جلب کرده است که بازتاب مقاومت مردم ونزوئلا و عزم آن‌ها برای انتشار اطلاعات بدون سانسور را نشان می‌دهد.
چه نوآوری‌های دیجیتال کلیدی به خبرنگاری در ونزوئلا کمک می‌کند؟
یک نوآوری قابل توجه استفاده از پلتفرم‌های غیرمتمرکز برای توزیع اخبار است. با افزایش محدودیت‌ها بر روی رسانه‌های اجتماعی و رسانه‌های خبری سنتی، خبرنگاران ونزوئلایی شروع به استفاده از شبکه‌های همتا به همتا و خدمات پیام‌رسانی رمزگذاری شده برای اشتراک‌گذاری گزارش‌ها و به‌روزرسانی‌ها کرده‌اند. پلتفرم‌هایی مانند سیگنال و تلگرام به ابزارهای ضروری تبدیل شده‌اند که امکان ارتباط در زمان واقعی را بدون خطر قطع فوری دولتی فراهم می‌کنند.
این راه‌حل‌های دیجیتال با چه چالش‌هایی مواجه هستند؟
با وجود مزایای ابزارهای دیجیتال، چالش‌های قابل توجهی باقی مانده است. دولت ونزوئلا توانایی نشان داده است که به سرعت به پیشرفت‌های فناوری سازگار شود و از تکنیک‌های نظارت پیشرفته و حملات سایبری برای مختل کردن ارتباطات استفاده کند. گزارش‌ها نشان می‌دهند که گروه‌های هک حمایت‌شده از دولت به طور فعال رسانه‌های مستقل را هدف قرار می‌دهند و سعی در نفوذ به تدابیر امنیت دیجیتال آن‌ها دارند. علاوه بر این، دسترسی به اینترنت در چندین منطقه به شدت محدود است و این موضوع توانایی شهروندان را برای استفاده از این راه‌حل‌های دیجیتال محدود می‌کند.
آیا پیرامون این نوآوری‌ها جنجال‌هایی وجود دارد؟
بله، جنجال‌هایی در مورد استفاده از ابزارهای دیجیتال در زمینه یک چشم‌انداز سیاسی قطبی‌شده وجود دارد. برخی منتقدان نگران هستند که وابستگی به ناشناسی دیجیتالی ممکن است به اطلاعات غلط و عدم مسئولیت در میان منابع منجر شود. در حالی که درهای اطلاعات باز شده است، تمایز واقعیت از خیال در محیطی که مملو از تبلیغات است، چالشی بزرگ برای مصرف‌کنندگان اخبار ایجاد می‌کند.
مزایای این راه‌حل‌های دیجیتال چیست؟
مزایای این راه‌حل‌ها متعدد است:
1. ایمنی: شخصیت‌های دیجیتال مانند لا چاما و ال پانا حفاظت‌هایی را برای خبرنگاران فراهم می‌کنند و خطر عواقب فیزیکی را برطرف می‌سازند در حالی که اطلاعات حیاتی را منتقل می‌کنند.
2. دسترس‌پذیری: فناوری‌هایی مانند پلتفرم‌های مبتنی بر بلاک‌چین امکان به اشتراک‌گذاری اخبار امن و غیر فعال شده را فراهم می‌آورند. این موضوع تضمین می‌کند که شهروندان به منابع خبری متنوعی دسترسی داشته باشند.
3. مشارکت اجتماعی: رسانه‌های دیجیتال مستقل حس جامعه را در میان مخالفان تقویت می‌کند و امکان پاسخ جمعی به اقدامات دولت را فراهم می‌آورد و فعالیت‌گرایی را تشویق می‌کند.
معایب این راه‌حل‌ها چیست؟
برعکس، معایب شامل:
1. آسیب‌پذیری در برابر سانسور: حتی پلتفرم‌های غیرمتمرکز نیز در برابر مداخله دولت مصون نیستند که ممکن است روش‌های پیچیده‌ای برای مسدود کردن دسترسی یا شناسایی کاربران اتخاذ کند.
2. فاصله دیجیتال: موانع اقتصادی-اجتماعی به این معناست که نه همه ونزوئلایی‌ها به فناوری لازم برای استفاده از این راه‌حل‌ها دسترسی برابر دارند و این امر شکاف‌های اطلاعاتی را perpetuate می‌کند.
3. رقص در اتاق‌های صدا: توانایی ایجاد گروه‌ها و کانال‌های بسته می‌تواند اتاق‌های صدا را تقویت کند، جایی که تنها نظرات مشابه به اشتراک گذاشته می‌شود و صدای مخالف نادیده گرفته می‌شود.
با ادامه نوآوری‌های ونزوئلایی‌ها تحت فشار، مبارزه آن‌ها اهمیت حقوق دیجیتال را در زمینه گسترده‌تر حقوق بشر نمایان می‌سازد. این تحول در رسانه به معنای امید، تاب‌آوری و مسیری برای بازپس‌گیری روایت در چشم‌اندازی است که به خاطر سرکوب دولتی آسیب دیده است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد فناوری و روزنامه‌نگاری تحت فشار، به دیده‌بان حقوق بشر و عفو بین‌الملل مراجعه کنید.
