Kevin Topolskyدر یک تلاش برجسته برای ارتقای کمکهای رفاهی، یک دولت محلی در بوسان به عنوان دستگاه اجرایی برای یک پروژه ابتدایی نوآورانه انتخاب شده است که هدف آن استفاده از فناوری هوش مصنوعی (AI) برای شناسایی گروههای خدمات ندیده است.
با استفاده از الگوریتمهای AI و تجزیه و تحلیل دادههای بزرگ، این پروژه بر روی انجام سریع مشاورههای اولیه و پرداختن به نیازهای رفاهی ناشی از ویژگیهای نظیر یک برنامه هشدار بحرانی تمرکز دارد. این رویکرد نوآورانه گام مهمی به سوی تغییر رویههای کشف رفاهی محسوب میشود.
چون این دولت در فاز اول این پروژه در سال جاری شرکت کرده است، از آوریل اقدامات را برای شناسایی نقاط کور رفاهی فعالا انجام داده است. با انتخاب اخیرش به عنوان سازمان اجرایی فاز دوم، دولت قصد دارد از این ماه اقدامات خود را ادامه دهد و گسترش دهد.
مشاورههای اولیه سوقاهوای با استفاده از ارسال پیشهشد به صورت پیامهای متنی به افراد قبل از برقراری ارتباط با یک سیستم تلفن هوش مصنوعی تعاملی برای فرایند مشاوره انجام میشود. مراحل مشاوره از تأیید هویت، ارزیابی بحران، تجزیه و تحلیل نیازها و تعیین وضعیت اهلیت برای مشاوره عمیق عبور میکنند.
با تأکید بر اهمیت این فعالیت، مقام محلی بر افزایش تقاضا برای خدمات رفاهی در میان مواردی نظیر افزایش افراد تکیهای و چهارپایهای پیرایها تأکید داد. با تشخیص مؤثر خانوادههای درخطر و افزایش تلاشهای مشاوره رفاهی، هدف ایجاد شبکه پایدار قوی برای جامعه است.
نوآوری در کمک به رفاه از طریق راهکارهای پیشرفته AI
در حوزه کمک به رفاه، ادغام سیستمهای هوش مصنوعی به پیشرفتهای قابل توجهی در سالهای اخیر دست یافته است. هرچند فازهای اولیه از استفاده از فناوری AI برای شناسایی گروههای خدمات ندیده نشانهای امیدوارکنندهای از خود نشان داده است، اما جنبههای اضافی از این رویکرد نوآورانه هستند که به آنها توجه و تامل لازم است.
چند سوال کلیدی درباره استفاده از AI در کمک به رفاه وجود دارد؟
یکی از سوالات اساسی آثار اخلاقی استفادهٔ سنگین از الگوریتمهای AI برای تعیین اهلیت رفاه است. چگونه میتوان گسترههای در سیستمهای AI را کاهش داد تا توزیع انصافناک و برابری موارد رفاه برقرار شود؟ علاوه بر این، اقداماتی چه درجای هستند تا از حریم شخصی و امنیت دادههای افرادی که در مشاورههای ارتباطی AI شرکت میکنند، محافظت کنند؟
چالشهای کلیدی و اختلافات
یکی از چالشهای اصلی ارتباط با استفاده از سیستمهای AI در اصلاح دسترسی به رفاه ازدست رفتن تماس انسانی در ارائه خدمات است. در حالی که هوش مصنوعی میتواند فرآیندها را سریعتر کند و کارآمدی را افزایش دهد، عدم همدلی و درک انسانی ممکن است موانعی را برای ایجاد اعتماد با گروههای آسیبپذیری که به دنبال کمک هستند، به ارمغان آورد. علاوه بر این، یک بحث مستمر دربارهٔ ازبرگیری کارکنان انسانی توسط فناوری AI وجود دارد که نگرانیهایی دربارهٔ امنیت شغلی و تأثیر بر جوامع محلی را ایجاد میکند.
مزایا و معایب
مزایای استفاده از AI در حوزهٔ کمک به رفاه شامل توانایی شناسایی و پاسخ سریع به نیازهای نوظهور، تسریع در فرآیندهای مشاوره، و بهینه‌سازی تخصیص منابع براساس دیدگاههای مبتنی بر دادهها است. سیستمهای AI همچنین میتوانند اثربخشی کلی برنامههای رفاهی را با خودکار سازی کارهای روتینی افزایش دهند و منابع انسانی را برای پشتیبانی شخصی‌تر آزاد کنند.
در سوگ تضادهای مرتبط با ازبیگیری آنچه زیاد به AI در کمک به رفاه گرامی نهنوز محدود هست مزایاهای نحوی مرتبط خصوصیت همچنان بیشتر به استانداردی ضعف الگوریتمی مناسبی و ورود پای‌کاه‌های باشند برخلاف به پذیرفتن برای افراد تشدید نادرس‌ترین از اقیانوسهایی دسترسی به و رونق‌های اقتصاد خارجی روشن
جامعه چشم دی are.
ضروری و جامعه شناخت راح به راهبرد دی مرحله و مشورت[؟]، رویدادهای جهانی و world economic forum. مقاله=”https://www.weforum.org/”ڽیزیماتکا informaçõesولک باک کار گستردئ اخر [یؤتسف”]٨تشبویدل مرا ید=
[کوش]https://www.youtube.com/embed/zipK1_LDAYg[/کوش]
