Daniel Thompsonدر دنیای به سرعت در حال تحول فناوری، یک اصطلاح انقلابی ظهور کرده است که کارشناسان بر این باورند می‌تواند چشم‌اندازهای دیجیتال ما را بازتعریف کند—زیکسیکس (تلفظ: زیک‌سیک). این مفهوم تازه ابداع شده به نظر می‌رسد که ترکیبی پیشرفته از رایانش کوانتومی و هوش مصنوعی را توصیف می‌کند و امکاناتی را به تصویر می‌کشد که روزگاری مختص داستان‌های علمی تخیلی بود.
زیکسیکس نمایانگر یک چارچوب مفهومی است که در آن رایانش کوانتومی به طور عمیق با الگوریتم‌های هوش مصنوعی گره خورده و هدف آن تسریع نمایی فرآیندهای یادگیری ماشینی است. در جهانی که به طور فزاینده‌ای به تجزیه و تحلیل داده‌ها وابسته است، کاربردهای بالقوه زیکسیکس وسیع و تحول‌آفرین هستند. تصور کنید سیستم‌های هوش مصنوعی قادر به حل خودکار مشکلات پیچیده با سرعت کوانتومی، راه‌حل‌هایی در زمینه‌هایی از بیوتکنولوژی تا اکتشافات فضایی ایجاد کنند.
آنچه زیکسیکس را از فناوری‌های موجود متمایز می‌کند، پتانسیل خودتحولی آن است. با تکامل هوش مصنوعی با استفاده از محاسبات کوانتومی، ممکن است مسیرهای یادگیری ماشینی را بازتعریف کند و استراتژی‌های حل مسئله سازگار و غیرمنتظره‌ای ایجاد کند. زیکسیکس می‌تواند ماشین‌ها را با قابلیت‌های شناختی نزدیک به انسان توانمند سازد و عصر جدیدی از رایانش شناختی را نوید دهد که در مقیاس‌های غیرقابل تصور یاد می‌گیرد و سازگار می‌شود.
پیامدهای زیکسیکس محدود به پیشرفت‌های فناوری نیست. چنین جهشی سوالاتی درباره کاربردهای اخلاقی هوش مصنوعی، حریم خصوصی داده‌ها و سرنوشت تعاملات انسان و ماشین مطرح می‌کند. در حالی که پژوهشگران و مهندسان به بررسی اسرار زیکسیکس می‌پردازند، جهان با ترکیبی از انتظار و احتیاط نظاره‌گر است و درک می‌کند که این ازدواج فناوری‌ها پتانسیل بازتعریف نحوه تعامل ما با کیهان را دارد. تنها زمان خواهد گفت که زیکسیکس چگونه آینده دیجیتال ما را شکل خواهد داد.
پرش کوانتومی: چگونه زیکسیکس می‌تواند جوامع جهانی را متحول کند
با گسترش مفهوم زیکسیکس، پیامدهای آن فراتر از نوآوری‌های فناوری صرف است و گفتگوهای بحث‌برانگیزی درباره تأثیرات اجتماعی آن را آغاز می‌کند. فراتر از جذابیت ترکیب رایانش کوانتومی با هوش مصنوعی، آنچه واقعاً برجسته است، پتانسیل آن برای انقلاب در زمینه‌های مختلف است که هم امکانات امیدوارکننده و هم نگران‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد.
آیا زیکسیکس می‌تواند تخصص را دموکراتیزه کند؟ تصور کنید جهانی وجود دارد که دسترسی به قابلیت‌های حل مسئله بسیار پیشرفته برای همه فراهم است. زیکسیکس می‌تواند تخصص را دموکراتیزه کند و حتی به جوامع کوچک یا کشورهای در حال توسعه اجازه دهد که از قدرت‌های تحلیلی پیشرفته بدون نیاز به زیرساخت‌های قابل توجه بهره‌برداری کنند—یک برابرکننده بالقوه در نابرابری‌های فناوری جهانی.
با این حال، این همچنین سوال بحث‌برانگیزی را مطرح می‌کند: چه کسی زیکسیکس را کنترل می‌کند؟ اگر این فناوری در دست چند غول فناوری یا دولت‌ها متمرکز شود، خطر تشدید نابرابری‌های موجود وجود دارد. آیا مقررات جدید می‌تواند در برابر چنین تمرکز قدرتی محافظت کند؟
تأثیر بر اشتغال: دوست یا دشمن؟ ظهور زیکسیکس می‌تواند به طرز قابل توجهی بهره‌وری را در صنایع افزایش دهد و سریع‌تر از آنچه که ظرفیت‌های کنونی اجازه می‌دهد نوآوری کند. اما این شتاب ممکن است منجر به جابجایی شغلی شود، به ویژه در نقش‌هایی که به وظایف شناختی روتین وابسته‌اند. جوامع چگونه سازگار خواهند شد؟ به‌روزرسانی مهارت‌ها و اصلاحات آموزشی برای کاهش اختلالات در بازار کار بسیار حیاتی خواهد بود.
ملاحظات زیست‌محیطی نباید نادیده گرفته شود. رایانش کوانتومی، در حالی که قدرتمند است، منابع زیادی را مصرف می‌کند. آیا زیکسیکس می‌تواند به طور پایدار پیاده‌سازی شود یا به فشارهای زیست‌محیطی کمک خواهد کرد؟ نوآوری‌ها در فناوری‌های کوانتومی با بهره‌وری انرژی در این روایت ضروری می‌شوند.
به طور کلی، در حالی که زیکسیکس در مرز بین آرزو و نگرانی قدم می‌زند، تکامل آن نیاز به هوشیاری و دوراندیشی دارد. نحوه توسعه و تنظیم این فناوری تأثیر واقعی آن را تعیین خواهد کرد—تأثیری که می‌تواند شکاف دیجیتال جهانی را پل بزند یا آن را گسترش دهد.
برای بررسی بیشتر ابعاد اخلاقی هوش مصنوعی و رایانش کوانتومی، به IBM و Microsoft مراجعه کنید.
