Roman Remberیک مطالعه اخیر توسط London College و دانشگاه Exeter نشان داد که استفاده از برنامه‌های هوش مصنوعی در نوشتن رمان‌های داستانی منجر به کاهش خلاقیت و منحصر به فرد بودن می‌شود. پژوهشگران متوجه شدند که رمان‌هایی که با کمک هوش مصنوعی نوشته شده‌اند، تا حدودی از شباهت‌های بیشتری برخوردارند، در مقایسه با آن‌هایی که تنها توسط نویسندگان انسانی نوشته شده‌اند، که در نهایت باعث کاهش اصلی بودن اثر می‌شود.
اگرچه هوش مصنوعی می‌تواند به اندازه‌ای خلاقیت نویسندگان فردی را ارتقاء دهد، اما هنوز نتوانسته است تجربه انسانی واقعی را که خلاقیت اصلی خود را به وجود می‌آورد، به نحوی اسیر کند. این موضوع چالش‌هایی را برای صنایع خلاقیتی بوجود می‌آورد که با استفاده روزافزون از فناوری‌های هوش مصنوعی دست و پنجه نرم می‌کنند.
همانطور که Financial Times گزارش داده است، در قبال استفاده از محتوای روزنامه‌ها برای آموزش پلتفرم‌های هوش مصنوعی، دعاوی قانونی علیه شرکت‌های فناوری بزرگی مانند مایکروسافت و OpenAI صورت گرفته است که ادعا شده است که حقوق مالکیت معنوی نقض شده است. چنین اختلافات نشان‌دهنده مسائل اخلاقی احاطه‌گر استفاده از هوش مصنوعی در فرایندهای خلاقیتی می‌باشد.
نتایج این مطالعه با نگرانی‌هایی ابراز شده توسط خواننده استرالیایی نیک لاف نظیر می‌شود که در مورد موزیک‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی اظهار نگرانی کرد که احساس انسانی حقیقی که از تجارب زندگی واقعی به وجود می‌آید، در آنها وجود ندارد. لاف تأکید کرد که واقعیت اصلی خلاقیت از مبارزات انسانی نشأت می‌گیرد که پلتفرم‌های هوش مصنوعی نمی‌تواند آن را تکرار کنند.
هوش مصنوعی (AI) همچنان تأثیر قابل توجهی بر نوشتن خلاق دارد و سوالات مهمی را مطرح می‌کند و منجر به بحث در صنعت می‌شود. در حالیکه مقاله قبلی بر برخی از جنبه‌های تأثیر هوش مصنوعی اشاره کرد، روشنایی‌های دیگری وجود دارد که به ما مفاهیم پیچیدگی این رابطه را بیان می‌کنند.
یکی از سوالات اساسی که پیش می‌آید این است که آیا هوش مصنوعی واقعا می‌تواند احساسات را به طور مؤثر در نوشتن خلاق فهمیده و منتقل کند. احساسات نقش زندگی‌بخشی را در داستان گفتن ایفا می‌کنند، عمق و قدرت را به داستان‌ها افزوده و تأثیر آنها را تقویت می‌کنند. آیا الگوریتم‌های هوش مصنوعی می‌توانند احساسات انسانی پیچیده را به اندازه‌ای درک کرده و به طریقی واقعی بیان کنند که با خوانندگان همخوانی داشته باشد؟
یکی از چالش‌های اساسی مرتبط با هوش مصنوعی در نوشتن خلاق، مسأله تعصب و تنوع است. سیستم‌های هوش مصنوعی تنها همون‌طور معیار‌گذاری شده‌اند که داده‌هایی که بر آنها آموزش داده شده‌اند، بی‌طرف هستند و نگرانی‌هایی درباره اینکه هوش مصنوعی تبعیض‌ها را حفظ کند یا سوگیری به سوی دیدگاه‌های خاص داشته باشد، وجود دارد. چطور می‌توان اطمینان حاصل کرد که محتوای تولید شده توسط هوش مصنوعی شاملی و نماینده صداهای متنوع باشد؟
مزایای هوش مصنوعی در نوشتن خلاق شامل توانایی تولید میزان زیادی از محتوا به سرعت و کمک به نویسندگان در ارائه ایده‌ها هستند. ابزارهای هوش مصنوعی همچنین می‌توانند وظایف خسته‌کننده‌ای مانند اصلاح دستور زبان و فرمت‌بندی را به صورت خودکار انجام دهند، که به نویسندگان این امکان را می‌دهد که بیشتر بر روی جنبه‌های خلاقی اثر خود تمرکز کنند. علاوه بر این، هوش مصنوعی می‌تواند در تحلیل مجموعه داده‌ها و روندها کمک کند و برای نویسندگان بینش‌های ارزشمندی فراهم کند.
از سوی دیگر، یک معضل اصلی از وابستگی بیش از حد به هوش مصنوعی در نوشتن خلاق، خطر همگن شدن و از دست دادن اصالت است. چرا که سیستم‌های هوش مصنوعی از محتوای موجود یاد می‌گیرند، خطر تولید کارهای فرمولی یا دیواری وجود دارد که صدای و دیدگاه منحصر به فرد نویسندگان انسانی را ندارند. تضمین تعادل بین کمک هوش مصنوعی و خلاقیت انسانی امری حیاتی است.
بررسی این موضوع بیشتر، ضروری است که بر اندازه‌گیری گسترده هوش مصنوعی در منظر عمومی و نحوه حرکت خلق اثر و ناشر و تماشاگران در این تغییرات تمرکز کنیم. نقش تحولی که هوش مصنوعی در نوشتن خلاق دارد، نیازمند تأمل مداوم و دیالوگ برای بهره گیری از ظرفیت‌های آن در حالی که از صحت و اصالت بیان هنری حفاظت کرده است.
برای اطلاعات بیشتر در این زمینه، می‌توانید به لینک به The Verge، یک منبع معتبر برای اخبار فناوری و فرهنگ که به تلازم هوش مصنوعی و خلاقیت می‌پردازد، مراجعه کنید.
