رشد هوش مصنوعی (AI) باعث مخلوط شدن نگرانی و هیجان در مورد آینده فناوری و ادغام آن با زندگی انسانی می‌شود. هنگامی که وارد مناطق نامشخصی می‌شویم که توسط این تکنولوژی جدید باز شده‌اند، با امکاناتی بی‌سابقه روبرو می‌شویم که خیال را به هم می‌زند.
یک هوش مصنوعی به نام میدجرنی مسئول پیش‌بینی این است که انسانیت تا یک هزار سال آینده چگونه خواهد شد. پروژکشن‌های تصویری‌ای که این هوش مصنوعی ایجاد می‌کند به هیچ وجه غیرمعقول نیست. تصاویر نشان می‌دهند که در آینده، صورت‌های ما در مشت‌های سیم و چرخ‌ها پوشیده خواهند بود، پیکاری که تصویری را به تصویر کشیده است که حضور ما با فناوری تور، هم‌آمیخته شده است. این تصاویر ساخته شده توسط هوش مصنوعی تحولی رادیکال را نشان می‌دهند که شاخه‌های تک با انسان، آنرا به طور چشمگیری تغییر داده است.
یکی از ارمغان‌های آینده انسان، پوست صورتی است که برای پیشرفتهای فناوری آینده فدا شده است. در یک نشانه دیگر، هوش مصنوعی از این الگوی موضوع منحرف می‌شود، به جای اینکه یک صورت که خالی، کم‌روشن و با سوراخ‌های بینی بلند است، نشان دهد، با صورت‌های انسانی فعال امروزی به طور روشن متقابلاً است.
این نگاه‌های ارائه شده توسط هوش مصنوعی یک داستان‌نامه مقایسه‌ای که هزار سال را دربرمی‌گیرد را نشان می‌دهند، که شکل فعلی‌مان را با یک تکامل احتمالی به‌وجود آمده از تداخل فناوری و زیست‌شناسی مقابله می‌کند.
این یک آینده‌ست که هیچ یک از ما شاهد آن نخواهیم بود، و اگرچه چهره‌های تصوری ممکن است بی‌امید به نظر برسند، اما به عنوان یک مخزن برای تأمل در اینکه چقدر فناوری می‌تواند با جوهر ما در هزاران سال آینده ادغام شود، خدمت کرده‌اند.
پرسش‌های مهم:
1. چه مسائل اخلاقی با ادغام فناوری با زیست‌شناسی انسانی پیش می‌آید؟
2. چقدر پیش‌بینی‌های هوش مصنوعی در مورد ظاهر انسان در سال ۳۰۰۰ عملی است؟
3. چه پیامدهایی برای مفهوم «انسان» در آینده وجود دارد؟
4. چه ریسک‌ها و مزایایی از ادغام پیشرفته انسان-فناوری وجود دارد؟
5. چگونه می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که پیشرفتهای فناوری آینده به انسانیت به طور کلی کمک کند؟
پاسخ‌ها:
1. مسائل اخلاقی شامل نگرانی‌ها درباره حریم خصوصی، ادمیت، نابرابری و احتمال از دست دادن برخی ویژگی‌ها یا قابلیت‌های انسانی خاص می‌شود. علاوه بر این، ممکن است معضلات اخلاقی مرتبط با بهبود یا تغییر ویژگی‌های خاص، و همچنین حاکمیت بر اینکه چه کسی این فناوری‌ها را کنترل یا دسترسی به آن را خواهد داشت، وجود داشته باشد.
2. پیش‌بینی‌های هوش مصنوعی استنباطی است و بر اساس گسترش روند فناوری فعلی به آینده دور مبتنی شده است. تکامل واقعی ظاهر انسان به عوامل ناپیش‌بینی فراوان، از جمله انتخاب‌های جامعه‌ای، دوره‌های تکنولوژی، و شرایط زیست‌محیطی وابسته خواهد بود.
3. اگر ادغام فناوری به طور چشمگیری ظاهر و توانایی انسان را تغییر دهد، این ممکن است بر تعریف «انسان» ما تأثیر بگذارد. این می‌تواند درک ما از هویت، ذهنیت، و فردیت را مورد چالش قرار دهد.
4. خطرات ممکن شامل تشدید نابرابری‌های اجتماعی یا ایجاد اشکالات جدید تبعیض، در حالی که مزایا ممکن است توان‌های شناختی و جسمی بهبودیافته یا بهبود سلامتی و زندگی بلندمدت باشد.
5. برای اطمینان حاصل شدن از اینکه پیشرفتهای آینده مفید است، رویکرد چند سازنده شامل اخلاق‌دانان، سیاست‌گذاران، دانشمندان، و عموم مردم برای تصمیم گیری در مورد استقرار الگوهایی که نتایج منصفانه ای را ترویج کرده و حقوق بشر را محافظت کنند، ضروری است.
چالش‌ها و اختلافات کلیدی:
یک چالش اساسی نیاز به تعادل بین پیشرفت فناوری و ملاحظات اخلاقی و اجتماعی است. همچنین، اختلاف نظر بر سر این است که آیا این مداخلات هنوز هم حفظ می‌کنند که چه چیزی به معنایی که به صورت یکتا انسانی مشابه باشد یا ایجاد موجودات پیشرفتهای هستند که ممکن است به تجربیات انسانی امروزی منطبق نباشند. بالقوه هوش مصنوعی و فناوری برای ایجاد جریان‌های موجود در دسترسی به پیشرفت‌ها، منشأ یک بحث درباره توزیع منصفانه چنین پیشرفت‌هایی است.
مزایا و معایب:
مزایا ممکن است شامل دستاوردهای پزشکی از طریق مهندسی زیستی، افزایش طول عمر، و توانایی‌های شناختی افزایش یابد. معایب ممکن است شامل پیامدهای اجتماعی غیرمنتظره، از دست دادن حریم خصوصی، و کاهش ارزش توانایی‌ها یا ویژگی‌های انسانی غیرطبیعی باشد.
پیوندهای مربوط:
– برای اطلاعات در مورد اخلاق و ادغام فناوری، وب‌سایت یک سازمان مرتبط مانند IEEE را بررسی کنید.
– برای بررسی روند فعلی در هوش مصنوعی، به بررسی فناوری MIT مراجعه کنید.
– برای دستیابی به درک های آینده انسانی و فناوری، می‌توانید به جلسه اقتصادی جهانی مراجعه نمایید.
هر یک از این منابع می‌تواند به بهترین نحوی به درک بیشتر از پویایی بین انسان‌ها و فناوری کمک کند تا وقتی که از قرون آینده عبور می‌کنیم.