تکنولوژی هوش مصنوعی به زمینه رباتیک اجتماعی انقلابی برده است؛ باعث تولید چتباتها و همراهان بسیار واقعگرایانه شده که توجه گستردهای جلب کردهاند. با این حال، وابستگی هیجانی واقعی به این رباتهای “اجتماعی”، یک حوزه مطالعاتی نسبتاً ناشناخته است. از آنجا که پتانسیلهای پیشروی موضوع را مشاهده نمودهایم، کمیته اخلاقی CNRS اقداماتی برای بررسی جنسباوری و جنبههای روانی مرتبط با استفاده از آنها انجام داده است.
هرچند هوش مصنوعی تولیدگری نیست معادل هوش مصنوعی عمومی، اما در راستای توسعه رباتهای همراه، یک شیوه رو به رشد در حال رشد وجود دارد. کمیته اخلاقی CNRS بیانیهای صادر کرده است که پدیده وابستگی به این رباتهای “اجتماعی” را برجسته میکند و بر لزوم در نظر گرفتن آنها در محققان علمی تاکید میکند.
جمعی از اعضای کمیته که در این خصوص فعالیت میکنند شامل شخصیتهای برجسته مانند دانشمند رایانه Catherine Pelachaud، کارشناسان هوش مصنوعی Raja Chatila و Jean-Gabriel Ganascia، کارشناس حقوقی Christine Noiville و استاد پزشکی دورهای Patrice Debré هستند.
قابلیتهای هوش مصنوعی که توسط پلتفرمهایی مانند GPT4-o از OpenAI نمایان شده است، تعاملاتی را نشان میدهد که الگوهای سخنرانی و سبکهای طنز انسانی را به دقت تقلید میکنند، با لمسی از رمانسیسم خاص به چیزی یادآور شخصیت اسکارلت جوهانسون در فیلم “او”. این سوالات جالبی را درباره طبیعت تکاملی رابطه انسان و ربات مطرح میکند.
بازار در حال حاضر پر شده است از انواع رباتهای “اجتماعی”، قبل از ظهور هوش مصنوعی تولیدگر. شرکتهایی مانند Replika همراهان هوش مصنوعی ارائه میدهند که میتوانند از نقشهای نمایندگان معشوقه تا شریکان شادترین آدمی را برآورده سازند، در حالی که شرکت ژاپنی Gatebox در سال 2016 Azuma Hikari را به عنوان “بهترین همراه” معرفی نمود.
بیایید با بررسی این پیشرفتها در زمینه رباتیک اجتماعی و چالشهای مفاهیم سنتی تعامل انسان و ربات، به تصویری دقیقتر از زمینه مورد نظر برسیم.
ظهور همراهان تقویت شده با هوش مصنوعی: کاوش در عمق ارتباط انسان و ربات
پیشرفتهای سریع در تکنولوژی هوش مصنوعی ادامه دارد و دنیای رباتیک اجتماعی را به سمت دورانی جدید هدایت میکند که تعاملات با همراهان تقویت شده با هوش مصنوعی به طور گستردهتر زیاد میشوند. در حالی که مقاله قبلی به وابستگی هیجانی به این رباتهای “اجتماعی” پرداخت، هنوز بسیاری از جوانب ناشناخته اطراف این زمینه در حال بررسی میباشد.
سوالات کلیدی:
1. چه ملاحظات اخلاقی در حالت توسعه و استفاده از همراهان تقویت شده با هوش مصنوعی وجود دارد؟
زمانی که تکنولوژی خطوط مرزی بین ارتباطات انسانی و موجودات مصنوعی را غیر واضح میکند، نگرانیهای مربوط به حفظ حریم شخصی و رضایت و احتمال تملک هیجانی برجسته میشوند.
2. تأثیر همراهان تقویت شده با هوش مصنوعی بر سلامت روانی و روانی انسان چیست؟
علیرغم اینکه همراهان هوش مصنوعی ممکن است همراهی و پشتیبانی ارزشمندی ارائه دهند، نیاز به ارزیابی تأثیرات طولانی مدت آنها بر احساسات انسانی، مهارتهای اجتماعی و رفاه روانی اجمالی وجود دارد.
3. نقشی که قوانین در طراحی و استقرار همراهان تقویت شده با هوش مصنوعی باید ایفا کنند چیست؟
زمانی که بازار رباتهای اجتماعی گسترش مییابد، نیاز به چهارچوبهای قانونی وجود دارد که از شفافیت، مسئولیتپذیری و حفاظت از حقوق کاربران اطمینان حاصل کند.
چالشها و اختلافات:
یکی از چالشهای اصلی روبروی پذیرش گسترده همراهان هوش مصنوعی، احتمال این است که این ماشینها در برخی جنبهها از تواناییهای انسانی فراتر روند، که منجر به سوالاتی پیرامون دینامیک قدرت و خودمختاری میشود. علاوه بر این، کمبود استانداردهای قابل قبول جهانی برای اخلاقیات هوش مصنوعی و ابهام مرزهای میان روابط انسان و ماشین چالشهای پیوستهای را در منظرین دارد.
مزایا:
– همراهان هوش مصنوعی میتوانند همراهی و پشتیبانی به افرادی که ممکن است احساس تنهایی یا ایزوله بودن داشته باشند، ارائه دهند.
– این رباتها میتوانند به عنوان دستیاران شخصی عمل کنند که با وظایف کمک میکنند و اطلاعات و سرگرمی ارزشمندی ارائه میدهند.
– پیشرفت همراهان تقویت شده با هوش مصنوعی امکاناتی برای نوآوری در حوزههای بهداشت، آموزش و زمینههای دیگر ایجاد میکنند.
معایب:
– نگرانیهایی درباره اینکه همراهان هوش مصنوعی ممکن است احساسات را تملک کنند یا وابستگیهایی ایجاد کنند وجود دارد.
– خطرات حفظ حریم شخصی و امنیت ممکن است از جمعآوری و ذخیره اطلاعات شخصی توسط پلتفرمهای همراهان هوش مصنوعی ناشی شود.
– افزایش وابستگی به همراهان هوش مصنوعی ممکن است منجر به کاهش تعامل انسان به انسان معنیدار شود که بر مهارتهای اجتماعی و هوش هیجانی تأثیر میگذارد.
با بازدید از OpenAI به بررسی عمیقتر این موضوع میپردازید، که یک سازمان پیشرو در زمینه تحقیق و توسعه هوش مصنوعی است.