دانشجویان سرفشار دی‌ان مید در تلاقی هوش مصنوعی (AI) و طراحی محصول شرکت می‌کنند. این برنامه مورد علاقه سه ساله که در دبیرستان ووبان مستقر است، هدف دارد ذهن‌های جوان را در اصول ساخت کالاهای محسوس غوطه ور کند.
سیلوان توماس و فیلیپ ریچارد، رهبران آموزشی در این برنامه، یک فعالیت آغازگری راه‌اندازی کردند که دانشجویان با هوش مصنوعی برای انجام یک مطالعه درگیر می‌شوند. آن‌ها مسئول ایجاد یک وسیله تبلیغاتی برای یک برند برتان بودند. دامنه این پروژه از سیب به قهوه، رم، یا ظروف برای آبجو است. این تمرین کاربردهای هوش مصنوعی مانند Firefly ادوبی را کشف کرد که در طراحی تخصص دارند و تنوع فناوری را فراتر از GPT گپ رایج نشان می‌دهند.
محدودیت‌های اتوماسیون در فرایند خلاقیت
هدف این تمرین، ایجاد یک مورد تبلیغاتی برای برند برتان بود که به راحتی قابل درک بود. با این حال، دانشجویان به‌سرعت محدودیت‌های هوش مصنوعی را کشف کردند. سیلوان توماس نکاتی درباره هوش مصنوعی به اشتراک گذاشت و بر جلوه نکردن تأثیرگذاری‌اش بدون هدایت صحیح و تمایلش به تولید نتایج معمولی هنگام ارائه فرآیندهای اتوماتیک را برجسته کرد. ویژگی‌های منحصر به فرد انسانی مانند خلاقیت، حساسیت و انگیزه احساسی از طراحی‌های تولیدشده توسط هوش مصنوعی بی‌نظیر بودند.
اما، تعدادی از دانشجویان سرعت بی‌نظیر هوش مصنوعی را قدردانی کردند که با وجود عدم حضور انسان، پیشنهاد می‌کند که آن به عنوان یک ابزار ضروری در طراحی تبلیغاتی به حساب آید، با این حال با نیاز به ارتباط سریعی که هنوز در مدرسه وجود ندارد.
دانشجویان با کارایی ابزارهای هوش مصنوعی روبه‌رو می‌شوند
در یک ارائه عمومی در میان آلمپیادهای علوم مهندسی، دانشجویان احساسات مختلفی در مورد تجربه خود با هوش مصنوعی بیان کردند. ویوین با محدودیت یافتن مواد عایق قورتی مواجه شد. پیشنهاد‌های هوش مصنوعی به سراسرپیچی محدود بودند و مربوط به سرپوش‌های سرکه بودند و از طریق ایده‌آل‌های خلاقانه گذر کردند. صوفیا اندوهگین بود که در جستجوی یک قایق برای نشان دادن ارتباط بین رم آنتیل و برتان پیوسته و فقط به نتایج مرتبط نرسیده بود. واژه‌ها باید دقیق باشند؛ در غیر این صورت نتایج یا جذاب نبودند یا بسیار خیالی بودند.
نخستین نسل در پیشگاه هوش مصنوعی
در نهایت، دانشجویان به این نتیجه رسیدند که توانایی‌های فراگیری گسترده هوش مصنوعی توسط محدودیت‌هایش محدود شده‌اند. با این حال، به‌عنوان بخشی از نسل اولیه که هوش مصنوعی را در سفر آموزشی خود گنجانده‌اند، نقش خود را به‌عنوان اولین پیشقدمان در یک منظر دیجیتال در حال تکامل پذیرفتند.
سوالات مهم در ادغام هوش مصنوعی در آموزش طراحی محصول
1. چگونه ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند فرایند طراحی محصول برای دانشجویان را ارتقا دهند؟
ابزارهای هوش مصنوعی می‌توانند به طور موثر از وظایف روتینی مانند ایجاد الگوها، پیشنهاد رنگ‌ها و شبیه‌سازی طراحی‌های محصول استفاده کنند که به دانشجوان زمان بیشتری برای تمرکز بر جنبه‌های خلاقانه طراحی و نوآوری می‌دهد.
2. چه محدودیت‌های اصلی هوش مصنوعی در فرایند خلاقیت وجود دارد؟
هوش مصنوعی، هرچند که می‌تواند به سرعت ایده‌های زیادی را تولید کند، اغلب از درک دقیق ترین از احساسات انسانی، فرهنگ و نمادهایی که برای ایجاد طراحی‌ها با تبعات عمیق و ارتباط با کاربر ضروری هستند، عاری است.
چالش‌ها و اختلافات اساسی
– تعادل فناوری و خلاقیت: چالشی اساسی این است که اطمینان حاصل شود که استفاده از هوش مصنوعی در آموزش طراحی خلاقیت دانشجویان را فلج نمی‌کند بلکه آن را بهبود می‌بخشد که نیازمندی به طراحی مراحل درسی است که تعلیمات فنی را با آزادی خلاقیت تعادل می‌دهد.
– انحیاز داده و اخلاق: نگرانی‌هایی در مورد تعصبات بنیادین در سیستم‌های هوش مصنوعی وجود دارد، زیرا آن‌ها از مجموعه داده‌ها که ممکن است شامل نمایندگی‌های تعصب آمیز یا ناکافی باشد، یاد می‌گیرند که نتایج طراحی‌های تبدیلی یا حساس را تولید کنند.
– بازار کار آینده: اختلافاتی در مورد تأثیر هوش مصنوعی بر بازار کار برای طراحان وجود دارد. برخی از آنان می‌ترسند که هوش مصنوعی ممکن است طراحان انسانی را جایگزین کند، در حالی که برخی دیگر معتقدند که نقش آن می‌تواند نقش طراحان را به ارمغان آورده و فرصت‌هایی جدید به وجود آورد.
مزایا
– افزایش کارایی: هوش مصنوعی می‌تواند به سرعت تنوعی از گزینه‌های طراحی تولید کند، محاسبات پیچیده را انجام دهد و وظایف وقت‌گیر را به طور خودکار انجام دهد که زمان‌بندی سریع‌تری در فرایند طراحی فراهم می‌کند.
– دسترسی به ابزارهای پیشرفته: هوش مصنوعی ابزارهای پیش‌بینی و طراحی آزمایشی پیشرفته ارائه می‌دهد که می‌توانند عملکرد محصول را پیش‌بینی کنند و کیفیت و کارایی طراحی‌ها را بهبود بخشند.
معایب
– از دست دادن لمس شخصی: طراحی‌های تولیدشده توسط هوش مصنوعی ممکن است از احساس هنری منحصر به فرد یا لمس شخصی که طراحان انسانی به میان می‌آورند، فاقد باشند که ممکن است منجر به کاهش جذابیت محصولات شود.
– وابستگی به فناوری: اعتماد بیش از حد به هوش مصنوعی ممکن است باعث کاهش مهارت‌های طراحی سنتی و ظرفیت‌های اندیشه انتقادی در میان دانشجویان شود.
– محدودیت‌های اتصال: تأخیر و قطعیات روی اینترنت سریع و معتبر، همانند مورد مدرسه دبیرستان ووبان، می‌توانند از استفاده کامل ابزارهای هوش مصنوعی بازدارنده باشند.